Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

Τα 10 μυστικά της σωστής κραιπάλης

Κατά τη διάρκεια των γιορτινών ημερών, όλοι υποκύπτουμε σε λίγη χαλαρότητα. Οι περισσότεροι μάλιστα δεν χάνουμε ευκαιρία να αναβάλουμε κάθε μορφή άσκησης, ενώ δεν παραλείπουμε ούτε ένα γεύμα, ούτε μία γλυκιά απόλαυση. Και βέβαια, όλοι μετανιώνουμε, εκεί κοντά στων Φώτων, όταν διαπιστώσουμε ότι έχουμε φορτωθεί 2-5 παραπανίσια κιλα από τη γιορτινή κραιπάλη.
Ωστόσο, ακόμα και η κραιπάλη έχει τα μυστικά της και δεν είναι απαραίτητο να περιμένεις το 2009 για να προστατέψεις τη σιλουέτα σου. Κάνε σήμερα την αρχή και διατήρησου λεπτή σε όλη τη διάρκεια των γιορτών, με τηβοηθεια των δέκα κανόνων του γιορτινού fitness.
1. Πριν βγεις, βάλε κάτι στο στόμα σου: είναι πολύ σημαντικό, πριν την έξοδό σου σε κάποιο φιλικό σπίτι, να έχεις γεμάτο στομάχι. Ειδικά στις γιορτές, που οι υποχρεώσεις αυξάνουν και όλο και κάποιος φίλος θα σας μαζέψει σπίτι για φαγητό, πήγαινε προετοιμασμένη. Αν είσαι χορτάτη, μειώνεις τις πιθανότητες να υποκύψεις στους γευστικούς πειρασμούς που θα αντιμετωπίσεις.
2. Διάλεξε σοφά τις τροφές που καταναλώνεις: είπαμε στις γιορτές συγχωρούνται κάποιες παρασπονδίες. Όμως μην το παρακάνεις. Επίλεξε να καταναλώσεις τροφές που θα βρεις μόνο κατά τη διάρκεια των γιορτών και όχι τρόφιμα που είναι διαθέσιμα όλο το χρόνο.
3. Υπόθεση ομαδική: διοργάνωσε μερικές ομαδικές εξορμήσεις με τις κολλητές που θα σε κρατήσουν σε φόρμα, όπως οι βόλτες στα μαγαζιά αλλά και ο περίπατος στα γύρω οικοδομικά τετράγωνα όπου θα θαυμάσετε τον πλούσιο στολισμό των γειτονικών σπιτιών.
4. Μην παραλείπεις γεύματα: παρόλο που πιστεύεις πως πρέπει να παραλείψεις κάποια γεύματα για να φας περισσότερο εκεί που είσαι καλεσμένη, η νοοτροπία αυτή θα σου φέρει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Το να κρατάς το στομάχι σου άδειο καθ' όλη τη διαρκεια της ημέρας, θα φέρει τον οργανισμό σε κατάσταση ομηρίας και ό,τι καταναλώσεις το βράδυ, θα αποθηκευτεί ως λίπος σε μια προσπάθεια άμυνας του οργανισμού.
5. Γυμνάσου όπου μπορείς: άσκηση δεν σημαίνει μόνο να επισκέπτεσαι το γυμναστήριο τακτικά. Χρησιμοποίησε διάφορες δραστηριότητες των γιορτών για να αθληθείς. Όπως για παράδειγμα η βόλτα και περιήγηση στο καινούργιο εμπορικό πολυκατάστημα μπορεί να γίνει με τα σκαλοπάτια και όχι χρησιμοποιώντας τις κυλιόμενες κλίμακες.
6. Διασκέδαση και γυμναστική: δύο αγαπημένες ασχολίες του χειμώνα και των Χριστουγέννων μπορούν να μεταβληθούν στον καλύτερο τρόπο άσκησης. Αν βρεθείς σε κάποιο χιονοδρομικό κέντρο ή σε ένα παγοδρόμιο, μην μείνεις απλός θεατής. Στα χιόνια μπορείς να ξεκινήσεις έναν απίστευτο χιονοπόλεμο γυμνάζονταν τόσο τα χερια όσο και τα κάτω άκρα. Στο παγοδρόμιο μπορείς να εξασκηθείς στο πατινάζ, αλλά πρόσεξε τα κατάγματα.
7. Μην βάζεις στόχους που δεν μπορείς να υλοποιήσεις: Το να πεις πως θα περάσεις την παραμονή των Χριστουγέννων στο γυμναστήριο ή το να υποσχεθείς πως δεν θα δοκιμάσεις ούτε ένα χριστουγεννιάτικο γλυκό, είναι ουτοπικό. Βάλε ρεαλιστικούς στόχους και φρόντισε να τους τηρείς. Οι υπερβολές δεν θα βοηθήσουν και ίσως χαλάσεις και την γιορτινή σου την διάθεση.
8. Πρόσεξε την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ: γιορτές έρχονται και θα πιεις και ένα ποτηράκι παραπάνω. Μην το παρακάνεις. Απόφυγε τα κοκτέιλ και τα ποτά με ανθρακικό.
9. Πιες πολύ νερό: το νερό θα σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις καλύτερα την κραιπάλη της προηγούμενης νύχτας ή το πολύωρο ταξίδι μέχρι να φτάσεις στον χριστουγεννιάτικο προορισμό. Έπειτα, και πριν από κάθε γεύμα, μπορείς να πίνεις ένα ποτήρι νερό που θα σου κόψει τη όρεξη σε μεγάλο βαθμό.
10. Πρωινό ξύπνημα: επειδή η υπόλοιπη ημέρα μέσα στις γιορτές είναι γεμάτη με πολλές ασχολίες, είναι προτιμότερο να ασκηθείς νωρίς το πρωί. Αν τα πουσάπς και οι κοιλιακοί φαντάζουν ακατόρθωτοι, λίγο καλό και αναζωογονητικό σεξ θα κάνει τη δουλειά του , βοηθώντας στην καύση αρκετών θερμίδων.

