'Ελληνες: οι φτωχοί συγγενείς της Ευρώπης

Το 14% των κατοίκων, από ένα συνολικό ποσοστό της τάξης τού 20,1%, είναι μακροχρόνια φτωχοί, ενώ με τα εισοδήματα που διαθέτουν οι Ελληνες, στην περίπτωση που θα ζούσαν στη Δανία, η οποία δεν είναι πολύ πιο ακριβή από τη χώρα μας, το 40% θα ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών για λογαρισμό της ΓΣΕΕ που στόχο έχει να αναδείξει το θέμα και να εντοπίσει την έκταση των ανισοτήτων. Και αυτό ενόσω εντείνεται η οικονομική κρίση και η κυβέρνηση μοιάζει να αποχωρεί από δημόσιες πολιτικές ενίσχυσης του διαθέσιμου εισοδήματος για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των νοικοκυριών (υποχρηματοδότηση παιδείας και υγείας, δημόσιες επενδύσεις, επιδόματα ανεργίας, συντάξεις κ.λπ.).

απο την ελευθεροτυπια

Καθάρισε σωστά ...την κουζίνα

Με τα χρόνια, όλοι αυτοί οι πρακτικοί και έξυπνοι τρόποι ξεχάστηκαν εις βάρος του περιβάλλοντος. Σήμερα, η οικολογική ευαισθησία και ανάγκη για μία πιο υγιεινή ζωή αυξάνεται συνεχώς και αναζητάμε, όχι μόνο φιλικά για το περιβάλλον απορρυπαντικά, αλλά και τους παραδοσιακούς αβλαβείς τρόπους καθαρισμού. Εμείς, φροντίσαμε και συγκεντρώσαμε όλες τις συνταγές που χρησιμοποιούσαν οι γιαγιάδες μας, για να είναι η κουζίνα μας όχι μόνο καθαρή, αλλά και φιλική προς το περιβάλλον.

Καθαρίζουμε με οικολογικό τρόπο

Τα σιφόνια του νεροχύτη: Για να καθαρίσουμε το σιφόνι του νεροχύτη ρίχνουμε μέσα μια κουταλιά της σούπας σόδα και στη συνέχεια καυτό νερό.

Τους πάγκους εργασίας: Εάν θέλουμε να καθαρίσουμε τους πάγκους εργασίας, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε χυμό φρέσκου λεμονιού.

Τα δάπεδα της κουζίνας: Αναμειγνύουμε 1/2 ποτήρι κρυσταλλική σόδα, με 1/2 ποτήρι τριμμένο σαπούνι και περνάμε με αυτό καλά τα δάπεδα, με τη βοήθεια μιας βούρτσας. Στη συνέχεια, τα ξεβγάζουμε με καθαρό νερό.

Ολοκαίνουργιες βρύσες: Αν θέλουμε οι βρύσες μας να λάμπουν, τις καθαρίζουμε με ένα πανί βρεγμένο με ξίδι.

Τα μάτια της κουζίνας: Για να ξαναδώσουμε λάμψη στην κουζίνα μας και να την καθαρίσουμε από τα καμένα λίπη, ρίχνουμε τοπικά, λευκό ξίδι και το αφήνουμε να μουσκέψει για αρκετή ώρα

Λαμπερές ξύλινες επιφάνειες: Για να δώσουμε λάμψη στις ξύλινες επιφάνειες της κουζίνας μας, ρίχνουμε μια μικρή ποσότητα λινέλαιο ή κερί μέλισσας σε ένα βαμβακερό πανί και στη συνέχεια, το περνάμε ελαφρά πάνω στις επιφάνειες. Θα λάμψουν σαν να είναι καινούργιες!

Λευκά μάρμαρα: Για να απαλλάξουμε τα μάρμαρα της κουζίνας μας από αντιαισθητικές κηλίδες, μπορούμε να τα τρίψουμε με πράσινο σαπούνι. Εάν πάλι θέλουμε να απαλλαγούμε από τις δυσάρεστες οσμές, τα τρίβουμε με χυμό λεμονιού και δεν χρησιμοποιούμε ποτέ ξίδι.

Ολοκαίνουργιες επιφάνειες Inox δίχως δαχτυλιές: Για να απαλλαγούμε από τις αντιαισθητικές δαχτυλιές, καθαρίζουμε καλά τις επιφάνειες Inox και τις στεγνώνουμε με ένα καθαρό πανί. Στη συνέχεια, ρίχνουμε μία μικρή ποσότητα ηλιέλαιο σε ένα καθαρό πανί και τρίβουμε καλά τις επιφάνειες. Το αποτέλεσμα, θα είναι να λάμψουν και να διατηρηθούν έτσι, για αρκετό καιρό.

Αστραφτερά πλακάκια: Για να το πετύχουμε αυτό, απλά προσθέτουμε στο νερό του σφουγγαρίσματος 1 ποτήρι ξίδι. Τα πλακάκια θα γίνουν λαμπερά και πεντακάθαρα.

Γνωρίζετε ότι: Το λευκό ξίδι έχει α?ίστευτες ιδιότητες, τόσο καθαριστικές, όσο και απολυμαντικές, με το πλεονέκτημα να μη βλάπτει το περιβάλλον. Εκτός των άλλων είναι και οικονομικό, καθώς καθαρίζει χωρίς να αφρίζει και έτσι, το ξέβγαλμα δεν απαιτεί πολύ νερό.

Συμβουλή Για να καθαρίσουμε και να απολυμάνουμε όλες τις επιφάνειες της κουζίνας μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε λευκό ξίδι, στο οποίο προσθέτουμε 25 έως 30 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεμονιού ή μέντας. Πέρα από απολυμαντικό, θα κάνει την κουζίνα μας να ευωδιάζει.

http://www.womenonly.gr

΄Εχει σημασία το χρώμα της τροφής μας;

Έχει σημασία αν τρώμε πράσινες ή κόκκινες πιπεριές, άσπρο ή μοβ λάχανο; Έχει, βεβαιώνουν οι διατροφολόγοι και μας αποκαλύπτουν τι υποδηλώνουν τα χρώματα στο τραπέζι μας.

Kόκκινο ή μήπως πράσινο;Tελικά το χρώμα κάνει τη διαφορά, είτε πρόκειται για την αγαπημένη μας ομάδα, είτε για τα φανάρια στο δρόμο, είτε για τις τροφές που βάζουμε στο τραπέζι μας. Mπορεί οι περισσότεροι να επιλέγουμε λευκό ή καφέ βαλσάμικο, ανάλογα με το χρώμα που θέλουμε να έχουν τα πιάτα μας, ωστόσο υπάρχουν και τρόφιμα που η διαφορά στο χρώμα μπορεί να υποδηλώνει περισσότερα από μια εντυπωσιακή εικόνα. Aν σας προβληματίζει τι να διαλέξετε, δείτε τι λένε οι ειδικοί για την ποικιλία της φύσης.

Kόκκινη, πράσινη ή πορτοκαλί πιπεριά;H διαφορά Oι διαφορές τους δεν περιορίζονται μόνο στη γεύση -οι κόκκινες και οι πορτοκαλί πιπεριές έχουν πιο φρουτώδη γεύση από τις πράσινες-, αλλά και στα θρεπτικά συστατικά. Επιπλέον, οι κόκκινες και οι πορτοκαλί αποτελούν εξαιρετικές πηγές βιταμινών A, C και B6 και αντιοξειδωτικών παραγόντων, όπως λυκοπένιο και λουτεΐνη, ενώ οι πράσινες περιέχουν σημαντική ποσότητα φυλλικού οξέος και βιταμίνης K. Ποια να διαλέξετε Aν και τα τρία είδη αποτελούν πολύ καλή επιλογή για το πιάτο μας, ωστόσο οι κόκκινες και οι πορτοκαλί πιπεριές έχουν ιδιαίτερη αξία λόγω των αυξημένων αντιοξειδωτικών που περιέχουν. Mάλιστα, η λουτεΐνη συμβάλλει στην καλή υγεία των ματιών.

Πράσινο ή μαύρο τσάι;H διαφορά Tο πράσινο τσάι είναι λιγότερο επεξεργασμένο και πλουσιότερο σε αντιοξειδωτικές ουσίες, κυρίως πολυφαινόλες και επικατεχίνες. Eπίσης, σε σχέση με το μαύρο τσάι, περιέχει σχεδόν τη μισή ποσότητα καφεΐνης.Ποιo να διαλέξετε Kαλύτερη επιλογή αποτελεί το πράσινο τσάι.

Mαύρη ή άσπρη ζάχαρη;H διαφορά Mπορεί η μαύρη (ακατέργαστη) ζάχαρη, όπως και η άσπρη, να μην έχει βιταμίνες και πρωτεΐνες, περιέχει όμως λίγο υψηλότερα επίπεδα σε ορισμένα μέταλλα, όπως το κάλιο και το μαγνήσιο. Eίναι, λοιπόν, δύο τρόφιμα με το ίδιο θερμιδικό φορτίο, αλλά με διαφορετική θρεπτική αξία. Ποια να διαλέξετε Προτιμήστε τη μαύρη ζάχαρη, αφού λόγω της μικρότερης επεξεργασίας της είναι πιο υγιεινή.

Πράσινο ή κόκκινο μήλο;H διαφορά Aν και ορισμένες ποικιλίες πράσινου μήλου είναι πιο ξινές, λόγω της μικρότερης περιεκτικότητάς τους σε απλά σάκχαρα, οι διαφορές ανάμεσά τους είναι σχεδόν μηδαμινές όσον αφορά τη θρεπτική τους αξία. Kαι τα δύο αποτελούν σημαντική πηγή βιταμίνης C και K, φυτικών ινών και αντιοξειδωτικών ουσιών, όπως η κερκετίνη και οι κατεχίνες (βρίσκονται στο φλοιό). Ποιo να διαλέξετε Aφού δεν υπάρχει θρεπτική διαφορά, επιλέξτε όποιο σας ικανοποιεί γευστικά.

Άσπρα ή κόκκινα φασόλια;H διαφορά H θερμιδική τους διαφορά είναι ασήμαντη. Eπίσης, τόσο τα άσπρα όσο και τα κόκκινα φασόλια περιέχουν υψηλές ποσότητες φυτικής πρωτεΐνης, ασβεστίου, σιδήρου, βιταμινών του συμπλέγματος B και φυλλικού οξέος. Tα κόκκινα φασόλια, όμως, προκαλούν μεγαλύτερη παραγωγή εντερικών αερίων κατά το μεταβολισμό τους.Ποια να διαλέξετε Eπιλέξτε όποιο σας αρέσει περισσότερο. Αν αντιμετωπίζετε, όμως, γαστρεντερικά προβλήματα, επιλέξτε τα άσπρα

Άσπρο ή κόκκινο κρέας;H διαφορά Tο άσπρο κρέας, δηλαδή ψάρια και πουλερικά, περιέχει πολύ λιγότερες θερμίδες από το κόκκινο (περίπου 70 λιγότερες ανά 100 γρ.), λόγω της χαμηλότερης περιεκτικότητάς του σε λίπος. Όμως, από την άλλη, το κόκκινο κρέας έχει υψηλότερη περιεκτικότητα σε σίδηρο και βιταμίνη B12.Ποιo να διαλέξετε Eπιλέξτε το άσπρο κρέας. Aν, όμως, πάσχετε από αναιμία λόγω έλλειψης σιδήρου ή βιταμίνης B12, χρειάζεται να καταναλώνετε περισσότερο κόκκινο κρέας.

Άσπρο ή κίτρινο τυρί;H διαφορά Tα κίτρινα τυριά (κασέρι, γραβιέρα, παρμεζάνα) είναι πιο πλούσια σε συστατικά σε σχέση με τα άσπρα (φέτα, μοτσαρέλα, ανθότυρο), επομένως και σε ασβέστιο. Aπό την άλλη, τα λευκά περιέχουν λιγότερο λίπος, άρα και θερμίδες, από τα κίτρινα (με εξαίρεση τα άπαχα κίτρινα).Ποιo να διαλέξετε Aν θέλετε να χάσετε βάρος ή προσπαθείτε να μειώσετε τα επίπεδα χοληστερίνης, επιλέξτε άσπρα τυριά. Aν πάλι βρίσκεστε στην ανάπτυξη ή έχετε αυξημένες ανάγκες σε ασβέστιο (π.χ. γυναίκες με οστεοπόρωση ή στη διάρκεια της εγκυμοσύνης), επιλέξτε κίτρινα.

Mαύρο, κόκκινο ή άσπρο πιπέρι;H διαφορά Tο γνωστό σε όλους μας μαύρο πιπέρι είναι αυτό που συλλέγεται μόλις ωριμάσει. Tο άσπρο πιπέρι είναι απλώς το μαύρο ξεφλουδισμένο. Aπό την άλλη, το καυτερό κόκκινο πιπέρι ανήκει σε διαφορετική ποικιλία και περιέχει την ουσία καψαϊσίνη, που του δίνει την πικάντικη γεύση. Όσο για το πράσινο πιπέρι, είναι απλώς το μαύρο που οι κόκκοι του έχουν μαζευτεί και αποξηρανθεί πριν ωριμάσουν.Ποιo να διαλέξετε Kαλύτερο θεωρείται το κόκκινο πιπέρι, γιατί πιστεύεται ότι προστατεύει τον οργανισμό από καρκινογόνες ουσίες.

Mαύρη ή ξανθιά μπίρα;H διαφορά H μπίρα, είτε είναι μαύρη είτε ξανθιά, αποτελεί καλή πηγή φυλλικού οξέος, βιταμινών του συμπλέγματος B, ιχνοστοιχείων και μετάλλων. Παράλληλα, περιέχει αντιοξειδωτικά (ρεσβερατρόλη, τυροσόλη), που συμβάλλουν στην καλή υγεία της καρδιάς. Tο χρώμα της εξαρτάται κυρίως από τη θερμοκρασία στην οποία εκτίθεται η βύνη και δεν αλλάζει τη θρεπτική της αξία. Ποια να διαλέξετε Eπιλέξτε όποια ταιριάζει περισσότερο στα γούστα σας. Mάλιστα, σε σύγκριση με τα υπόλοιπα αλκοολούχα ποτά, έχει λιγότερο αλκοόλ και θερμίδες

Kόκκινο ή άσπρο κρασί;H διαφορά Υπάρχει μικρή διαφορά στις θερμίδες τους (περίπου 5 ανά ποτήρι), οι γιατροί όμως συστή-νουν την κατανάλωση ενός ποτηριού κόκκινου κρασιού την ημέρα μαζί με το φαγητό, γιατί περιέχει περισσότερες φαινόλες από το λευκό.Ποιo να διαλέξετε Προτιμήστε το κόκκινο κρασί, που λόγω των φαινολών προστατεύει την καρδιά και τα αγγεία. Aν, ωστόσο, πάσχετε από ημικρανίες και πονοκεφάλους, αποφύγετε ή περιορίστε την κατανάλωσή του, καθώς μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση.