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

καλα Χριστουγεννα


καλα Χριστουγεννα και χρονια πολλα σ ολους

με υγεια, αγαπη, ευτυχια και λιγοτερα προβληματα

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

Χριστουγεννιάτικος στολισμός αξίας... 10.000 ευρώ


Αν ψάχνετε ένα μέρος σκοτεινό και απλοϊκό να πιείτε ένα ποτήρι μπύρα, τότε μην πάτε στο εικονιζόμενο μαγαζί στην περιοχή Ίστμπορν της Μ. Βρετανίας, όπου ο χριστουγεννιάτικος διάκοσμος περνά σε άλλο επίπεδο.

Ο ιδιοκτήτης της παμπ «Μαρίν», στόλισε το χώρο με 18.000 λαμπάκια και 1.000 μπιχλιμπίδια. Ο ιδιαίτερος στολισμός του πήρε δύο εβδομάδες, ενώ η συλλογή όλων των αντικειμένων ξεκίνησε πριν από 26 χρόνια.

Η κατανάλωση ρεύματος είναι υπέρογκη, με αποτέλεσμα ο Φιλ Σόντερς να πληρώνει 100 λίρες την εβδομάδα μόνο για ρεύμα.

Βέβαια, αν κάποια στιγμή αποφασίσει να πουλήσει τη μοναδική συλλογή του χριστουγεννιάτικων στολιδιών, που κάθε χρόνο εμπλουτίζεται, υπολογίζεται ότι θα κερδίσει πάνω από 10.000 ευρώ.

ΠΗΓΗ: http://www.zougla.gr/

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

Εννιακόσιες πενήντα χιλιάδες νεκρά παιδιά από τραυματισμό ή κακοποίηση

Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού σήμερα και μαζί με τους εορτασμούς έρχονται και νέα στοιχεία για τους παιδικούς θανάτους που πρέπει να αφυπνίσουν τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο. 950.000 παιδιά σκοτώνονται παγκοσμίως από τραυματισμό ή κακοποίηση, σύμφωνα με τις νέες αναφορές του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών.Από τους 950.000 νέους κάτω των 18 ετών που σκοτώνονται κάθε χρόνο από τραυματισμό ή κακοποίηση, οι 830.000 πεθαίνουν από τραυματισμό χωρίς πρόθεση. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει ότι, γενικά, στις χώρες με υψηλό εισόδημα, οι τραυματισμοί αποτελούν το 40% των παιδικών θανάτων. Ωστόσο, στις μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος χώρες το ποσοστό φτάνει το 95%. Οι θάνατοι παιδιών από αυτοκινητιστικό ατύχημα φτάνουν τους 260.000 τον χρόνο, μετατρέποντας τα αυτοκινητιστικά την κυριότερη αιτία θανάτου. Ακολουθεί ο πνιγμός με 175.000 θανάτους τον χρόνο. Ανάμεσα στις πέντε πρώτες αιτίες βρίσκονται και τα εγκαύματα, η πτώση και η δηλητηρίαση. Η αναφορά προτείνει την ανάπτυξη σε κάθε χώρα μιας πολιτικής για την πρόληψη και τον έλεγχο των τραυματισμών. Ακόμα, τονίζει την αναγκαιότητα να ενδυναμώσουν οι χώρες το σύστημα υγείας τους, σε ότι αφορά στην παροχή της απαιτούμενης περίθαλψης στα τραυματισμένα παιδιά.

tvsx.gr

Φτώχεια και στην κουζίνα


Η επαγωγή είναι σαφής. Η οικονομική κρίση προκαλεί έλλειψη χρημάτων. Και, η έλλειψη χρημάτων οδηγεί στην υιοθέτηση δίαιτας, φτωχής σε θρεπτικότητα. Είναι μία από τις περιπτώσεις κατά τις οποίες συναντώνται οι δρόμοι της οικονομικής και της διατροφικής θεωρίας. Εν προκειμένω, με δυσάρεστο τρόπο.Έρευνες καταδεικνύουν ότι οι πληθυσμιακές ομάδες με χαμηλό εισόδημα έχουν μεγαλύτερη τάση προς την ανισόρροπη διατροφή. Βασικό χαρακτηριστικό της, η μικρή κατανάλωση φρούτων και λαχανικών, με ιδιαίτερα δυσμενείς, όπως αποδεικνύεται, συνέπειες για τον ανθρώπινο οργανισμό. Όπως αναφέρει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Πληροφόρησης για τα Τρόφιμα, απόρροια αυτής της εξέλιξης είναι καταρχάς ο υποσιτισμός, δηλαδή η έλλειψη μικροθρεπτικών συστατικών, στην επιστημονική γλώσσα. Στη συνέχεια, παρατηρείται υπερσιτισμός –η ενεργειακή υπερκατανάλωση, με συνέπεια την παχυσαρκία. Ακολουθεί η ανάπτυξη χρόνιων παθήσεων σε μικρότερη ηλικία από τη συνηθισμένη. Φαινόμενα που αφορούν κυρίως στα οικονομικά ασθενή στρώματα. Το υψηλός κόστος υγιεινών τροφίμων αλλά και η έλλειψη κατάλληλων εγκαταστάσεων για μαγείρεμα στα φτωχά νοικοκυριά ωθούν κατά κανόνα στην κατανάλωση εύκολων, χαμηλής ποιότητας γευμάτων τα οποία περιέχουν συχνά υψηλή ενεργειακή πυκνότητα. Καθοριστικό ρόλο για τη λεγόμενη διατροφική φτώχεια διαδραματίζουν το επίπεδο της εκπαίδευσης και η φύση του επαγγέλματος κάθε ατόμου. Επιπλέον, η έλλειψη γνώσης αλλά και ο καταιγισμός από αντικρουόμενες πληροφορίες αναφορικά με τη διατροφή και την υγεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι το Ινστιτούτο Καταναλωτών «βλέπει» επαναφορά των ταξικών χαρακτηριστικών στη διατροφή. Διαπιστώνει, ταυτόχρονα, ότι τα ελληνικά νοικοκυριά έχουν υποβαθμίσει κυρίως ποιοτικά, αλλά και ποσοτικά, τη διατροφή τους. Το ΙΝΚΑ αναφέρεται ασφαλώς στη μείωση της αγοραστικής δύναμης του μέσου Έλληνα. Το κόστος των λαχανικών έχει αυξηθεί κατά 2.804% τα τελευταία 30 χρόνια. Η αντίστοιχη αύξηση είναι 2.403% για τα φρούτα και 1.785% για το κρέας. Τα τελευταία χρόνια, η επιλογή του έτοιμου φαγητού είναι δημοφιλέστερη σε σύγκριση με τη δεκαετία του 1980, κατά 956%. Με την ευκαιρία της πρόσφατης Παγκόσμιας Ημέρας Διατροφής, ήρθαν στο φως στοιχεία σύμφωνα με τα οποία οι Έλληνες εμφανίζουν πλέον συχνότερα διατροφικά νοσήματα. Ακόμη και μικρά παιδιά πλήττονται από καρδιαγγειακές δυσλειτουργίες, διαβήτη και υπέρταση. Άλλωστε, η περίφημη μεσογειακή διατροφή δείχνει να αντικαθίσταται από τις διατροφικές συνήθειες των έντονα καταναλωτικών κοινωνιών. Ως εκ τούτου, στην Ελλάδα, ένας στους δύο άνδρες και μία στις τρεις γυναίκες είναι υπέρβαροι.
πηγη...tvxs.gr

Πανό διαμαρτυρίας στην Ακρόπολη


Πανό διαμαρτυρίας στο οποίο αναγράφεται η λέξη "αντίσταση"

σε διάφορες γλώσσες, έχουν αναρτήσει φοιτητές σε συνεργασία με τη νεολαία Συνασπισμού, στο βράχο της Ακρόπολης.Στο σημείο βρίσκονται 60 φοιτητές.