Άσπρο ή μοβ λάχανο;H διαφορά Kαι τα δύο αποτελούν καλές πηγές βιταμίνης C, μαγγανίου, φυλλικού οξέος, βιταμινών του συμπλέγματος B, καλίου και αντιοξειδωτικών ουσιών, όπως οι ινδόλες και οι σουλφοραφάνες. Παρ’ όλα αυτά, το μοβ λάχανο έχει περισσότερες αντιοξειδωτικές ουσίες (π.χ. ανθοκυανίνες), ενώ η περιεκτικότητά του σε βιταμίνη C είναι 6-8 φορές μεγαλύτερη από αυτήν του άσπρου.Ποιo να διαλέξετε Προτιμήστε το μοβ λάχανο λόγω της μεγαλύτερης συγκέντρωσης σε βιταμίνη C και αντιοξειδωτικά. Ενδείκνυται για καπνιστές, άτομα επιρρεπή στις ιώσεις και όσους βιώνουν έντονο στρες

Mαύρη ή άσπρη σοκολάτα;H διαφορά Η άσπρη σοκολάτα παράγεται από το βούτυρο του κακάο, ενώ η μαύρη από το κακάο. Για το λόγο αυτό, η τελευταία έχει περίπου 50 θερμίδες λιγότερες ανά 100 γρ., περισσότερες αντιοξειδωτικές ουσίες και καλύτερης ποιότητας λίπος.Ποια να διαλέξετε Oι ειδικοί συμφωνούν πως λίγη μαύρη σοκολάτα ωφελεί επειδή προσφέρει ενέργεια και ευχαρίστηση ακόμα και σε άτομα που προσέχουν το βάρος τους.

Άσπρο ή μαύρο ψωμί;H διαφορά Tόσο το λευκό όσο και το μαύρο ψωμί είναι πηγή ενέργειας και βιταμινών του συμπλέγματος B. Αν και το άσπρο έχει μόνο 5 θερμίδες περισσότερες από το μαύρο, το τελευταίο, ιδίως το ολικής άλεσης, περιέχει περισσότερες φυτικές ίνες και βιταμίνες του συμπλέγματος B.Ποιο να διαλέξετε. Προτιμήστε το μαύρο ψωμί, ιδιαιτέρα αν πάσχετε από δυσκοιλιότητα.

http://www.vita.gr

Χρονια μου Πολλα

Στους αλήτες που αγαπήσανεστους φευγάτους που γυρίσανεστους φαντάρους που τα παίξανεστους τρελούς που λογικέψανε

Στους κουρσάρους που σαλτάρισανστους προφήτες που σαλπάρισανστους παπάδες που κολάστηκανστους ροκάδες που κουράστηκαν

Χρόνια πολλά σε σέναχρόνια πολλά και ευτυχισμέναχρόνια πολλά στα παιδιά που ερωτεύονταιχρόνια πολλά στα παιδιά που δεν τρώνε τη φόλαχρόνια πολλά στα παιδιά που τα θέλουνε όλα

Στις παρέες που σκορπίσανεστις φιλίες που κρατήσανεστις φωνές που πια σιωπήσανεστις σιωπές που τραγουδίσανε

Στις καρδιές που όλα τα δώσανεστις αγάπες που τελειώσανεστις αγάπες που αρχίζουνεστις σκιές που συνεχίζουνε

Χρόνια πολλά σε σέναχρόνια πολλά και ευτυχισμέναχρόνια πολλά στα παιδιά που ονειρεύονταιχρόνια πολλά στα παιδιά που δεκάρα δε δίνουνχρόνια πολλά στα παιδιά που και μένα με φτύνουν

Χρόνια πολλά σε μέναχρόνια πολλά και ευτυχισμέναχρόνια πολλά στα παιδιά που ερωτεύονταιχρόνια πολλά στα παιδιά που δεν τρώνε τη φόλαχρόνια πολλά στα παιδιά που τα θέλουνε όλα

σκιτσο απο "Τα Νεα"

Αντιμετωπίστε αποτελεσματικά το στρες

Όλοι έχουμε περάσει κατά καιρούς περιόδους στρες. Αυτό είναι κάτι φυσιολογικό. Μάλιστα, σε ένα μικρό βαθμό το στρες μπορεί να είναι και εποικοδομητικό! Πότε όμως γίνεται πρόβλημα; Συμβαίνει αυτή την περίοδο στη ζωή σας να έχετε πολλές εκκρεμότητες; Να ανησυχείτε για το μέλλον; Να αντιμετωπίζετε προβλήματα στο σπίτι ή στη δουλειά σας; Να εργάζεστε πολύ και να μην ξεκουράζεστε αρκετά; Να νιώθετε εγκλωβισμένοι σε καταστάσεις που δεν μπορείτε να αλλάξετε; Αν απαντήσατε «ναι», έστω και σε μία ερώτηση, προσέξτε, γιατί μπορεί να εμπλακείτε στον κύκλο του στρες, που εξασθενεί το ανοσοποιητικό σύστημα και αποτελεί την αιτία πολλών ψυχολογικών και σωματικών παθήσεων.

Ο μηχανισμός του στρες
Το στρες θέτει σε λειτουργία έναν ολόκληρο μηχανισμό που μας παρέχει την ικανότητα να είμαστε σωματικά έτοιμοι για να το βάλουμε στα πόδια ή να αντισταθούμε μπροστά σε έναν κίνδυνο (αντίδραση μάχης ή φυγής). Κατά τη διάρκεια αυτής της αντίδρασης συγκεκριμένες ορμόνες, όπως η αδρεναλίνη και η κορτιζόλη, απελευθερώνονται, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι καρδιακοί παλμοί, να επιβραδύνεται η πέψη, να αυξάνεται η ροή του αίματος στις περισσότερες μυϊκές ομάδες και να μεταβάλλονται πολλές άλλες λειτουργίες του αυτόνομου νευρικού συστήματος, δίνοντας στο σώμα περισσότερη ενέργεια και δύναμη. Όταν η υποτιθέμενη απειλή υποχωρήσει, το σύστημα είναι σχεδιασμένο να επιστρέφει στη φυσιολογική του κατάσταση. Στη σύγχρονη εποχή, όμως, τα αγχογόνα ερεθίσματα είναι συνεχή και το στρες καθημερινό, έτσι ο οργανισμός δεν προλαβαίνει να χαλαρώσει, η πίεση συσσωρεύεται και προκαλεί βλάβες στο σώμα.

Γιατί έχουμε περισσότερο στρες σήμερα;
Παλιότερα οι άνθρωποι ζούσαν με πιο αργούς ρυθμούς, ακολουθώντας πιο πιστά το εσωτερικό τους ρολόι. Τις τελευταίες δεκαετίες, όμως, οι ρυθμοί της ζωής έχουν επιταχυνθεί δραματικά και οι περισσότεροι βιώνουμε την καθημερινότητά μας σαν μια επείγουσα κατάσταση που απαιτεί συνεχή δράση και καθόλου ανάπαυση. Και ακριβώς επειδή δεν ξεκουραζόμαστε και έχουμε ελάχιστο ελεύθερο χρόνο, απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από τον εαυτό μας και γινόμαστε όλο και πιο αγχώδεις. «Στις μέρες μας ο άνθρωπος πιέζεται όλο και περισσότερο από το στρες και αυτό του δημιουργεί άγχος. Προσπαθούμε να προλάβουμε όλο και περισσότερες δραστηριότητες, ακόμα και τις ημέρες που θα έπρεπε να αφιερώσουμε στην ανάπαυσή μας. Είναι γνωστό το σύνδρομο «του απογεύματος της Κυριακής», όταν επιστρέφουμε στο σπίτι από το εξοχικό μας, όπου είχαμε πάει για να ξεκουραστούμε, αλλά τελικά μόνο αυτό δεν κάναμε», λέει ο κ. Παναγιώτης Μεταξάτος, καθηγητής της μεθόδου Σίλβα και σεμιναρίων αυτοβελτίωσης και διαχείρισης του στρες.

Κάποια μέρα το «πληρώνεις»
Το χρόνιο στρες, που βιώνουμε καθημερινά, όπως αυτό που προκαλεί ένας κακός γάμος ή μια υπερβολικά απαιτητική δουλειά, προκαλεί προβλήματα υγείας. Είναι ξεκάθαρο και αποδεδειγμένο. «Όταν αντιμετωπίζουμε χρόνιο στρες, το αυτόνομο νευρικό μας σύστημα υπερδραστηριοποιείται και προκαλεί υπερένταση. Η υπερένταση με τη σειρά της προκαλεί υπερκόπωση, η υπερκόπωση εξάντληση και η εξάντληση κατάρρευση και ασθένειες», εξηγεί ο κ. Μεταξάτος. Τα πρώτα συμπτώματα είναι σχετικά ήπιοι, χρόνιοι πονοκέφαλοι και αυξημένη ευαισθησία σε κρυώματα. Καθώς ο κύκλος του στρες συνεχίζεται, τα προβλήματα υγείας γίνονται όλο και πιο σοβαρά τόσο σε σωματικό όσο και σε νοητικό επίπεδο. Υπολογίζεται ότι περίπου το 90% των επισκέψεων στο γιατρό σχετίζονται με το στρες. Από τις πιο συνηθισμένες ασθένειες δε που συνδέονται με τη χρόνια μορφή του είναι η αϋπνία, η κατάθλιψη, οι νευροφυτικές διαταραχές, οι μυϊκοί πόνοι, η απώλεια μαλλιών, ο διαβήτης, οι σεξουαλικές δυσλειτουργίες και ο καρκίνος.

Όταν ο εχθρός είμαστε εμείς
Κάποιες φορές σαμποτάρουμε τον εαυτό μας με το να είμαστε ανυπόμονοι με τους άλλους ή να προκαλούμε αδικαιολόγητα εντάσεις λόγω ψυχολογικής πίεσης. Μερικοί από τους πιο συνηθισμένους τρόπους που υπονομεύουμε τον εαυτό μας προκαλώντας περισσότερο στρες είναι:
Η αρνητική ομιλία Μερικές φορές ο εχθρός βρίσκεται μέσα στο κεφάλι μας. Ο τρόπος που μιλάμε στον εαυτό μας, αν και σε γενικές γραμμές διαμορφώνεται κατά την παιδική ηλικία, μας ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή και χρωματίζει κάθε εμπειρία μας. Αν έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε και να μιλάμε αρνητικά, ερμηνεύουμε τα θετικά γεγονότα ανάλογα. Ευτυχώς, ποτέ δεν είναι αργά να μάθουμε τη δύναμη της θετικής σκέψης.
Οι φτωχές δεξιότητες για την αντιμετώπιση των συγκρούσεωνΟι συγκρούσεις με τους άλλους είναι ένα μέρος της ζωής και πρέπει να ξέρουμε να τις αντιμετωπίσουμε σωστά, ώστε οι σχέσεις μας να γίνονται πιο δυνατές και να μην αποτελούν πηγή στρες. Και αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι πρέπει να είμαστε επιθετικοί απέναντι στους άλλους, ούτε να τους αφήνουμε να μας χειρίζονται επειδή δεν μπορούμε να πούμε «όχι».
Η απαισιοδοξία Οι απαισιόδοξοι άνθρωποι βλέπουν τα πράγματα χειρότερα από ό,τι είναι στην πραγματικότητα και αυτό τους εμποδίζει να δουν τις πιθανές λύσεις ή τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται μπροστά τους. Η ανάληψη πάρα πολλών υποχρεώσεωνΚάθε άνθρωπος έχει διαφορετικά όρια στο στρες. Κάποιοι αντέχουν περισσότερη πίεση και άλλοι λιγότερη.
Η ανάληψη περισσότερων ευθυνών από όσες αντέχουμε μας επιβαρύνει με άγχος.

Χαλάρωση: το αντίδοτο!Για να μειώσουμε το στρες, πρέπει να φροντίσουμε το σώμα και το μυαλό μας να μη δέχονται περισσότερα ερεθίσματα από όσα αντέχουν. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε ακολουθώντας μια μέθοδο χαλάρωσης. Δείτε μερικά από αυτά που συμβαίνουν στο σώμα μας με τη χαλάρωση: Συγχρονίζονται τα κύματα Α του εγκεφάλου. Βελτιώνεται ο μεταβολισμός. Οξυγονώνεται καλύτερα ο οργανισμός. Αυξάνεται η HDL (η «καλή» χοληστερίνη) και μειώνεται η LDL (η «κακή»). Παράγονται ενδορφίνες (οι ορμόνες της «καλής διάθεσης»). Η πίεση πέφτει σε φυσιολογικά επίπεδα. Ο κ. Μεταξάτος προτείνει μια απλή άσκηση που θα μπορούσε να βοηθήσει να χαλαρώσουμε το σώμα και το νου μας σε λίγα λεπτά:
1. Καθίστε σε μια άνετη καρέκλα, κλείστε τα μάτια και πάρτε μερικές ήρεμες βαθιές εισπνοές και κάθε φορά που εκπνέετε νιώστε πόσο όμορφο είναι να χαλαρώνετε πραγματικά.
2. Χαλαρώστε σταδιακά τους μυς σε όλο το σώμα, αρχίζοντας από το πρόσωπο και καταλήγοντας στα δάχτυλα των ποδιών. Κάθε φορά συγκεντρωθείτε σε μια περιοχή του σώματος.
3. Πείτε νοερά στον εαυτό σας: «Όταν μετρήσω έως το πέντε και ανοίξω τα μάτια μου, θα είμαι εντελώς ξύπνιος/-α και θα νιώθω καλύτερα από πριν».4. Μετρήστε αργά έως το πέντε και ανοίξτε τα μάτια σας.

άρθρο της Αλεξίας Παπαδημητρίου

Αντιμετώπιση κυτταρίτιδας

Αντιμετώπιση κυτταρίτιδας

Άφθονο νερό
Φαγητά χωρίς κορεσμένα λίπη (οτιδήποτε μαγειρεύετε μόνο με ελαιόλαδο)
Πολλά, μα πάρα πολλά φρούτα και λαχανικά
Σάουνα
Μασάζ
Κρέμες λιποδιαλυτικές και συσφικτικές
Αερόβια άσκηση (aerobic, τρέξιμο, ποδήλατο, κολύμπι)
Καλή ψυχολογία

Aπό πότε μία συνήθεια γίνεται εξάρτηση;

Πριν από μερικά χρόνια είχε κυκλοφορήσει μία είδηση που έκανε τους περισσοτέρους που την άκουγαν να σκάνε στα γέλια, όπως όταν κυκλοφορεί η φήμη ότι ξαναεμφανίστηκε το τέρας του Λοχ Nες. H είδηση αυτή έλεγε ότι ένας άνθρωπος στην Aγγλία πέθανε επειδή ήταν εξαρτημένος από το... καροτόζουμο. Tρεφόταν, λέει, αποκλειστικά από αυτό για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και σε τέτοια ποσότητα, που το σώμα του βρέθηκε κατακίτρινο! Kι όμως, αν αναλογιστούμε όλες τις νέου τύπου εξαρτήσεις για τις οποίες ακούμε καθημερινά, μοιάζει να μην υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να οδηγήσει στον εθισμό, ακόμα και όταν δεν πρόκειται για κάτι που πρέπει κανείς να πιει, να καταπιεί, να κάνει ένεση ή με κάποιο τρόπο να «πάρει»: βουλιμία, νευρική ανορεξία, τηλεόραση, κομπιούτερ, τυχερά παιχνίδια ή shopping είναι μερικές από τις «μοντέρνες» εξαρτήσεις. Tι είναι λοιπόν εξάρτηση όταν δεν είναι καν απαραίτητο να παίρνει κανείς κάποια ουσία;

Συνήθεια ή εξάρτηση;

Mε ή χωρίς ουσία, όλες οι ανθρώπινες συνήθειες που γίνονται καταναγκαστικές έχουν ένα κοινό στοιχείο: τη μη ελεγχόμενη πια επιθυμία να δημιουργεί κανείς ξανά και ξανά μία ορισμένη βιωματική κατάσταση, όποιες κι αν είναι οι συνέπειες για την υγεία, την οικογένεια, την εργασία, ολόκληρη τη ζωή του. Oρισμένοι από τους ειδικούς που ασχολούνται με το θέμα φτάνουν στο σημείο να ισχυρίζονται ότι κάθε ανθρώπινη ανάγκη, ακόμα και κάθε ανθρώπινο ενδιαφέρον, μπορεί να δημιουργήσει εξάρτηση. Άρα, λοιπόν, δεν είναι απίθανο να ήταν και αυτός ο άτυχος Bρετανός θύμα της εξάρτησής του από το καροτόζουμο! Aυτή είναι μία αρκετά ακραία θέση, το νόημα της οποίας μπορεί να κατανοήσει κανείς μόνον αν σκεφτεί ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων που είναι πραγματικά εξαρτημένοι αρνούνται την κατάστασή τους, λέγοντας πάνω-κάτω «σιγά, δεν χτυπάω δα και ενέσεις!».

H διαχωριστική γραμμή

Ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων που είναι εξαρτημένοι αρνούνται την κατάστασή τουςΠού βρίσκεται όμως το όριο μεταξύ της απλής συνήθειας και της εξάρτησης; Πώς φτάνει κανείς στην εξάρτηση; Πρέπει να αποφεύγουμε καθετί που μας ευχαριστεί από το φόβο να μην εθιστούμε σε αυτό; H απάντηση είναι βέβαια «όχι», και σε αυτό το σημείο πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός: Aνάμεσα στις διάφορες ουσίες, ανάλογα με τις συνέπειες που έχουν για τη σωματική και ψυχική υγεία. Eίναι σαφές ότι ναρκωτικά όπως η ηρωίνη, η κοκαΐνη, οι αμφεταμίνες (speed, ecstasy) οδηγούν πολύ γρήγορα στην εξάρτηση με δραματικές συνέπειες για τη ζωή του χρήστη. Tο αλκοόλ, τα κοινά φάρμακα (ηρεμιστικά, παυσίπονα) μπορεί να καταναλώνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να προκαλούν αναγκαστικά εξάρτηση ή οι συνέπειες της εξάρτησης να μην είναι καταφανείς. Kάτι παρόμοιο ισχύει και για τις εξαρτήσεις που έχουν σχέση με το φαγητό, όπως είναι η βουλιμία και η νευρική ανορεξία. Tο τσιγάρο προκαλεί συνήθως εξάρτηση και έχει αποδεδειγμένα αρνητικές συνέπειες για την υγεία του χρήστη, οι οποίες όμως είναι πολύ πιο ήπιες σε σχέση με τις προηγούμενες και δεν μπορούν να συσχετιστούν τόσο άμεσα με αυτό που τις προκαλεί. Όσο για τις εξαρτήσεις που δεν

σχετίζονται με ουσίες αλλά με συμπεριφορές, όπως είναι τα τυχερά παιχνίδια, τα ψώνια, ακόμα και η δουλειά, τα όρια μεταξύ συνήθειας και εξάρτησης είναι πιο ρευστά, επειδή βέβαια δεν επηρεάζουν τη σωματική υγεία.

Όταν χάνεται η ελευθερία

Πρέπει, επίσης, να διαχωρίσει κανείς τις διάφορες συνήθειες ανάλογα με τη συχνότητα, το βαθμό στον οποίον κάποιος εκδηλώνει ορισμένες συμπεριφορές, και κυρίως με το πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη του να το κάνει. Πάντως, το ενδιαφέρον όσων ασχολούνται με το θέμα «εξάρτηση», τις αιτίες, τις συνέπειες, την αντιμετώπισή του και κυρίως τη στήριξη όσων πάσχουν μοιάζει να μετακινείται όλο περισσότερο από το «μέσο» της εξάρτησης, την «ουσία», προς το «χρήστη» και τη σχέση που έχει με την «ουσία» του. O λόγος είναι ότι διαπιστώνουν πως οι «χρήστες» είναι σε ένα κεντρικό σημείο όλοι ίδιοι: δεν είναι ελεύθεροι. H ουσία, η συμπεριφορά στην οποία έχουν προσκολληθεί, είναι μόνο μία από τις πολλές πιθανές. Aυτό αποδεικνύει και το γεγονός ότι συχνά υπάρχει ταυτόχρονη εξάρτηση από περισσότερα του ενός «μέσα» (π.χ., νευρική ανορεξία και χάπια μαζί, κάπνισμα, αλκοόλ και βουλιμία μαζί κ.ά.), καθώς και το ότι συχνά οι χρήστες καταφεύγουν σε άλλη ουσία όταν δεν έχουν στη διάθεσή τους τη «δική» τους, ή μετά από μία διαδικασία απεξάρτησης αναπτύσσουν στη συνέχεια εξάρτηση από κάτι άλλο.

Ποιος είναι εξαρτημένος

Όποιος χρησιμοποιεί ένα «μέσο» για να διατηρήσει την ψυχική του ισορροπία είναι εξαρτημένοςH ψυχική εξάρτηση κάνει πάντα πρώτη την εμφάνισή της και ακολουθεί η σωματική, όταν υπάρχει τέτοια. Ψυχική εξάρτηση είναι η πολύ έντονη, ασίγαστη επιθυμία να «ξαναπάρει» κανείς μία ουσία, να επαναλάβει μία ορισμένη συμπεριφορά, προκειμένου να νιώσει καλά. Όποιος χρησιμοποιεί ένα «μέσο» για να διατηρήσει την ψυχική του ισορροπία είναι εξαρτημένος. Όποιος καταφεύγει συχνά σε ένα χαπάκι, ένα ποτηράκι, μερικά πιάτα φαγητό, δύο πλάκες σοκολάτα για να κατασιγάσει το άγχος της ημέρας, το θυμό για τον προϊστάμενο, τη θλίψη για την αποτυχία της σχέσης ή το φόβο για τις εξετάσεις βρίσκεται στο δρόμο που οδηγεί στην εξάρτηση. Ίσως λοιπόν το «σκαλοπάτι» που χωρίζει την απλή, ευχάριστη συνήθεια από την καταναγκαστική, που οδηγεί στην εξάρτηση, να είναι το ότι η δεύτερη αποτελεί «απάντηση» σε μία ορισμένη κατάσταση συναισθηματικής έντασης: όταν η πίεση υπερβαίνει την αντοχή ενός ανθρώπου, τότε η καθημερινότητα αρχίζει να κλονίζεται.

Πότε υπάρχει κίνδυνος;

Πώς μπορούμε όμως να αναγνωρίσουμε πότε τα πράγματα είναι σοβαρά, πότε η συνήθεια έχει γίνει εξάρτηση;

Όταν εμφανίζονται κάποιες από τις παρακάτω συμπεριφορές, τότε πρέπει να χτυπήσει το «κουδούνι» του κινδύνου.

• Xρειάζεστε μία ορισμένη ποσότητα μίας «ουσίας» για να νιώσετε καλά και να αντεπεξέλθετε στις πιέσεις.

• Λέτε στους άλλους ότι καταναλώνετε λιγότερη «ουσία» από όση καταναλώνετε στην πραγματικότητα και καθησυχάζετε έτσι και τον εαυτό σας.

• Δεν είστε σε θέση να σταματήσετε μόνοι σας, εκουσίως, μία συμπεριφορά που σας έχει γίνει συνήθεια.

• Aισθάνεστε δυσάρεστα, σωματικά και ψυχικά, αν για κάποιο λόγο δεν μπορείτε να «πάρετε» την «ουσία».

• Bρίσκετε συνέχεια καινούργιους τρόπους για να εξασφαλίσετε διακριτικά την «ουσία».

• Φροντίζετε πάντα να έχετε εφοδιαστεί, για να μην «ξεμείνετε».

Oι γυναίκες ακολουθούν το «κακό παράδειγμα»

Η αρχή της εξάρτησης βρίσκεται συνήθως στην προσπάθεια να ξεπεραστεί μία ιδιαίτερα δύσκολη κατάστασηOι αιτίες που προκαλούν την ανάπτυξη μιας εξάρτησης είναι πάρα πολλές και διαφορετικές για τον καθέναν. Yπάρχουν όμως ορισμένοι κοινοί παράγοντες που κάνουν τους ανθρώπους να καταφεύγουν σε κάποιο «μέσο» για να κάνουν τη ζωή τους «ευκολότερη» και πιο ευχάριστη. Tουλάχιστον στην αρχή. Aς πάρουμε, για παράδειγμα, τις γυναίκες. Tα δύο τρίτα περίπου των ανθρώπων που εξαρτώνται από φάρμακα στις χώρες της E.E. είναι γυναίκες. Eπίσης, η αύξηση της εξάρτησης από διάφορες ουσίες και συμπεριφορές, ακόμη και από τυπικά «ανδρικές» ουσίες -όπως το αλκοόλ και η κοκαΐνη-, είναι τα τελευταία 20 χρόνια πιο αλματώδης στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες. Tι μπορεί να συμβαίνει; Ποτέ άλλοτε δεν υπήρχαν τόσο πολλές μορφωμένες, επαγγελματικά καταρτισμένες γυναίκες όπως σήμερα. Φυσικά, και δικαιολογημένα, θέλουν να κάνουν χρήση των ικανοτήτων τους, της εκπαίδευσής τους, να εξελιχθούν στο επάγγελμά τους, να χαίρονται τις δυνατότητες και την αναγνώριση που τους προσφέρει η δουλειά τους. Aν δεν το κάνουν, αισθάνονται συχνά ανεπαρκείς και άχρηστες, ακόμα κι αν κρατούν ένα νοικοκυριό και μεγαλώνουν παιδιά. Kαι οι περισσότερες επιθυμούν βέβαια έναν επιτυχημένο γάμο, παιδιά, οικογένεια, σπίτι. H δουλειά όμως απαιτεί δραστηριοποίηση, χρόνο, ενέργεια, που φτάνει συχνά στα όρια της αντοχής. O σύντροφος αλλάζει με το γάμο, τα παιδιά χρειάζονται φροντίδα, αφοσίωση, τρέξιμο. Oι φιλικές σχέσεις με άλλες γυναίκες, η κοινωνική συνοχή -παλιότερα απαραίτητο στήριγμα των γυναικών- «πάνε περίπατο», χωρίς να αντικαθίστανται πάντα από αντίστοιχα στηρίγματα στο χώρο της δουλειάς. Kαι βέβαια πολύ περισσότερο από άλλοτε πρέπει να είναι όμορφες, φροντισμένες, αδύνατες, λαμπερές. Tο να αντεπεξέλθει μια γυναίκα σε όλα αυτά είναι τις περισσότερες φορές ισορροπία σε τεντωμένο σκοινί. Aπαιτείται σταθερή, σίγουρη προσωπικότητα, γερά νεύρα, μεγάλη αντοχή. Eυτυχώς, πολλές τα έχουν? αρκετές όμως όχι. Όνειρα θάβονται, γεννιέται ανησυχία, ένα κενό που πρέπει με κάτι να γεμίσει. Kάπου εκεί βρίσκεται συνήθως η αρχή της εξάρτησης, σαν πρόσκαιρη προσπάθεια να ξεπεραστεί μία ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση, η καινούργια θέση, οι συγκρούσεις με τον προϊστάμενο, η κρίση με το σύντροφο, οι δυσκολίες του παιδιού στο σχολείο. Συνήθως μετά έρχεται η άρνηση της εξάρτησης. «Aύριο» είναι η πιο σημαντική λέξη σε αυτό το παιχνίδι της άρνησης. «Mπορώ να σταματήσω όποτε θέλω, αύριο κιόλας, αλλά τώρα είμαι αγχωμένος με αυτή τη δουλειά που έχω αναλάβει. Aύριο δεν θα πιω τίποτα». Σήμερα δεν γίνεται, σήμερα είναι πάντα η εξαίρεση, η ειδική περίπτωση: «δεν πίνω ποτέ όσο ήπια σήμερα». H αναγνώριση ότι η «ουσία» δεν χρησιμεύει πια για να ξεπεραστεί μια δύσκολη στιγμή, αλλά για να μη χρειαστεί να έρθουμε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας, με τα δυσάρεστα συναισθήματα, με ό,τι δεν πάει καλά στη ζωή μας, και απαιτεί από εμάς ενεργό προσπάθεια για να αλλάξει, είναι ιδιαίτερα δύσκολη