Πάνω από την Ακρόπολη πετάει ελικόπτερο της αστυνομίας.

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Πιες το γάλα σου, όσο προλαβαίνεις!


Κάτι ήξερε η μανούλα όταν επέμενε να πίνεις όλο το γάλα σου το πρωί. Μάλιστα, οι σύγχρονες έρευνες την επιβεβαιώνουν με το παραπάνω, αφού αποδεικνύουν ότι η καταναλωση γάλακτος στις νεαρές ηλικίες, μέχρι τα 35, παραμένει ο υπ' αριθμόν ένα εχθρός της οστεοπόρωσης, της κατεξοχήν γυναικείας ασθένειας που ταλαιπωρεί τις μεγαλύτερες ηλικίες.


Κάθε πράγμα στον καιρό του


Η οστεοπόρωση είναι πάθηση των οστών άμεσα συνδεδεμένη με την ηλικία. Tη χαρακτηρίζει η απώλεια οστικής μάζας. Πρόκειται για φυσιολογική διαδικασία στην ηλικία των -ήντα, που γίνεται πιο εμφανής και πρωιμότερη στις γυναίκες. H οστεοπόρωση εξασθενεί τη δομική ακεραιότητα του σκελετού. Tο κόκαλό μας φαίνεται σαν συμπαγής νεκρή πετρώδης μάζα. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι μια σπογγώδης ολοζώντανη, ασβεστοποιημένη ομάδα πολλών διαφορετικών κυττάρων, που παίζει διαρκώς το παιχνίδι της ζωής. Aυτό είναι η αέναη αντικατάσταση γερασμένων κυττάρων με νέα.
Στην ηλικία των 25-35 ο άνθρωπος διαθέτει τα πιο γερά οστά. O σκελετός αρχίζει να αποδυναμώνεται σιγά-σιγά προς το τέλος της μέσης ηλικίας. Πρόκειται για μια φυσιολογική διαδικασία που συντελείται σε όλη τη διάρκεια της ζωής. Mε την εμμηνόπαυση παρατηρείται ταχεία απώλεια οστικής μάζας. O ρυθμός επιβραδύνεται ύστερα από 3-5 χρόνια. Tα πρώτα σημάδια οστεοπόρωσης εμφανίζονται κυρίως στα οστά του καρπού και των σπονδύλων, στην ηλικία των 40-50. Tα ανδρογόνα (ανδρικές ορμόνες) τρέφουν τα οστά και τα δυναμώνουν. Aυτός είναι ο λόγος που οι γυναίκες είναι πιο συχνά θύματά της.
Σε πρόσφατη βρετανική μελέτη διερευνήθηκε η σχέση της καταναλωσης γάλακτος πριν από την ηλικία των 35 ετών, με την οστική πυκνότητα του ισχίου και της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης μεσήλικων και ηλικιωμένων γυναικών. Bρέθηκε ότι όσο λιγότερο γάλα ή γαλακτοκομικά προϊόντα κατανάλωναν οι συγκεκριμένες γυναίκες τόσο πιο εμφανής ήταν η οστεοπόρωση.
H ιατρική ανέκαθεν υποστήριζε πως υπάρχουν 206 αιτίες για να πίνουμε γάλα. Eπειδή 206 είναι τα οστά του σκελετού μας. Kαι καθένα από αυτά χρειάζεται το γάλα σε όλη τη ζωή. Eίχε παρατηρηθεί επίσης πως όσο περισσότερο ασβέστιο αποθηκεύεται στα οστά τόσο λιγότερο αυτά απειλούνται. H νέα έρευνα επιβεβαίωσε την άποψη αυτή. Kατά τη διάρκειά της μελετήθηκαν 284 γυναίκες ηλικίας 44-74 ετών, οι οποίες χωρίστηκαν σε τρεις κατηγορίες βάσει δύο κριτηρίων.
Τα λιπαρά δεν έχουν σημασία
Tα κριτήρια ήταν ανάλογα με το ιστορικό καταναλωσης γάλακτος που είχαν οι γυναίκες του γκρουπ μέχρι 25 ετών, από τα 25-44 και από τα 44 και πάνω. Eπίσης οι γυναίκες χωρίστηκαν ανάλογα και με την ποσότητα γάλακτος που κατανάλωναν κατά τη διάρκεια της μελέτης (λιγότερο από ένα ποτήρι την ημέρα, λιγότερο από ένα ποτήρι την εβδομάδα).
H μελέτη οδήγησε στο συμπέρασμα ότι η συχνή καταναλωση γάλακτος, ιδιαίτερα μέχρι την ηλικία των 35 ετών, επιδρά ευνοϊκά στην ενίσχυσης της οστικής μάζας. Στην έρευνα χρησιμοποιήθηκε γάλα, επειδή η τροφή αυτή περιέχει την πλέον απορροφήσιμη μορφή ασβεστίου (περνά εύκολα είναι η διαπίστωση ότι η απορρόφηση του ασβεστίου ήταν ανεξάρτητη από την περιεκτικότητα του γάλακτος σε λιπαρά.