O φόβος του κενού

Ο φόβος του κενού είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην προσπάθεια να ξεφύγει κανείς από την εξάρτησηTι όφελος μπορεί να έχει όμως ένας άνθρωπος από μια τέτοια κατάσταση, ώστε να τη συνεχίζει ακόμα και όταν βλέπει τη ζωή του να διαλύεται; Tι κερδίζει κάποιος που πίνει μέχρι να πέσει σχεδόν αναίσθητος στο κρεβάτι; Που ξυπνάει την άλλη μέρα με πρησμένο πρόσωπο, κεφάλι που «σπάει» από τον πονοκέφαλο και αηδιασμένος με τον εαυτό του; Tι μπορεί να κερδίζει μια γυναίκα που τρώει σε λίγη ώρα όσα τρώνε άλλοι σε μία εβδομάδα, μετά κάνει εμετό και ξαναρχίζει από την αρχή; Που πέφτει στο κρεβάτι εξουθενωμένη κατηγορώντας και κατακρίνοντας τον εαυτό της; Όσο βασανιστική και αυτοκαταστροφική κι αν είναι η εξάρτηση, πάντα υπάρχει ένα κέρδος από αυτήν. Oι βαθύτερες προσωπικές δυσκολίες, οι συναισθηματικές ανάγκες καλύπτονται, αποφεύγονται, καταχωνιάζονται. Για τη μοναξιά, το φόβο, τη λύπη, το θυμό, την απογοήτευση, υπάρχει η απάντηση: η ουσία, η εξαρτημένη συμπεριφορά, που λειτουργεί ως αναισθητικό, μουδιάζει τον πόνο. Όταν κάποιος για πολύ καιρό, πολλές φορές, επί σειρά ετών, δεν άφησε τα συναισθήματά του να τον αγγίξουν, δεν ένιωσε τις πιο βαθιές του ανάγκες, η προοπτική να βρεθεί αντιμέτωπος με αυτά τον γεμίζει τρόμο. H έλλειψη της εξάρτησης δημιουργεί ένα τεράστιο κενό. Πόσο μπορεί να το αντέξει κανείς; Nα ρίξει «κάτι» μέσα για να το γεμίσει; Nα το βάλει στα πόδια; Aυτός ο φόβος του κενού είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην προσπάθεια ενός ανθρώπου να ξεφύγει από την εξάρτησή του, και είναι αυτός που τον κάνει να αρχίζει ξανά και ξανά από την αρχή αυτό που τόσες φορές έχει ορκιστεί ότι δεν θα ξανακάνει ποτέ. Kαι αυτό συμβαίνει μέχρι εκείνη τη στιγμή -πολλές φορές μετά από χρόνια- που θα νιώσει την ανάγκη να έχει μια ζωή πιο αληθινή και πιο ελεύθερη, έστω και αν είναι δύσκολη. Aυτό είναι και το πρώτο βήμα στη δύσκολη και συχνά επώδυνη διαδικασία της απεξάρτησης.

πηγη...vita (Τευχος Μαϊος 2008)

Όταν το άγχος κορυφώνεται, η κρίση πανικού εμφανίζεται.
Κι ενώ πρόκειται για μια ακίνδυνη κατάσταση, φαντάζει σαν να έρχεται το τέλος του κόσμου.
Εμφανίζεται ξαφνικά και κλιμακώνεται πολύ γρήγορα (μέχρι 10 λεπτά), προκαλώντας έντονα ψυχολογικά και σωματικά συμπτώματα. Η κρίση πανικού χαρακτηρίζεται από αίσθημα επερχόμενου θανάτου, απώλειας ελέγχου και επερχόμενης τρέλας, ταχυπαλμία, εφίδρωση, δύσπνοια, μουδιάσματα, ζαλάδα, τρέμουλο, ρίγη ή εξάψεις, αίσθημα ασφυξίας, ναυτία, αδυναμία, τάση λιποθυμίας κ.ά. Μπορεί να παρουσιαστεί μία μόνο φορά στη ζωή ενός ατόμου ή να εμφανίζεται ολοένα και συχνότερα μέχρι που στο τέλος να γίνει μέρος της καθημερινότητάς του, που μετατρέπει τη ζωή του σε… μαρτύριο.

Πρώτες βοήθειες
• Αν νιώθετε ότι η κρίση έρχεται, επικεντρωθείτε σε ευχάριστες σκέψεις ή δραστηριότητες. Σκεφτείτε, π.χ., τις προσδοκίες που έχετε από τη ζωή σας ή ακούστε την αγαπημένη σας μουσική.
• Αν η κρίση έρθει, η αναπνοή μέσα σε χάρτινη σακούλα μπορεί πραγματικά να βοηθήσει. Σε περίπτωση που δεν υπάρχει σακούλα, χρησιμοποιήστε τις χούφτες σας και αναπνεύστε αργά μέσα σε αυτές. Με αυτό τον τρόπο εξισορροπούνται τα επίπεδα οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα.
• Προσπαθήστε να αποδεχτείτε αυτό που αισθάνεστε. Παρόλο που ίσως ακούγεται παράξενο, η αποδοχή και αντιμετώπιση των συναισθημάτων σας μπορεί να μειώσει την ένταση.
• Να θυμάστε ότι οι κρίσεις πανικού δεν απειλούν τη ζωή σας.
• Προσπαθήστε να υποβαθμίσετε τη σημασία αυτών που νιώθετε και πείτε στον εαυτό σας «δεν πρόκειται να πάθω τίποτα από όλα αυτά που φοβάμαι». Άλλες τεχνικές • Προσπαθήστε να μειώσετε όσο γίνεται το στρες, αλλάζοντας τον τρόπο ζωής σας. Αποφύγετε τους καφέδες, το κάπνισμα και το αλκοόλ.
• Η υγιεινή διατροφή και η τακτική άσκηση μπορούν να βοηθήσουν.
• Μιλήστε για το πρόβλημα στην οικογένεια, στους φίλους και στον σύντροφό σας.
• Οι τεχνικές χαλάρωσης, κυρίως οι ασκήσεις αναπνοής, είναι μια καλή τακτική για αυτούς που υποφέρουν. Με τη συνεργασία της Ίλιας Θεοτοκά, κλινικής ψυχολόγου - ψυχοθεραπεύτριας της Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αιγινήτειο Νοσοκομείο

http://www.myworld.gr

GiotA: γελιογραφια απο "Τα Νεα"

γελιογραφια απο "Τα Νεα"

γελιογραφια απο "Τα Νεα"

Μυστικά για να πετύχει η συνταγή

Θα πετύχει η συνταγή; Τώρα πια δεν χρειάζεται να αναρωτιέσαι ύτε και να νιώθεις ανασφάλεια κάθε φορά που τολμάς κάποια γευστική αλχημεία. Εμείς σου δείχνουμε κάποια απλά μυστικά. Μένει μόνο να τα εφαρμόσεις.

Είναι αλήθεια ότι εάν μας πέσει πολύ αλάτι στη σούπα, το απομακρύνουμε ρίχνοντας μέσα μια πατάτα;

Είναι μύθος: το κόλπο με την ξεφλουδισμένη πατάτα δεν πιάνει! Ο αποτελεσματικότερος τρόπος είναι να προσθέσουμε περισσότερο νερό ή ζωμό, ανάλατο φυσικά. Αν αυτό δεν μπορεί να γίνει, προσθέτουμε μια λογική ποσότητα ξιδιού, χυμού λεμονιού ή ζάχαρης, διότι τα αλμυρά και τα όξινα σε μέτριες συγκεντρώσεις ενισχύουν το ένα το άλλο, αλλά σε μεγαλύτερες δίνουν μια πιο ουδέτερη γεύση, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το αλάτι.

Πώς ξεπικρίζουν οι μελιτζάνες;

Τις βάζουμε σε στρώσεις σε στραγγιστήρι, πασπαλίζοντας κάθε στρώση με αλάτι. Βάζουμε μέσα ένα πιάτο μικρότερο από το στραγγιστήρι και πιέζουμε κάθε τόσο ώστε να φύγει το πικρό τους υγρό. Αφήνουμε τις μελιτζάνες για μία ώρα και κατόπιν τις ξεπλένουμε και τις σκουπίζουμε με απορροφητικό χαρτί κουζίνας.

Ποιο είναι το γευστικότερο μέρος του ψημένου κρέατος;

Το κρέας που βρίσκεται πάνω σε κόκαλο ή πλησιέστερα σε αυτό. Το κόκαλο περιέχει κολλαγόνο, το οποίο διασπάται με τη θέρμανση και μετατρέπεται σε μια πολύ πιο μαλακή πρωτεϊνη με ιδιαίτερα γλυκιά γεύση. Συγχρόνως, το κολλαγόνο συγκρατεί αναλογικά μεγάλες ποσότητες υγρών, οπότε το κρέας σε αυτό το σημείο παραμένει πιο χυμώδες. Επιπλέον, το τμήμα του κρέατος που βρίσκεται βαθύτερα προς το εσωτερικό του θερμαίνεται πιο αργά και ψήνεται λιγότερο από όσο τα εξωτερικά μέρη, άρα παραμένει πιο ζουμερό και τρυφερό. Τέλος, ορισμένα είδη κρέατος, όπως τα αρνίσια παϊδάκια, έχουν περισσότερο λίπος κοντά στο κόκαλο, που τους δίνει επιπρόσθετη νοστιμάδα.

Πώς γίνεται το τοστ πιο εύγευστο;

Χρειάζεται τηγάνι! Στη συμβατική τοστιέρα η θερμοκρασία είναι ρυθμισμένη εκ κατασκευής και δεν επιτρέπει παρεμβάσεις. Αντίθετα, χρησιμοποιώντας ένα βαρύ μαντεμένιο τηγάνι δίνουμε τον απαιτούμενο χρόνο στα υλικά να ψηθούν ομοιόμορφα. Για να το πετύχουμε, χρειάζεται σιγανή φωτιά και ένα δεύτερο τηγάνι από πάνω, ώστε να πιέσουμε το τοστ με ίσο βάρος παντού.

Ποιος είναι ο γευστικότερος τρόπος μαγειρέματος του ψαριού;

Βάζουμε το ψάρι σε λαδόκολλα ή αλουμινόχαρτο μαζί με λαχανικά και καρυκεύματα, το περιτυλίγουμε, το κάνουμε «πακέτο» και το ψήνουμε στο φούρνο. Έτσι, το ψάρι και τα λαχανικά ψήνονται μαζί με τους χυμούς τους, ενώ τα καρυκεύματα προσθέτουν επιπλέον αρώματα. Ωστόσο, το ψάρι ψήνεται τόσο εύκολα, που μπορεί να μαγειρευτεί ακόμα και στον ατμό ή να γίνει ποσέ, τεχνικές που επίσης εμποδίζουν το στέγνωμά του.

Ποια είναι τα καλύτερα συνοδευτικά του σολομού;

Ο σολομός ποσέ ή στον ατμό ταιριάζει με βασιλικό, δυόσμο, μέντα, μαϊντανό ή φρέσκο κόλιαντρο, ενώ ο σολομός στο φούρνο με πιο δυνατά αρωματικά, όπως θυμάρι, δάφνη ή δεντρολίβανο.

Η αγκινάρα πικραίνει Ή γλυκαίνει τις τροφές που συνοδεύει;

Στην ουσία η αγκινάρα έχει την ιδιότητα να προσθέτει μια έντονη γλύκα σε ό,τι γευτούμε μαζί ή ύστερα από αυτήν, γιατί περιέχει μια χημική ουσία που αρχικά μοιάζει πικρή, αλλά έχει έντονη επίγευση. Το μαγείρεμα της αγκινάρας με μπόλικο λεμόνι έχει σκοπό να μετριάσει την υπερβολική γλύκα της, αλλά δεν μπορεί να περιορίσει την ικανότητά της να αλλοιώνει τη γεύση των υπόλοιπων τροφών.

Πώς καταλαβαίνουμε ότι ένα βραστό αβγό είναι σφιχτό;

Τοποθετούμε πλαγιαστά το αβγό στον πάγκο της κουζίνας και το στριφογυρίζουμε. Αν το αβγό είναι σφιχτό, τότε θα στριφογυρίσει αρκετές φορές. Αν είναι ωμό, τα υγρά του θα το εμποδίσουν να ολοκληρώσει ακόμα και μια περιστροφή

Πόσο ζωμό χρειάζεται το ριζότο;

Περίπου 5 φλιτζάνια ζωμό (π.χ. από κότα, λαχανικό, μίγμα ντομάτας και νερού, ζωμό ψαριού κ.λπ.) για κάθε 500 γραμμάρια ρύζι. Προσθέτουμε το μισό φλιτζάνι ανακατεύοντας συνεχώς και προσθέτουμε σιγά σιγά την υπόλοιπη ποσότητα, καθώς το ρύζι τον απορροφά.

Πώς νοστιμίζει το κοτόπουλο;

Μερικές ώρες πριν το ψήσουμε, ανασηκώνουμε την πέτσα του και βάζουμε από κάτω της ένα μίγμα από σκόρδο ή κρεμμύδι με μπαχαρικά και μυρωδικά χόρτα. Το μίγμα αυτό λειτουργεί ως μαρινάτα, κυρίως για το στήθος του κοτόπουλου, που είναι ιδιαίτερα δύσκολο να πάρει γεύση και να παραμείνει ζουμερό.

Πότε καρυκεύουμε το φαγητό;

Αν δεν αποτελούν μέρος μαρινάτας, τα καρυκεύματα και τα αρωματικά μπαίνουν πάντα τελευταία στο μαγείρεμα. Τα «γλυκά» καρυκεύματα καλύτερα να τα προσθέτουμε στις σάλτσες κι όχι στο κυρίως φαγητό.

Συνδυάζονται διαφορετικά είδη αλκοόλ σε μια μαρινάτα;

Βεβαίως και συνδυάζονται. Οι πιο γευστικές λύσεις είναι: λευκό κρασί και ούζο για τις γαρίδες, κόκκινο κρασί και κονιάκ για τα μοσχαρίσια φιλέτα, γλυκό κρασί και ρούμι για τα φρέσκα φρούτα.

Εξατμίζεται όλο το αλκοόλ του κρασιού στο μαγείρεμα;

Η απάντηση είναι όχι! Οι ατμοί που δημιουργούνται κατά το βρασμό αποτελούνται από μίγμα νερού και αλκοόλης. Έτσι, το αλκοόλ δεν εξατμίζεται πλήρως και στο πιάτο θα υπάρχει πάντα μια ποσότητά του, ενίοτε και μεγάλη. Μια λύση είναι να βράσουμε το κρασί πρώτα χωριστά.

Πότε αλατίζουμε το φαγητό;

Στο βράσιμο των λαχανικών από την αρχή. Στις σούπες και στις σάλτσες το βάζουμε σχεδόν από την αρχή. Στο τηγάνισμα των ψαριών το προσθέτουμε στο τηγάνι. Στα κρέατα το βάζουμε στο τέλος, αν και υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις.

Πώς αφαιρούμε το λίπος από σούπες και ζωμούς;

Μια λύση είναι να αδειάσουμε τη σούπα ή το ζωμό σε ειδικό διαχωριστή, οπότε το υδαρές τμήμα θα πάει στον πυθμένα, αφήνοντας πίσω το επιφανειακό στρώμα λίπους. Μια άλλη λύση είναι να μοιράσουμε το περιεχόμενο της σούπας σε μικρότερα δοχεία και να τα βάλουμε στο ψυγείο. Το στρώμα του λίπους θα κρυώσει και θα στερεοποιηθεί, οπότε τότε μπορούμε να το αφαιρέσουμε πολύ εύκολα από την επιφάνεια.

Ποιο κρασί είναι καταλληλότερο για μαγείρεμα;

Τα λαχανικά μαγειρεύονται με λευκό κρασί. Το κόκκινο κρασί είναι ιδανικό για το «σβήσιμο» του κρέατος και το πλέον κατάλληλο για κρέατα και πουλερικά που θέλουμε να συνδυάσουμε με πλούσια σάλτσα. Η σαμπάνια κάνει τις πιο νόστιμες σάλτσες για το σολομό.

Θεραπευτικά βότανα στη μαγειρική

Βούγλωσσο ή μποράγκο

Το μποράγκο ή βούγλωσσο ή μποράντζα, προέρχεται από την αραβική λέξη «abu rache», που σημαίνει ο πατέρας του ιδρώτα, λόγω της ιδιότητάς του να προκαλεί εφίδρωση και είναι αρκετά διαδεδομένο στην Κεντρική και Μεσογειακή Ευρώπη. Πρόκειται για ένα από τα πιο όμορφα φυτά με γαλάζια ανοιχτόχρωμα άνθη σε σχήμα αστεριού, ενώ τα φύλλα του έχουν σκούρο πράσινο χρώμα και η μυρωδιά τους μοιάζει περίπου με αυτήν του αγγουριού.
Η ιστορία Το μποράγκο έγινε γνωστό στην Ευρώπη από τους Ρωμαίους. Ηδη από τον 13ο αιώνα βρέθηκαν γραπτές αναφορές στην Αγγλία, ενώ το 1631, το μποράγκο υπήρχε στη λίστα των εισαγόμενων βοτάνων από τους εποίκους που πήγαιναν να εγκατασταθούν στη Νέα Αγγλία.
Αυτό το γνωρίζετε;Στη Γερμανία το μποράγκο αποτελεί το βασικό συστατικό της γνωστής πράσινης σάλτσας «Φρανκφούρτη», ενώ στην Αγγλία συμπληρώνει το διάσημο εγγλέζικο καλοκαιρινό ποτό που λέγεται «πιμς».
Το μποράγκο στην υγεία μας: Το μποράγκο θεωρείται ιδιαίτερα ευεργετικό για τον ανθρώπινο οργανισμό και διαθέτει πλήθος θεραπευτικών ιδιοτήτων. Μάλιστα, ο Πάρκινσον έλεγε ότι το μποράγκο μαλακώνει το χαρακτήρα και ελαττώνει το στρες. Αναλυτικότερα, το μποράγκο είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και μέταλλα, ιδιαίτερα σε κάλιο, τονώνει τον οργανισμό, είναι ιδανικό για την καταπολέμηση του στρες και της γρίπης, βοηθάει στην αντιμετώπιση της γαστρίτιδας, μειώνει τον πυρετό και λόγω της περιεκτικότητάς του σε χλωρικό άλας του καλίου είναι εφιδρωτικό και διουρητικό.
Στη μαγειρική: Το μποράγκο χρησιμοποιείται στη μαγειρική τόσο για τα φύλλα του,
όσο και για τα άνθη του, εμπλουτίζοντας γευστικά τις συνταγές μας. Τα ψιλοκομμένα φύλλα του,
όταν είναι φρέσκα δίνουν υπέροχη γεύση σε σαλάτες και σάντουιτς, τα πιο ώριμα φύλλα είναι ιδανικά για σούπες, ενώ τα μπλε άνθη του χρησιμοποιούνται σε σαλάτες και διακοσμούν τα κοκτέιλ με τζιν.
Ακόμη, ολόκληρα φύλλα ή ματσάκια του μπορούν να περαστούν σε χυλό και να τηγανιστούν, προσφέροντας μία ξεχωριστή πρωτότυπη γευστική πρόταση.

Καλεντούλα

Το όνομά της προέρχεται από τη λατινική λέξη «καλένδες», που σημαίνει η πρώτη μέρα του μήνα για τους Ρωμαίους και την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η καλέντουλα ήταν γνωστή «σαν το σαφράν των φτωχών». Πρόκειται για ένα φυτό με κίτρινα άνθη, το οποίο ανθίζει τις πρώτες μέρες της άνοιξης και μπορεί να κρατήσει όλο το χρόνο.
Τα άνθη της έχουν την ιδιότητα να κλείνουν τη νύχτα και ξανανοίγουν την ημέρα και τη συναντάμε στις μεσογειακές χώρες.
Στη μαγειρική: Τα παλαιότερα χρόνια χρησιμοποιούσαν την καλέντουλα για να προσθέσουν χρώμα και γεύση σε πιάτα ρυζιού, ψαριών, καθώς σε κέικ και σε πουτίγκες.
Σήμερα, η χρήση της καλέντουλας χωρίζεται στα φρέσκα και στα αποξηραμένα άνθη της.
Τα φρέσκα χρησιμοποιούνται σε σαλάτες, για να χρωματίσουν και να αρωματίσουν ψαρόσουπες και ζωμούς από κρέας, για να διακοσμήσουν σάλτσες κυρίως από γαρίδες, καβούρι ή καραβίδα, ενώ πολλές φορές τη χρησιμοποιούν για να χρωματίσουν το τυρί, τη μαργαρίνη ή για να αντικαταστήσει το σαφράν.
Οσον αφορά τα αποξηραμένα άνθη της, αυτά είναι ιδανικά για σούπες και παρασκευές κατσαρόλας.
Μάλιστα, η καλέντουλα είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στην Κορσική, το πιο διάσημο πιάτο είναι ο ζωμός από ψάρι ή κρέας με πέταλα καλέντουλας.
Στην υγεία μας: Ιδιαίτερα θεραπευτική, η καλέντουλα χρησιμοποιήθηκε στην παραδοσιακή ιατρική, από τον 12ο κιόλας αιώνα, σαν αντισπασμωδικό, ιδιαίτερα για το στομάχι και σαν τονωτικό του ήπατος. Σήμερα, βοηθά στην πέψη, θεραπεύει δερματικές παθήσεις, καταπολεμά τις μυκητιάσεις και είναι καλό καταπραϋντικό για τσιμπήματα και φλεγμονές.
Στην ομορφιά: Εξαιτίας των πλούσιων κυτταρικών χυμών της, η καλέντουλα δίνει ελαστικότητα στο δέρμα και έχει άριστες καλλυντικές ιδιότητες. Ετσι, χρησιμοποιείται για την παρασκευή καλλυντικών, όπως θρεπτικές κρέμες προσώπου και γαλακτώματα, αλλά και φυσικά χρωμοσαμπουάν για ανοιχτόχρωμα μαλλιά.
Ακόμα:
Στην καλέντουλα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα πέταλά της, φρέσκα ή ξηρά, αλλά όχι το κέντρο του λουλουδιού της.
Οταν βράζονται τα άνθη της καλέντουλας, δίνουν ένα χρώμα κιτρινωπό και καθώς το συγκεκριμένο υγρό δεν είναι τοξικό, χρησιμοποιείται για φυσική βαφή και χρωματισμό τροφίμων, όπως τη μαργαρίνη για να αποκτήσει πιο έντονο χρώμα.

Λάπαθο
Η ιστορία: Στην αρχαιότητα το λάπαθο θεωρούνταν ένα ιδιαίτερα σημαντικό φυτό με πολύτιμες καθαρτικές ιδιότητες. Η ρίζα του φυτού ήταν το μόνο μέρος το οποίο χρησιμοποιούσαν για θεραπευτικούς σκοπούς, ήταν χρήσιμο στα δερματικά προβλήματα, καθώς και στις περιπτώσεις δυσκοιλιότητας, ενώ οι άνθρωποι έτρωγαν τα φύλλα του ως τονωτικό την ανοιξη.
Σήμερα: Το λάπαθο χρησιμοποιείται σε σάλτσες οι οποίες συνοδεύουν κρύα ψάρια και πουλερικά, είναι ιδανικό για σούπες και σαλάτες, χαρίζει μία ιδιαίτερη γεύση σε ομελέτες και προστίθεται πάνω από βραστές πατάτες.
Στην υγεία: Θωρείται αρκετά θρεπτικό και με έντονη αντιοξειδωτική δράση, αφού είναι πλούσιο σε ασβέστιο, σίδηρο και μαγνήσιο.

Λεμονόχορτο

Ή αλλιώς σιτρονέλα της Ινδίας ή της Μαδασκάρης, το λεμονόχορτο προέρχεται από τη Νότια Ινδία, αλλά το συναντάμε και σε διάφορες περιοχές της Αφρικής.
Πρόκειται για ένα τροπικό φυτό, τα φύλλα και τα κοτσάνια του έχουν γεύση λεμονιού, έντονες αρωματικές ιδιότητες και τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο περιζήτητο.
Στη μαγειρική: Το λεμονόχορτο αποτελεί ένα ισχυρό παραδοσιακό συστατικό στην κουζίνα της Νοτιοανατολικής Ασίας. Συγκεκριμένα, χαρίζει υπέροχο άρωμα στις σούπες, στο ψάρι, στα θαλασσινά και στα πουλερικά, συνδυάζεται μοναδικά με το σκόρδο, την πιπερόριζα και την πιπεριά, ενώ το κάτω τρυφερό μέρος από το κοτσάνι του χρησιμοποιείται για να αρωματίσει τις διάφορες σαλάτες.
Μάλιστα, τα κοτσάνια του χρησιμοποιούνται ευρέως από τους Ταϊλανδούς και Βιετναμέζους σεφ, για να δώσουν μία λεμονάτη γεύση στα εδέσματά τους, τα φύλλα του αποξηραμένα χρησιμοποιούνται στις κουζίνες της Μαλαισίας, της Ινδονησίας και της Κίνας στις μαρινάδες ψαριού και στα κρέατα του γκριλ, ενώ στο Βόρειο Μαρόκο χρησιμοποιείται για να αρωματίσει το περίφημο τσάι με μέντα.
Τέλος, το λεμονόχορτο χρησιμοποιείται και στη ζαχαροπλαστική στην παρασκευή σιροπιού και είναι ιδανικό για κομπόστες φρούτων, κρέμες, crme brulee και κρέμα καραμελέ.
Στην υγεία μας: Το λεμονόχορτο βοηθάει στο πεπτικό σύστημα, ανακουφίζει από τον πονοκέφαλο, ενώ το αιθέριο έλαιό του χρησιμοποιείται ως καταπραϋντικό σε νευραλγίες, ρευματοπάθειες, τενοντίτιδες και διαστρέμματα.
Ακόμη: Το λεμονόχορτο χρησιμοποιείται ευρέως στην αρωματοθεραπεία, γίνεται υπέροχο αρωματικό χώρου, ενώ το αιθέριο έλαιό του χρησιμοποιείται ως εντομοαπωθητικό για τα κουνούπια

Σοκολάτα Μύθοι και πραγματικότητα

Η αγάπη για τη σοκολάτα έχει μακρά ιστορία μέσα στο πέρασμα των αιώνων. Γνωστή και ως ‘τροφή των θεών’, η σοκολάτα κατείχε περίοπτη θέση στην ιστορία της Αμερικής πριν τον Κολόμβο. Οι ντόπιοι κάτοικοι της Αμερικής (του σημερινού Μεξικού) σέρβιραν σοκολάτα στους ευρωπαίους εξερευνητές από τις αρχές του 15ου αιώνα. Από μόνη της η σοκολάτα έχει πικρή γεύση, αλλά η ζάχαρη που μεταφέρονταν από τις αποικίες της Αμερικής και της Καραϊβικής την έκανε τελικά γλυκιά στην ευρωπαϊκή γεύση. Μέχρι τα μέσα του 1600 η δημοτικότητα της, γλυκιάς πλέον, σοκολάτας είχε εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη. Το 1847 δημιουργήθηκε η πρώτη σοκολάτα γάλακτος και έγινε πολύ γρήγορα δημοφιλής σε όλη την υδρόγειο. Σαν συστατικό με ξεχωριστή γεύση, η σοκολάτα μπορεί να συμπεριληφθεί αρμονικά σε ένα πλάνο υγιεινής διατροφής. Μπορεί άνετα να προσθέσει μια γευστική λάμψη σε θρεπτικά τρόφιμα, όπως το γάλα και να τα κάνει πολύ ελκυστικά. Η άσπρη σοκολάτα δεν είναι σοκολάτα. Ακόμα και αν περιέχει κακαοβούτυρο (λίπος το οποίο εξάγεται από τους σπόρους του κακάο) δεν περιέχει κακαόμαζα (η σκούρα καφέ πάστα), η οποία παράγεται από την επεξεργασία των σπόρων του κακάο. Συνήθως η άσπρη σοκολάτα αποτελείται από ζάχαρη, κακαοβούτυρο, γάλα, στερεά συστατικά, λεκιθίνη και βανίλια.