Aπό τον Dr. Στέφανο Kαραγιαννόπουλο, Kαθηγητή Παθολογίας, Διευθύνοντα Προληπτικής Iατρικής στην Kλινική Kυανούς Σταυρός.

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

Οι top αναζητήσεις του Google για το 2008


Η Google ανακοίνωσε τους κορυφαίους όρους αναζήτησης του 2008 στην Ελλάδα και σε άλλες 35 χώρες.

Η Google ανακοίνωσε το ετήσιο Zeitgeist, (η γερμανική λέξη για το «πνεύμα των καιρών»), μια ματιά στο 2008 μέσω του διαδικτύου. Το Zeitgeist 2008 προσφέρει μία μοναδική προοπτική στα σημαντικότερα γεγονότα του έτους και στις σημαντικότερες τάσεις, βάσει των παγκόσμιων αναζητήσεων και των αναζητήσεων που πραγματοποιήθηκαν από τους χρήστες του Internet στην Ελλάδα και σε άλλες 35 χώρες.
Επισκεφτείτε τη διεύθυνση http://www.google.com/zeitgeist για να ενημερωθείτε σχετικά με τους κορυφαίους όρους αναζήτησης, αλλά και τα δημοφιλέστερα θέματα σχετικά με τη διασκέδαση, τα σπορ, την πολιτική, την οικονομία και τα τοπικά νέα, έτσι όπως αυτά διαμορφώθηκαν σύμφωνα με τις επιλογές αναζήτησης των χρηστών της Google. Συγκεκριμένα, για την Ελλάδα προέκυψαν τα ακόλουθα αποτελέσματα από το ετήσιο Zeitgeist:


Οι πιο δημοφιλείς αναζητήσεις


1. in
2. youtube
3. facebook
4. lyrics
5. games
6. video
7. tube
8. hi5
9. yahoo
10. google


Οι αναζητήσεις με τη μεγαλύτερη αύξηση στην Ελλάδα
1. facebook
2. hi5
3. youtube
4. rapidshare
5. you tube
6. tube
7. zoo
8. meteo
9. hotmail
10. παιχνίδια
Κρίνοντας από τους πιο δημοφιλείς όρους αναζήτησης, αλλά και από τις αναζητήσεις που παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη αύξηση, οι Έλληνες φαίνεται ότι επικεντρώνονται κυρίως στην τεχνολογία και στο «κατέβασμα» torrents. Επιπλέον, γίνεται ξεκάθαρο ότι η κοινωνική δικτύωση (social networking), έχει γίνει ιδιαίτερα δημοφιλής ανάμεσα στους Έλληνες χρήστες του διαδικτύου, οι οποίοι ολοένα και περισσότερο πραγματοποιούν αναζητήσεις για υπηρεσίες, όπως το facebook, το YouTube και το hi5.
Επιπρόσθετα, πληροφορίες της Google αποκαλύπτουν ότι οι Έλληνες χρησιμοποιούν το internet για την αναζήτηση τουριστικών πληροφοριών και ξενοδοχείων. Παράλληλα, καταδεικνύεται ότι οι Έλληνες χρησιμοποιούν το Internet για πληροφορίες σχετικές με την κυβέρνηση, καθώς και με εργασιακές υπηρεσίες. Μερικά παραδείγματα είναι ο ΑΣΕΠ, το Κτηματολόγιο και το ΕΣΠΑ, που συγκαταλέγονται στις πιο γρήγορα αναδυόμενες αναζητήσεις.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από τα τοπικά στοιχεία, τα εργαλεία του Google Zeitgeist ρίχνουν φως στις αναζητήσεις με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παγκοσμίως. Φέτος, και για πρώτη φορά από την αρχική διάθεση του Google Zeitgeist το 2001, η Google έκανε μία ανασκόπηση των δημοφιλέστερων αναζητήσεων ανάμεσα σε περισσότερες από 30 χώρες και δημοσίευσε όλα τα αποτελέσματα στο site του Google Zeitgeist 2008.
cosmo.gr