Η σοκολάτα, τρόφιμο φυτικής προέλευσης, περιέχει επίσης μια κατηγορία φυτοθρεπτικών συστατικών που καλούνται πολυφαινόλες (πιο εξειδικευμένα, φλαβονοειδή ή φλαβονόλες όταν περιέχονται στο κακάο

1 ) τα οποία μπορεί να έχουν θετικές επιδράσεις στην υγεία. Η επιστημονική έρευνα προσπαθεί να ανιχνεύσει τη σχέση της σοκολάτας με την καλή υγεία της καρδιάς, αφού το μαγικό αυτό γλύκισμα (και ιδιαίτερα η μαύρη σοκολάτα ‘υγείας’) φαίνεται να διαθέτει εκτός των άλλων και αξιοσημείωτες αντιοξειδωτικές ικανότητες. Σε αυτές αποδίδονται οι ευεργετικές επιδράσεις για την καρδιά και την αρτηριακή πίεση

2 όπως και η αύξηση της ‘καλής’ χοληστερίνης. Μερικές μελέτες έδειξαν και προστατευτική δράση έναντι του καρκίνου

3 και άλλων εκφυλιστικών παθήσεων. Πόσες φορές δεn σας έχει παρουσιαστεί μια επίμονη και ακατανίκητη όρεξη για σοκολάτα ή για κάποιο επιδόρπιο ή γλυκό που να την περιέχει; Η επιστημονική έρευνα δείχνει ότι αυτό δεν είναι τυχαίο. Με το σύγχρονο δυτικοευρωπαϊκό τρόπο ζωής και με την υπερδιάθεση τροφίμων πλούσιων σε λίπος η προτίμηση προς αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα κουλτούρας. Από τα χρόνια της βρεφικής και της παιδικής ηλικίας τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από την εμπειρία πως το λίπος συνδυάζεται με την αίσθηση του κορεσμού ή με τη μείωση του αισθήματος της πείνας. Οι υδατάνθρακες που περιέχει ένα φλιτζάνι ζεστής σοκολάτας μπορούν άραγε να σας ηρεμήσουν και να σας φτιάξουν τη διάθεση; Η επιστημονική κοινότητα δεν έχει οδηγηθεί σε τελικό συμπέρασμα. Οι υδατάνθρακες βοηθούν το σώμα να διασπάσει τα αποθέματα σεροτονίνης του, μιας ουσίας με ρόλο νευροδιαβιβαστή που εντοπίζεται στον εγκέφαλο. Η διάσπαση της σεροτονίνης με τη σειρά της αποφορτίζει το στρες, αλλά τελικό συμπέρασμα που να υποστηρίζει την καταπραϋντική δράση των υδατανθράκων της σοκολάτας δεν έχει βγει ακόμη. Η σοκολάτα περιέχει αρκετό σίδηρο και οξαλικό οξύ. Φαίνεται πως το οξύ αυτό εμποδίζει την απορρόφηση του μη αιμικού σιδήρου (η μορφή του σιδήρου η οποία βρίσκεται στις φυτικές τροφές και δεν είναι τόσο καλά απορροφήσιμη). Η σοκολάτα, επίσης, περιέχει πολλά φυτοθρεπτικά συστατικά, όπως είναι οι τανίνες.

Οι τελευταίες έχει φανεί πως συμβάλλουν στην καλή λειτουργία του ουροποιητικού συστήματος και μειώνουν τον κίνδυνο για στεφανιαία νόσο. Η σοκολάτα επιπλέον περιέχει μια ουσία που ονομάζεται τυραμίνη. Η τελευταία ανήκει σε μια ευρύτερη κατηγορία ουσιών που καλούνται αγγειοσυσπαστικές αμίνες, η παρουσία των οποίων προκαλεί σύσπαση στα περιφερικά αγγεία του οργανισμού μας. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η σοκολάτα θεωρείται ένα από τα τρόφιμα που προκαλούν ημικρανίες. Ας ‘λιώσουμε’ μερικούς μύθους για τη σοκολάτα

1. Η σοκολάτα δημιουργεί ή χειροτερεύει την ακμή. Για χρόνια η προσοχή του κοινού ήταν μαγνητισμένη σε αυτή την αντίληψη. Η αλήθεια είναι πως οι ορμονικές αλλαγές κατά τη διάρκεια της εφηβείας αποτελούν τις συνήθεις αιτίες της ακμής και όχι η σοκολάτα. Αλλεργία στη σοκολάτα που να δημιουργεί ερύθημα είναι πολύ σπάνια.

2. Οι μπάρες ή τα μπισκότα με χαρούπι αποτελούν πιο υγιεινές επιλογές από τη σοκολάτα. Ανέκαθεν το ξυλοκέρατο (στα τούρκικα χαρούπι) αποτελούσε υποκατάστατο για τη σοκολάτα. Το χαρούπι προέρχεται από τους σπόρους της ξυλοκερατιάς (χαρουπιάς) οι οποίοι είναι διαφορετικοί από αυτούς της σοκολάτας. Η αλήθεια όμως είναι πως το χαρούπι αποδίδει τον ίδιο αριθμό θερμίδων και λίπους με μια μπάρα σοκολάτας ίδιου μεγέθους.

3. Η σοκολάτα περιέχει πολλή καφεΐνη. Ενώ αληθεύει πως η σοκολάτα περιέχει καφεΐνη, η ποσότητα της τελευταίας είναι πολύ μικρή. Ο καφές τύπου ντεκαφεϊνέ περιέχει περισσότερη, ενώ ο κανονικός καφές περιέχει ασύγκριτα μεγαλύτερη ποσότητα.

4. Είναι το σοκολατούχο γάλα το ίδιο θρεπτικό για τα παιδιά με το κανονικό; Όπως το γάλα χωρίς γλυκαντικές ουσίες έτσι και η σοκολάτα περιέχει ασβέστιο, φώσφορο, πρωτεΐνη, ριβοφλαβίνη και βιταμίνη D, συστατικά τα οποία τα παιδιά χρειάζονται. Το γάλα με προσθήκη γλυκαντικών ουσιών, όπως αυτές της σκόνης του κακάο ή της σοκολάτας, προσδίδει περισσότερες θερμίδες εξαιτίας των προστιθέμενων σακχάρων, αλλά τα συγκεκριμένα σάκχαρα συμβάλλουν στη δημιουργία τερηδόνας όσο και κάθε άλλος τύπος υδατάνθρακα π.χ η κοινή επιτραπέζια ζάχαρη. Το μόνο αρνητικό σημείο είναι πως το γάλα ίσως να εμποδίζει την απορρόφηση των αντιοξειδωτικών ουσιών του κακάο και ειδικότερα των κατεχινών.

5. Ορισμένοι άνθρωποι είναι εθισμένοι στη σοκολάτα. Σίγουρα η γεύση, το άρωμα και η υφή της σοκολάτας αποτελούν πολύ ελκυστικά χαρακτηστικά για τους περισσότερους. Παρά το γεγονός πως η προτίμηση ορισμένων ανθρώπων είναι μεγαλύτερη για τη σοκολάτα σε σχέση με άλλους, ο όρος του εθισμού στο συγκεκριμένο γλύκισμα δεν ισχύει.

Μπορεί η κατανάλωση σοκολατούχων γλυκισμάτων να γίνει συνήθεια για συγκεκριμένη χρονική περίοδο, αλλά ποτέ δεν φτάνει στα όρια της εξάρτησης.

Η επιστήμη εξερευνά τον πιθανό ρόλο της σοκολάτας στους νευροδιαβιβαστές του εγκεφάλου σεροτονίνη και ντοπαμίνη, ουσίες που είναι υπεύθυνες για την αίσθηση ευεξίας που μας δημιουργείται. Βρέθηκε λοιπόν, πως η σοκολάτα περιέχει φαινυλαιθυλαμίνη (ουσία υπεύθυνη για συναισθήματα ενθουσιασμού) και τρυπτοφάνη, μια ουσία από την οποία συντίθεται η σεροτονίνη και τα αποτελέσματα του γεγονότος αυτού αναφέρθηκαν λίγες γραμμές πιο πάνω. Η μεγάλη ανάγκη για σοκολάτα από τις γυναίκες λίγο πριν από την έμμηνο ρύση ίσως εξηγείται από την περιεκτικότητά της σε μαγνήσιο, το οποίο ‘απαλύνει’ την ένταση που νιώθει κανείς. Μας βοηθά όμως να είμαστε και σε μια σχετική εγρήγορση, αφού περιέχει δύο ελαφρά διεγερτικά σε μέτριες ποσότητες: την καφεΐνη και τη θεοβρωμίνη (συστατικό του κακάο το οποίο ανήκει στην οικογένεια των μεθυλξανθινών). Η πιο ψυχοτρόπος ουσία της σοκολάτας θεωρείται το ανανταμίδιο που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας πανίσχυρος νευροδιαβιβαστής. Πέρα από όλες τις πιθανές ευεργετικές δράσεις, ας μην ξεχνάμε πως η μαύρη σοκολάτα περιέχει ζάχαρη, λιπαρά και έχει υψηλή ενεργειακή πυκνότητα. Η σοκολάτα περιέχεται ως συστατικό σε πολλά τρόφιμα τα οποία έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά κι έτσι, ενώ η αρχική επιθυμία είχε ως στόχο τη σοκολάτα, το αποτέλεσμα της κατανάλωσης επέφερε μια επιπρόσθετη και μη επιθυμητή ποσότητα λίπους και θερμίδων. Επειδή το μέτρο είναι καλό να μας διακρίνει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, αναφέρουμε πως αν η σοκολάτα φτάσει στο σημείο να αντικαταστήσει άλλα πιο υγιεινά τρόφιμα π.χ ένα φρούτο, τότε μπορεί να δημιουργηθεί πρόβλημα, αφού μιλάμε πλέον για διαφορετικές ομάδες τροφίμων με τα φρούτα να υπερτερούν σαφέστατα.Γι αυτό θα ήταν προτιμότερο να τη θεωρήσουμε ένα υγιεινό αλλά όχι καθημερινό σνακ.

1. Καλό θα ήταν να ξεκαθαριστεί πως το κακάο περιέχει λιγότερο λίπος από τη σοκολάτα και από διατροφική άποψη θα έπρεπε να προτιμηθεί η κατανάλωσή του.

2. Φαίνεται πως συστατικά της σοκολάτας διατηρούν τα επίπεδα του μονοξειδίου του αζώτου των αρτηριών, το οποίο είναι ισχυρός αγγειοδιαστολέας. Μια άλλη επιστημονική θεώρηση αφορά την επικατεχίνη (αντιοξειδωτική ουσία της σοκολάτας) η οποία δρα ενάντια στη φλεγμονή των αγγείων και τα προστατεύει.

3.Αναφορά πρέπει να γίνει σε αυτό το σημείο στις προκυανιδίνες τις οποίες περιέχει η σοκολάτα. Πρόκειται για ισχυρά αντιοξειδωτικά συστατικά τα οποία θεωρούνται προστατευτικά έναντι διαφόρων μορφών καρκίνου.

4.Χαμηλά επίπεδά του στο αίμα έχουν συσχετιστεί με πιο έντονους πόνους της περιόδου. 5.Παρά το γεγονός πως η μαύρη σοκολάτα περιέχει περισσότερες αντιοξειδωτικές ουσίες σε σχέση με τα άλλα φρούτα, το τσάι και το κρασί, πρέπει να αναφερθεί πως και τα τρία αυτά είδη τροφίμων αποτελούν αναπόσπαστα μέρη της παραδοσιακής μεσογειακής διατροφής.

Όσα θέλετε να μάθετε για την καφεΐνη

Η καφεΐνη είναι μια φυσική ουσία που απαντάται στη φύση σε φύλλα, καρπούς ή φρούτα τουλάχιστον 63 ειδών του βασιλείου των φυτών σε όλο τον κόσμο και αποτελεί τμήμα μιας ομάδας ενώσεων, γνωστών ως μεθυλοξανθίνες.

Οι πιο γνωστές πηγές καφεΐνης είναι ο καφές, το κακάο και τα φύλα τσαγιού. Η ποσότητα καφεΐνης στα διάφορα τρόφιμα ποικίλλει ανάλογα με το μέγεθος της μερίδας, το είδος του προϊόντος και τη διαδικασία παρασκευής.

Όσον αφορά στο τσάι και στον καφέ, η ποικιλία του φυτού επηρεάζει επίσης την περιεκτικότητα σε καφεΐνη.

Η μέση περιεκτικότητα καφεΐνης σε επιλεγμένα προϊόντα παρουσιάζεται παρακάτω (mg καφεΐνης ανά μερίδα 240 mL προϊόντος): Καφές φίλτρου: 160 Βραστός καφές: 85 Βρασμένο τσάι: 40 Αναψυκτικά τύπου Cola: 24 Σοκολατούχο γάλα: 6

Έχει καταγραφεί ότι, στις Η.Π.Α., οι κύριες πηγές καφεΐνης είναι ο καφές (71%), τα αναψυκτικά (16%) και το τσάι (12%). Η καφεΐνη αποτελεί ένα ήπιο διεγερτικό του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Ωστόσο, οι όποιες φαρμακολογικές επιδράσεις της καφεΐνης είναι παροδικές, και διαρκούν λίγες ώρες. Επιπλέον, δεν συσσωρεύεται στο σώμα με την πάροδο του χρόνου, αλλά αποβάλλεται μέσα σε λίγες ώρες από την πρόσληψή της. Το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την αποβολή της καφεΐνης ποικίλει από άνθρωπο σε άνθρωπο, με μέσο όρο 3-4 ώρες σε υγιείς ενήλικες. Επίσης, η ευαισθησία στην καφεΐνη ποικίλει από άτομο σε άτομο και εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως: την προσλαμβανόμενη ποσότητα, τη συχνότητα κατανάλωσης, το μεταβολισμό της καφεΐνης και την ευαισθησία κάθε ανθρώπου σ’ αυτή, η οποία φαίνεται να ελέγχεται γενετικά. Ωστόσο, όποιες κι αν είναι οι γενετικές καταβολές, η συχνή κατανάλωση αυξάνει την ανοχή στην καφεΐνη και μειώνει τις φυσιολογικές επιδράσεις της. Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος που καταναλώνει καφεΐνη σε τακτική βάση, μπορεί να καταναλώσει αρκετά φλιτζάνια καφέ σε μία μέρα και να παρατηρήσει ελάχιστες φυσιολογικές επιδράσεις, ενώ ένα άτομο που δεν είναι τακτικός καταναλωτής καφεΐνης μπορεί να αισθανθεί διεγερτική δράση μετά από μόλις ένα φλιτζάνι καφέ. Για το λόγο αυτό, είναι σημαντικό ο κάθε άνθρωπος να γνωρίσει τις προσωπικές του αντοχές και να ορίζει το προσωπικό του επίπεδο ανοχής στην ημερήσια πρόσληψη.

Μπορεί η καφεΐνη να προκαλέσει εξάρτηση;

Βάσει των διαθέσιμων ερευνητικών δεδομένων, οι περισσότεροι ερευνητές συμφωνούν ότι η φυσιολογική καθημερινή κατανάλωση καφεΐνης, όπως ορίζεται από τις παρακάτω συστάσεις, είναι ασφαλής και μπορεί να συμπεριληφθεί σε ένα υγιεινό διαιτολόγιο χωρίς κανένα κίνδυνο. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά ερευνητικά κενά και το πεδίο αυτό θα μελετηθεί περαιτέρω στο μέλλον.

Πόσο καφεΐνη πίνουμε και πόσο επιτρέπεται να πίνουμε;

Τα δεδομένα πρόσληψης καφεΐνης στο γενικό πληθυσμό είναι σχετικά περιορισμένα. Υπολογίζεται ότι ο μέσος Αμερικανός πολίτης προσλαμβάνει περίπου 3 mg ανά κιλό σωματικού βάρους την ημέρα, ποσότητα που ανέρχεται σε 5-7 mg ανά κιλό σωματικού βάρους την ημέρα για ανθρώπους που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες καφέ. Στη Μεγάλη Βρετανία η μέση ημερήσια πρόσληψη καφεΐνης είναι μεγαλύτερη και ανέρχεται σε περίπου 4 mg ανά κιλό σωματικού βάρους. Η μεγαλύτερη πρόσληψη καφεΐνης παρατηρείται στη Δανία, όπου η μέση κατανάλωση καφεΐνης υπολογίζεται περίπου σε 7 mg ανά κιλό σωματικού βάρους την ημέρα και φτάνει μέχρι και 14.9 mg ανά κιλό σωματικού βάρους την ημέρα κατά μέσο όρο σε λάτρεις της καφεΐνης. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αντίστοιχα στοιχεία. Η μέση πρόσληψη καφεΐνης σε παιδιά κάτω των 18 ετών κυμαίνεται από 1 mg ανά κιλό σωματικού βάρους την ημέρα στις Η.Π.Α., μέχρι 3 mg ανά κιλό σωματικού βάρους την ημέρα στη Μεγάλη Βρετανία.

Τα τελευταία δεδομένα για την κατανάλωση καφεΐνης (2005) υπολογίζουν τη μέση πρόσληψη καφεΐνης περίπου στα 200 mg την ημέρα για ενήλικες. Στην ίδια ανάλυση παρατηρήθηκε ότι όσο αυξάνεται η ηλικία αυξάνεται και η κατανάλωση καφεΐνης, με την μεγαλύτερη κατανάλωση να εμφανίζεται στις ηλικίες 35 με 64 έτη, τόσο σε άντρες, όσο και σε γυναίκες. Η συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη καφεΐνης που δεν επηρεάζει αρνητικά την υγεία ορίστηκε πρόσφατα σε 400-450 mg/ημέρα για υγιείς ενήλικες, 300 mg/ημέρα για γυναίκες που προγραμματίζουν εγκυμοσύνη και στα 45 mg/ημέρα για παιδιά 4-6 ετών. Με άλλα λόγια, οι συστάσεις αυτές μεταφράζονται σε 6 mg ανά κιλό σωματικού βάρους την ημέρα για ενήλικες, 5 mg ανά κιλό σωματικού βάρους ημερησίως για γυναίκες που προγραμματίζουν εγκυμοσύνη και για παιδιά ηλικίας 4-6 ετών 2 mg ανά κιλό σωματικού βάρους την ημέρα. Πόσο επικίνδυνη είναι η καφεΐνη; Υπάρχουν αρκετές θεωρίες και μύθοι που συνδέουν την καφεΐνη με διάφορες μορφές καρκίνου, αλλά η επιστημονική έρευνα δεν επαληθεύει αυτές τις κατηγορίες.

Οι τελευταίες διατροφικές οδηγίες της Αμερικανικής Κοινότητας για τον Καρκίνο αναφέρουν ότι δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η καφεΐνη αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση καρκίνου σε ανθρώπους. Αντίστοιχα, η Εθνική Ακαδημία Επιστημών των Η.Π.Α. δήλωσε στην τελευταία της αναφορά ότι δεν υπάρχουν ισχυρά δεδομένα που να σχετίζουν την καφεΐνη με οποιαδήποτε μορφή καρκίνου. Η πρόσληψη καφεΐνης έχει επιχειρηθεί να συσχετιστεί κυρίως με ανάπτυξη καρκίνου του μαστού, χωρίς όμως οι σχετικές έρευνες να δίνουν πάντοτε αξιόπιστα αποτελέσματα. Έτσι, τόσο το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου των Η.Π.Α., όσο και ο Αμερικάνικος Ιατρικός Σύλλογος δηλώνουν επίσημα ότι δεν υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στην κατανάλωση καφεΐνης και τον καρκίνο του μαστού. Μία από τις πιο γνωστές φυσιολογικές επιδράσεις της καφεΐνης στο ευρύ κοινό είναι η διουρητική της δράση. Τα επιστημονικά δεδομένα, ωστόσο, δείχνουν ότι η επίδραση αυτή είναι μάλλον πρόσκαιρη, ενώ δεν υπάρχουν δεδομένα που να αποδεικνύουν ότι η καφεΐνη μπορεί να οδηγήσει σε συσσωρευμένη απώλεια νερού από το σώμα. Το Ινστιτούτο Ιατρικής της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των Η.Π.Α. στις αναθεωρημένες του συστάσεις για την υδάτωση (2004) δηλώνει ότι τα καφεϊνούχα υγρά και αναψυκτικά μπορούν να συνεισφέρουν στην υδάτωση του οργανισμού με τον ίδιο τρόπο που συμβάλλουν στις καθημερινές ανάγκες σε υγρά, τα ποτά και τα αναψυκτικά που δεν περιέχουν καφεΐνη. Η διερεύνηση της πιθανής συσχέτισης ανάμεσα στην καφεΐνη και την οστεοπόρωση αποτελεί ένα σχετικά νέο πεδίο έρευνας. Κάποιες μελέτες δείχνουν ότι η καφεΐνη επιδρά στην απέκκριση ασβεστίου και μέσω αυτού του μηχανισμού έχει συσχετιστεί από κάποιους ερευνητές με κίνδυνο εμφάνισης οστεοπόρωσης. Ωστόσο, τα πιο πρόσφατα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι η καφεΐνη δεν επηρεάζει σημαντικά ούτε την απορρόφηση ούτε την απέκκριση του ασβεστίου. Αυτό που φαίνεται ότι παίζει το σημαντικότερο ρόλο για την υγεία των οστών είναι η επαρκής πρόσληψη ασβεστίου μέσω της καθημερινής διατροφής, καταναλώνοντας επαρκείς ποσότητες τροφίμων που αποτελούν καλές πηγές ασβεστίου. Τέλος, η υψηλή πρόσληψη καφεΐνης προκαλεί άμεση αύξηση της αρτηριακής πίεσης (π.χ 5 φλυτζάνια καφέ την ημέρα προκαλούν αύξηση της συστολικής πίεσης κατά 2.4 mm Hg), γεγονός που απαιτεί σύσταση για περιστολή της πρόσληψης καφεΐνης, στα 250-300 mg/ημέρα, σε ασθενείς με υψηλό κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών νοσημάτων. Τονίζεται, βέβαια, πως οι ασθενείς αυτοί έχουν υψηλότερης σημασίας στόχους, όπως ο περιορισμός του καπνίσματος, η απώλεια βάρους, η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας και η μείωση της πρόσληψης κορεσμένων λιπαρών.

Πηγές: http://www.nutrimed.gr/

Η κατανάλωση του ελαιολάδου

Το ελαιόλαδο καταναλώνεται από όλους τους λαούς. Σήμερα η παγκόσμια ελαιοκαλλιέργεια αντιπροσωπεύει 810 εκατομμύρια ελαιόδεντρα. Το 98% των ελαιόδεντρων βρίσκονται στην περιοχή της Μεσογείου και από αυτό, το 70% είναι στις ευρωπαϊκές χώρες της Μεσογείου.Στη χώρα μας καλλιεργούνται 100 εκατομμύρια ελαιόδεντρα με ετήσια παραγωγή περίπου 250.000 τόνους.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής ελαιόλαδου με 1,3 εκατομμύρια τόνους. Σε κάθε χώρα η κατανάλωση ποικίλει. Για παράδειγμα στην Ελλάδα έχει μετρηθεί ότι καταναλώνονται 15 κιλά το χρόνο ανά κάτοικο, ενώ σε χώρες της Ε.Ε. όπου δεν παράγεται ελαιόλαδο, η κατανάλωσή του περιορίζεται σε 1 μόνο κιλό ανά κάτοικο.
Πρώτη σε εξαγωγές ελαιολάδου είναι η Ισπανία και ακολουθούν η Ιταλία, η Ελλάδα και η Τυνησία.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει αυξανόμενη παγκόσμια ζήτηση που ανέρχεται σε 1.8% το χρόνο, η οποία οφείλεται κυρίως στην αναγνώριση της αξίας της γνωστής ως Μεσογειακής διατροφής.

Είναι πλούσιο σε μονοακόρεστα λιπαρά οξέα, πολύτιμα στην σύνθεση των λιπιδίων, που εφοδιάζουν με ενέργεια τα ανθρώπινα κύτταρα, το "δομικό" υλικό του οργανισμού μας.
Βοηθά στην απορρόφηση των βιταμινών από τον οργανισμό και χάρη στις πολυφαινόλες που περιέχει, συμβάλλει στη μείωση της οξείδωσης των λιπαρών ιστών του σώματος ενώ είναι το πιο ανθεκτικό σε υψηλές θερμοκρασίες.
Επιδρά θετικά στην αύξηση και στην ανάπτυξη του οργανισμού και επιβραδύνει τη γήρανση χάρη στα λιπαρά του οξέα και στο μεγάλο ποσοστό βιταμίνης Ε, που εμποδίζουν την οξείδωση και τη δημιουργία ελεύθερων ριζών.

Συμβάλλει στον έλεγχο της χοληστερίνης και επιδρά θετικά κατά της σκλήρυνσης των αρτηριών, την αθηροσκλήρυνση, την κυριότερη αιτία θανάτου στις σύγχρονες δυτικές χώρες. Το μονοακόρεστο ολεϊκό οξύ του ελαιόλαδου είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό στις οξειδώσεις που ευθύνονται για τις αθηροσκληρώσεις, αλλά και για την έναρξη της καρκινικής επεξεργασίας.
Υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι βοηθά στα πεπτικά έλκη. Η κατανάλωσή του ανακουφίζει από τους κοιλιακούς πόνους, ελαττώνει τη δυσπεψία και μειώνει τη συγκέντρωση γαστρικού υγρού, ενώ βοηθάει και στην καλή λειτουργία των εντέρων που ατονούν.
Διευκολύνει στη λειτουργία του συκωτιού, έχει θετικά αποτελέσματα στην ανακούφιση από συσπάσεις της χοληδόχου κύστης και αποτρέπει τη δημιουργία πέτρας στη χολή.
Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες στην Αμερική, έχει αποδειχθεί ότι η κατανάλωση ελαιόλαδου περισσότερες από μια φορά την ημέρα , ενισχύει τον οργανισμό των γυναικών ενάντια στον καρκίνο του μαστού.

Ελαιόλαδο και Υγεία
Το ελαιόλαδο, "υγρό χρυσάφι" κατά τον Όμηρο αποτελεί θαυματουργή πηγή θρεπτικών συστατικών για τον άνθρωπο. Από την αρχαιότητα είναι γνωστό ότι το ελαιόλαδο στη διατροφή μας είναι καθοριστικής σημασίας για την υγεία κάθε οργανισμού. Ο πατέρας της Ιατρικής Ιπποκράτης, καθώς και οι μεγαλύτεροι γιατροί της εποχής εκείνης, ο Γαληνός, ο Διοσκουρίδης και ο Διοκλής πίστευαν ακράδαντα στην ευεργετική επίδρασή του στην υγεία και το συνιστούσαν σε καθημερινή βάση ως θεραπεία σε αρκετές περιπτώσεις.
Σήμερα, 3.000 χρόνια μετά, η σύγχρονη Ιατρική συνεχίζει να συστήνει την ευρεία χρήση του ελαιόλαδου στη διατροφή ενηλίκων και παιδιών, υγειών και ασθενών, χάρη στα πολύτιμα συστατικά του που παρέχουν υγεία, ευεξία και μακροβιότητα. Πολλές επιστημονικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι το ελαιόλαδο είναι βασικό συστατικό της σύγχρονης διατροφής.

Νίκος Καββαδίας

Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε το 1910 σε μιά μικρή πόλη της Μαντζουρίας κοντά στο Χαρμπίν, από γονείς Ελληνες (Κεφαλλονίτες). Οταν ήταν πολύ μικρός, η οικογένεια γύρισε στην Ελλάδα.Μερικά χρόνια μείνανε στην Κεφαλλονιά και από το 1921 ως το 1932 στον Πειραιά, όπου ο Νίκος Καββαδίας τέλειωσε το Δημοτικό και μετά το Γυμνάσιο.

Μαθητής του Δημοτικού, έγραψε τα πρώτα του ποιήματα.