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

Είναι κατάθλιψη ή μόνο μια θλίψη;

«Όταν χάνει η ομάδα μου παθαίνω κατάθλιψη». Αν και η παραπάνω δήλωση δεν ακούγεται καθόλου υπερβολική στα αυτιά των απανταχού φανατικών φιλάθλων, αξίζει να μας κάνει να αναρωτηθούμε τι ακριβώς εννοεί αυτός που την εκφέρει. Tο καθημερινό μας λεξιλόγιο περιλαμβάνει πλέον με μεγάλη άνεση ψυχιατρικούς όρους, με αποτέλεσμα να ακούμε ότι οι φίλοι μας παθαίνουν κάθε Kυριακή «πανικό» εν όψει της Δευτέρας, η ζωή μας χαρακτηρίζεται από την «κατάθλιψη» από τότε που η ομάδα μας δεν πάει καλά, ενώ το καινούργιο τραγούδι που μας έχει «ενσφηνωθεί» στο μυαλό μάς έχει γίνει «ψύχωση». Kαι ενώ η υπερβολή είναι ένα συνηθισμένο χαρακτηριστικό της γλώσσας, που πάντα δανείζεται παρομοιώσεις και κοσμητικά επίθετα, προκειμένου να δώσει έμφαση στα νοήματα που θέλει να μεταδώσει, εμπεριέχει τον κίνδυνο να οδηγήσει σε παρεξηγήσεις. Eξάλλου, εφόσον είναι γνωστό ότι η γλώσσα καθρεφτίζει αλλά και κατευθύνει τη σκέψη, έχει σημασία να ξέρουμε τι ακριβώς εννοούμε όταν μιλάμε για την ψυχική μας κατάσταση, για την ίδια την ουσία της ζωής μας.

H στενοχώρια και η κατάθλιψηH Kατάθλιψη:
Eίναι μια παθολογική κατάσταση που διαρκεί πάνω από έξι μήνες, με κύρια χαρακτηριστικά τη σχεδόν αδιάκοπη στενοχώρια και το αίσθημα κόπωσης. Συνοδεύεται από έναν αριθμό συμπτωμάτων, όπως αϋπνία ή υπερυπνία, ανορεξία ή υπερφαγία, ελάττωση την ενεργητικότητας και της σεξουαλικής επιθυμίας. H θλίψη και η κατάθλιψη έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό τον ψυχικό πόνο. Γιατί, λοιπόν, έχει τόσο σημασία να αποσαφηνίσουμε τη διαφορά μεταξύ των δύο; Aκούγεται αρχικά παράδοξο, αλλά κατά κάποιον τρόπο ο θρήνος και η κατάθλιψη είναι σχεδόν αντίθετα. Παρά την αμηχανία που μπορεί να προκαλεί σε κάποιους γύρω του ο άνθρωπος που επιτρέπει στον εαυτό του να θρηνήσει για την απώλεια μιας σχέσης ή μιας κατάστασης, εντούτοις δεν πέφτει σε κατάθλιψη. Aντίθετα, μέσα από το θρήνο, ο πόνος εκφράζεται και σταδιακά εκτονώνεται. H εκτόνωση αυτή επιτρέπει στον άνθρωπο που βιώνει τον πόνο να συνειδητοποιήσει την απώλεια και τελικά να την αποδεχθεί. Mε την πάροδο του χρόνου η απώλεια γίνεται μέρος της καινούργιας ζωής του. Σταδιακά, αρχίζει να επενδύει συναισθηματικά στο τώρα, ενώ το χθες μετατρέπεται σε αναμνήσεις.

H σύγκρουση με την αλήθειαAυτό ακριβώς είναι που δεν μπορεί να γίνει στην κατάθλιψη, η οποία εάν μιλούσε θα έλεγε:
«Όχι, δεν μπορώ να δεχθώ ότι αυτό συνέβη, δεν το ανέχομαι, εγώ θα περιμένω να γίνουν τα πράγματα όπως ήταν πριν». Yπό αυτό το πρίσμα η μόνη αποδεκτή εξέλιξη θα ήταν να γυρίσει ο χρόνος πίσω στην προηγούμενη κατάσταση: O χωρισμός των γονιών μας να μην είχε συμβεί ποτέ, ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου να είχε ακυρωθεί, το αγαπημένο μας παιδί να μην είχε εγκαταλείψει ποτέ την οικογενειακή εστία ώστε να φτιάξει τη δική του, να μην είχαμε ποτέ λάβει τη διάγνωση της κλονισμένης μας υγείας. Kάθε στιγμή που η προσμονή αυτή προσκρούει στα βράχια της αλήθειας, η απογοήτευση ανανεώνεται. Eδώ δεν μιλάμε για μια άρνηση της πραγματικότητας. Tο καταθλιπτικό άτομο δεν έχει ξεφύγει στη σφαίρα της τρέλας. Ξέρει ποια είναι η αλήθεια, αλλά δεν μπορεί να συμφιλιωθεί μαζί της και να προσαρμοστεί σε αυτήν. Ξέρει πολύ καλά ότι π.χ. έχει πάρει διαζύγιο εδώ και τρία χρόνια, αλλά εξακολουθεί να «μην μπορεί να το χωρέσει ο νους του». O θρήνος έχει αναβληθεί επ’ αόριστον και τη θέση του έχει πάρει μια γενικευμένη δυσθυμία, μια απέραντη συνεχής θλίψη, μια απουσία χαράς για τη ζωή.

H εξωτερική και η εσωτερική απώλειαΈτσι ερχόμαστε στη μεγαλύτερη διαφοροποίηση μεταξύ της απλής στενοχώριας και της κλινικής κατάθλιψης:
Όταν στενοχωριόμαστε, αυτό που κυριαρχεί είναι μια απώλεια συνδεδεμένη με την εξωτερική πραγματικότητα. Kλαίμε γιατί έφυγε από τη ζωή ένα αγαπημένο πρόσωπο, γιατί τελείωσε μια σχέση, ενώ εμείς θα θέλαμε να συνεχιστεί, γιατί κάτι δραματικό άλλαξε στην εξωτερική πραγματικότητα. O λόγος είναι συγκεκριμένος, μπορούμε να τον ονομάσουμε, να τον περιγράψουμε και να κλάψουμε γι’ αυτόν. Όταν πια κλάψουμε αρκετά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η απώλεια παύει να υφίσταται, είμαστε τελικά σε θέση να συνεχίσουμε τη ζωή μας, κάνοντας χώρο για την καινούργια μας πραγματικότητα. Eξάλλου, η στενοχώρια, όπως κάθε πόνος, έχει από τη φύση της την τάση, αφού πρώτα φτάσει σε ένα αρκετά οξύ σημείο, στη συνέχεια να αποκλιμακώνεται. Aντίθετα, στην κατάθλιψη είναι η εσωτερική μας πραγματικότητα που κλονίζεται περισσότερο. Eνώ εξακολουθεί να υπάρχει μια εξωτερική αφορμή, ο πόνος που νιώθουμε είναι πιο γενικευμένος και διάχυτος: Δεν αφορά πια τον άλλον άνθρωπο (ή την κατάσταση) που λείπει, αλλά την εικόνα του εαυτού μας, που βάλλεται. Aυτό το γενικευμένο αίσθημα ενοχής και αναξιότητας είναι και το πιο οδυνηρό χαρακτηριστικό της καταθλιπτικής συναισθηματικής κατάστασης. Mιας ενοχής που, μάλιστα, δεν είμαστε σε θέση να αποδώσουμε σε μια λογική αιτία, αφού αυτό στο οποίο ενεχόμαστε είναι απροσδιόριστο και ασαφές.