Το 1929, πήγε υπάλληλος σε ναυτικό γραφείο και λίγους μήνες αργότερα μπαρκάρησε ναύτης σε φορτηγό. Για μερικά χρόνια, συνέχισε να φεύγει με τα φορτηγά, να γυρίζει πίσω ταλαιπωρημένος και αδέκαρος, για να ξαναφύγει σε λίγο. Ωσπου αποφάσισε να πάρει το δίπλωμα του ασυρματιστή.Αρχικά ήθελε να γίνει καπετάνιος, μα είχε ήδη χάσει αρκετά χρόνια στις περιπλανήσεις του και το δίπλωμα τού ασυρματιστή ήταν πιό σύντομη λύση. Το πήρε το 1939 -- έγινε όμως ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, πήγε στρατιώτης στην Αλβανία κι έμεινε ξέμπαρκος στην Αθήνα, τα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής.Ξαναμπαρκάρησε το 1944 και ταξίδεψε αδιάκοπα, ως ασυρματιστής, σε όλο τον κόσμο, ως τον Νοέμβρη του 1974 -- τρείς μήνες πριν απ' το εγκεφαλικό επεισόδιο, στις 10 του Φλεβάρη, 1975.Η Βάρδια, το μοναδικό του μυθιστόρημα, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1954. Η ποιητική συλλογή Μαραμπού κυκλοφόρησε το 1933, το Πούσι το 1947, και το Τραβέρσο το 1975. Τα μικρά πεζά Λι, και Του πολέμου/Στο άλογό μου κυκλοφόρησαν το 1987. Το "Λι" γυρίστηκε σε κινηματογραφική ταινία το 1995 με τίτλο "Between the Devil and the Deep Blue Sea".

αγαπημενο μου ποιημα

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστήςτων μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές,χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.Για το Μαδράς, τη Σιγγαπούρ, τ' Αλγέρι και το Σφαξθ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,κι εγώ, σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.Θα πάψω πιά για μακρινά ταξίδια να μιλώ,οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πιά ξεχάσει,κι η μάνα μου, χαρούμενη, θα λέει σ' όποιον ρωτά :"Ηταν μιά λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει . . . "Μα ο εαυτός μου μιά βραδιάν εμπρός μου θα υψωθείκαι λόγο, ως ένας δικαστής στυγνός, θα μου ζητήσει,κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,θα σημαδέψει, κι άφοβα το φταίστη θα χτυπήσει.Κι εγώ, που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώσε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες,θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύκαι μιά κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.

Μαστίχα Χίου

Μαστίχα -Πληροφορίες
Πληροφορίες για την Μαστίχα της Χίου.

Το θαύμα της φύσης!
Η μαστίχα είναι μια φυσική ρητίνη που βγαίνει από τον κορμό του μαστιχόδενδρου. Έχει χρώμα υπόλευκο- υποκίτρινο και είναι διαφανής έως ημιδιαφανής. Το μαστιχόδενδρο είναι ένας αειθαλής θάμνος που έχει την επιστημονική ονομασία: «Pistacia Lentiscus var. Chia». Παίρνει την πλήρη ανάπτυξή του στα 40-50 χρόνια και ζει περίπου 100 χρόνια. Από τον 5o έως 6ο χρόνο δίνει την ρητίνη του (μαστίχα) και μετά τον 15ο χρόνο παράγει από 60 έως 250 γραμμ. και σε σπάνιες περιπτώσεις μέχρι 400 γραμμ.
Καλλιέργεια.

Το μαστιχόδενδρο ευδοκιμεί αποκλειστικά και μόνο στην Νότια Χίο. Σύμφωνα με θεωρίες αυτό οφείλεται στο εύκρατο κλίμα και ειδικότερα στο μικροκλίμα της περιοχής αλλά και στα υποθαλάσσια ηφαίστεια, και στο ασβεστολιθικό έδαφος. Από το παρελθόν έχουν γίνει πολλές προσπάθειες να καλλιεργηθεί ο μαστιχοφόρος σχίνος σε άλλες περιοχές και της Ελλάδας και σε άλλα κράτη αλλά πάντα χωρίς επιτυχία. Μαστίχα, μαστιχα, ΜΑΣΤΙΧΗ, ΜΑΣΤΙΧΑ ΧΙΟΥ
Η προετοιμασία του Σχίνου και η συλλογή της μαστίχας είναι πολύ επίπονες εργασίες που αρχίζουν Ιούνιο με το καθάρισμα του εδάφους κάτω από τον σχίνο. Το έδαφος αφού καθαριστεί επιμελώς, στρώνεται με ένα ειδικό άσπρο χώμα καλά κοσκινισμένο. Κατόπιν αρχίζει το «κέντημα» στον κορμό του δένδρου, το οποίο είναι τομές 10-15mm, μία φορά την εβδομάδα για 6-8 εβδομάδες. Ο αριθμός των τομών ποικίλει από 20-100 ανάλογα με την ηλικία και το μέγεθος του δένδρου. Η μαστίχα αρχίζει σιγά σιγά να ρέει από τις τομές σαν δάκρυ. Η μεγαλύτερη ποσότητα πέφτει στο ασπρόχωμα και κάνει 15-30 μέρες να στερεοποιηθεί, αναλόγως των καιρικών συνθηκών. Μαστίχα, μαστιχα, ΜΑΣΤΙΧΗ, ΜΑΣΤΙΧΑ ΧΙΟΥ
Μετά, αρχίζει η συλλογή της χοντρής μαστίχας (των μεγάλων κομματιών), τις πρώτες πρωινές ώρες, στα μέσα Αυγούστου, και της ψιλής μαστίχας από τις αρχές Σεπτέμβρη. Το καθάρισμα της μαστίχας αρχίζει τον Οκτώβριο - Νοέμβριο, αμέσως μετά την συλλογή. Είναι μια δύσκολη, χρονοβόρα, και εξειδικευμένη διαδικασία που γίνεται κομμάτι κομμάτι με το χέρι, μέχρι η μαστίχα να πάρει την τελική εμπορική της μορφή, και να διατεθεί προς πώληση.


Ιστορία

Από τα πολύ παλιά χρόνια, η μαστίχα χρησιμοποιείται για φαρμακευτικούς σκοπούς. Πολλοί αρχαίοι συγγραφείς αναφέρονται στις θεραπευτικές ιδιότητες της μαστίχας.
Απολίθωμα φύλλου μαστιχόδενδρου που βρέθηκε σε ανασκαφές, έχει ηλικία έξι εκατομμυρίων ετών.

Χρήσεις μαστίχας

Σήμερα η μαστίχα χρησιμοποιείται ως τσίχλα για μάσημα, με ευεργετικά αποτελέσματα στην υγιεινή των δοντιών. Επίσης η μαστίχα βρήκε εξαιρετική εφαρμογή στην Σαπουνοποιϊα το 2001 από την εταιρία ''ΑΝΕΜΟS'' με τα σαπούνια Μυροβόλος που ήταν τα πρώτα και μοναδικά σαπούνια με μαστίχα στον κόσμο και το 2004 με την νέα σειρά Mastic & herbs (μαστίχα & βότανα)

Aλλες χρήσεις της μαστίχας Χίου

Στην παρασκευή καλλυντικών και αρωμάτων (κρέμες, σαμπουάν). Στην λιθογραφία, ζωγραφική, ποτοποιία, υφαντουργία, βαμβακουργία, βιομηχανία. Στην οδοντοϊατρική για το δυνάμωμα των ούλων και την αντισηψία του στόματος. Η μαστίχα επίσης χρησιμοποιείται με επιτυχία στην μαγειρική και στην ζαχαροπλαστική (λουκούμια, μαστιχοκαραμέλες, μαστιχάτο, ψωμί).

Η Μαστίχα ως φάρμακο

Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται και πάλι στην Φαρμακευτική και στην Ιατρική για θεραπεία του σακχαροδιαβήτη, της χοληστερίνης, και ειδικά του στομαχόπονου.
Σε συνέδριο Ιατρικής (Αθήνα 1999) ανακοινώθηκε ότι η μαστίχα, εκτός των υπολοίπων ευεργετικών ιδιοτήτων της, θεραπεύει και το έλκος στομάχου.
Έχει επίσης βρεθεί ότι διαθέτει και αντικαρκινικές ιδιότητες οι οποίες δεν έχουν ακόμη βρει εφαρμογή, λόγω έλλειψης απαραίτητης έρευνας.

*Πολλοί αρχαίοι συγγραφείς αναφέρονται στις θεραπευτικές ιδιότητες της μαστίχας:
· Μάρκελος Εμπειρικός (4ος-5ος αιώνας Π.Χ.) συνταγή για φλόγωση στομάχου, εντέρων και συκωτιού.
· Ορειβάσιος Σαρδηνίας (4ος αιώνας Π.Χ.) Η μαστίχα είναι φάρμακο για την ουροδόχο κύστη και το στομάχι.
· Γαληνός (2ος αιώνας Π.Χ.) ανεβάζει τις συνθήκες του αίματος και θεραπεύει τον χρόνιο βήχα.
· Σκριμπόνιους Λάργκους (1ος αιώνας Π.Χ.) Η μαστίχα είναι καλή για στομάχι , έντερα, συκώτι.
· Ο προφήτης Μωάμεθ στο Κοράνιο συνιστά την χρήση της μαστίχας.
Αναφορές στην μαστίχα και τις θαυματουργές ιδιότητες της, κάνουν επίσης και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Πλίνιος, ο Θεόφραστος, ο Διοσκουρίδης, ο Παύλος της Αίγινας κ.α

Ανακύκλωση

Ανακύκλωση

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Η φύση δεν παράγει απορρίμματα. Στα φυσικά οικοσυστήματα αυτό που θεωρείται απόβλητο από ένα οργανισμό, αποτελεί χρήσιμη πρώτη ύλη για κάποιον άλλο και έτσι, τίποτα δεν χάνεται και συνεχίζεται αρμονικά ο αέναος κύκλος της ζωής.
Αν η φύση δεν έκανε ανακύκλωση και παρήγαγε σκουπίδια όπως παράγει ο άνθρωπος, δε θα υπήρχε σήμερα ζωή στον πλανήτη. Όλα ξεκινούν από το μυαλό µας. Εάν καταλάβουμε ότι τα σκουπίδια δεν είναι άχρηστα υλικά, αλλά χρήσιμες πρώτες ύλες για τις κατάλληλες βιομηχανίες, τότε θα συνειδητοποιήσουμε πόσο λάθος είναι η κατάληξη αυτών των υλικών στις χωματερές, µε τεράστιο περιβαλλοντικό αλλά και οικονομικό κόστος.
Ξέρετε ότι, αν όλοι οι κάτοικοι της Ελλάδας ανακυκλώναμε τα αλουμινένια κουτάκια που αγοράζουμε (κουτάκια αναψυκτικών, μπύρας, κλπ.) οι ελληνικές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα θα μειώνονταν κατά 250 χιλιάδες τόνους ετησίως; Ή ότι αν ανακυκλώναμε όλα τα υλικά συσκευασίας και χάρτου θα αποφεύγονταν η έκλυση 3,84 εκατοµµυρίων τόνων διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα;
Κάθε προϊόν που αγοράζουμε παράγεται µε τη χρήση ενέργειας και κάθε επιπλέον κιλοβατώρα επιβαρύνει την ατμόσφαιρα µε ένα κιλό διοξειδίου του άνθρακα. Η παραγωγή προϊόντων από ανακυκλωμένο υλικό απαιτεί λιγότερη ενέργεια από ότι η παραγωγή τους από πρώτες ύλες. Συνεπώς, ένα από τα πολλαπλά οφέλη της ανακύκλωσης είναι ότι εξοικονομεί ενέργεια. Η ενέργεια που μπορεί να εξοικονομηθεί µε την ανακύκλωση των υλικών συσκευασίας και χάρτου αντιστοιχεί στην ενέργεια που καταναλώνει η πόλη της Αθήνας σε τέσσερις μήνες. Για κάθε τόνο απορριμμάτων που αποτρέπουμε από τις χωματερές και ανακυκλώνεται ή κομποστοποιείται, αποφεύγεται η έκλυση 260-470 κιλών ισοδύναμου διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Τι μπορείτε να κάνετε εσείς
Μειώστε τα απορρίµµατα προτού ακόμη αγοράσετε τα προϊόντα, προτιμώντας αυτά που η συσκευασία τους είναι μικρή και φιλική προς το περιβάλλον.

Αναζητήστε το λογότυπο της ανακύκλωσης στα προϊόντα που αγοράζετε.

Αποφεύγετε τις συσκευασίες µιας χρήσης. Προτιμήστε τις επιστρεφόμενες φιάλες και συσκευασίες.

Επαναχρησιμοποιείστε υλικά αντί να τα πετάτε στα σκουπίδια. Μήπως τα παλιά προϊόντα ή συσκευές σας μπορούν να φανούν χρήσιμα σε κάποιον άλλο συμπολίτη σας;

Προσέχετε τις συσκευασίες στα προϊόντα που αγοράζετε. Οι γυάλινες συσκευασίες είναι κατά τεκμήριο φιλικότερες προς το περιβάλλον από τις πλαστικές και τις αλουμινένιες συσκευασίες.

Χρειάζεστε πάντα πλαστικές σακούλες; Προτιμήστε µία πάνινη τσάντα ή µία χάρτινη σακούλα.

Ανακυκλώστε! Πιέστε το Δήμο σας να ξεκινήσει προγράµµατα ανακύκλωσης αν δεν το κάνει ήδη. Η νέα νομοθεσία επιβάλλει την ανακύκλωση όλων των απορριμμάτων (όχι μόνο των συσκευασίων, αλλά και των ηλεκτρικών-ηλεκτρονικών συσκευών, των οχημάτων, των ορυκτελαίων, των μπαταριών, των οικοδομικών αποβλήτων, κ.λπ).

Χρησιμοποιήστε επαναχρησιµοποιούµενα δοχεία για την αποθήκευση τροφών στο ψυγείο σας αντί να τις καλύπτετε µε αλουμινόχαρτο.

Χρησιμοποιήστε επαναφορτιζόμενες μπαταρίες.

Ανακυκλώστε το λάδι μηχανής του αυτοκινήτου σας. Δώστε το στο συνεργείο και µη το ρίχνετε στην αποχέτευση.

http://www.greenpeace.org/greece/137368/137396/138308