Πότε η κατάθλιψη είναι «βολική»;Mε έναν παράδοξο τρόπο, η κατάθλιψη αποτελεί μια άμυνα. Όσο οδυνηρή και να είναι, αποτελεί μια ασπίδα προστασίας από άλλα, πιο αγχωτικά συναισθήματα. Mια προστασία που, βέβαια, μας στερεί την ευκαιρία να αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά το πρόβλημα που μας στενοχωρεί. H κατάθλιψη μας προσφέρει:•Ψευδαίσθηση ελέγχου: Aποδίδοντας μια απώλεια σε ένα δικό μας έλλειμμα, ανακτούμε μια ψευδαίσθηση ενός κάποιου ελέγχου. Έστω και κατηγορώντας τον εαυτό μας, αποδίδουμε ένα λογικοφανές νόημα σε αυτό που μας συνέβη. Ένα τέτοιο παράδειγμα μπορεί να είναι η περίπτωση του ανθρώπου που αδυνατεί να ξεπεράσει την περίοδο πένθους μετά το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, γιατί του έχει γίνει εμμονή ότι, εάν είχε χειριστεί τα πράγματα διαφορετικά (πιο έγκαιρη διάγνωση, άλλη ιατρική προσέγγιση), ο θάνατος θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, επομένως ο ίδιος είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για την τελική έκβαση. H ιδέα της ενοχής είναι οδυνηρή, αλλά φαίνεται ότι μπορεί να φαντάζει λιγότερο αγχωτική από τη γεύση της απουσίας νοήματος και ελέγχου με την οποία μας αφήνει το απρόβλεπτο και το ανεξέλεγκτο της ζωής και του θανάτου. •Έλεγχος του θυμού: Για πάρα πολλούς διαφορετικούς λόγους, οι άνθρωποι και κυρίως οι γυναίκες, μπορεί να έχουν διδαχθεί ότι ο θυμός είναι κάτι ανεπίτρεπτο και επικίνδυνο. Yπό αυτό το πρίσμα, ο θυμός θα πρέπει να αποσιωπηθεί πάση θυσία, όχι μονάχα από τους άλλους, αλλά και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Έτσι, αντί να παραδεχθούμε ότι είμαστε θυμωμένοι με τον άλλον, στρέφουμε αυτόν το θυμό εναντίον μας, κατηγορώντας και πάλι τον εαυτό μας.

πηγη...vita!

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Για την Κυπρο (τραγουδι Σαββοπουλος-Ιωαννιδης)

Σ' αυτό το σχήμα που ξεβάφει αίμα και δάκρυ δεν έχεις τίποτ' ακριβό να παραδώσεις μόν' τη φλογίτσα που τσιρίζει στις κλειδώσεις και κάνα φράγκο στο κουτί που 'ναι στην άκρη. Δεν έχεις τίποτ' ακριβό να παραδώσεις σ' αυτό το σχήμα που ξεβάφει αίμα και δάκρυ. Δεν είν' οικόπεδο που το καταπατού εούτε και μούρλα εθνική που επιστρέφει είναι η Κύπρος που οι εμπόροι τη μισούνε και η ανάγκη μας που όνομα δεν έχει. Κι αν λέω ψέματα κι αν λέω παραμύθιακι η ζητιανιά τα δυο χεράκια μου στραβώνει μην με μαλώνεις, μόνο δώσε μια βοήθεια το άδειο μας πρόσωπο η Κύπρος το πληρώνει.
Που Δύσην ως Ανατολήν τζι απού βορράν ως νότον,τζι από τα πέρατα της γης τον κόσμο προσκαλώ τον.Δώστε μου την ακρόαση για να σας τραουδήσωτζι ούλλους σας μιάλους τζιε μιτσιούς εννά σας κλαμουρήσω.Και γιατί, και γιατί δεν μας το λεςμόνο βγαίνεις στον κόσμοόλο κλάψες και ψευτιές.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Μήπως τελικά οι δίαιτες... παχαίνουν;

Πόσες φορές έχετε προσπαθήσει να χάσετε βάρος ακολουθώντας μια δίαιτα, υποθερμιδική κατά βάση, μόνο και μόνο για να ανακαλύψετε ότι αργά ή γρήγορα έχετε επαναπροσλάβει όχι μόνο όλο το αρχικό σας βάρος αλλά και ίσως περισσότερο από αυτό; Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί άραγε κυκλοφορούν κατά καιρούς τόσες ‘πετυχημένες’ δίαιτες όπου ανεξάρτητα από τη μέθοδο τους, τελικά μας οδηγούν πίσω στην αφετηρία της προσπάθειάς μας, μέσα σε 1-2 χρόνια; Ας πάρουμε τα πράγματα ένα – ένα.

Πρώτον και κύριον, το σώμα μας δεν είναι φτιαγμένο για να αδυνατίζει μόνιμα υπό συνθήκες υποσιτισμού. Καλώς ή κακώς, είμαστε προετοιμασμένοι βιολογικά να αντιστεκόμαστε στο απότομο αδυνάτισμα, καθώς το σωματικό λίπος θεωρείται από τον οργανισμό προσόν για την επιβίωσή του. Μην ξεχνάτε ότι ως είδος επικρατήσαμε ως σήμερα αντιμετωπίζοντας λιμούς, πολέμους και γενικότερα μειωμένη πρόσβαση σε τροφή.

Έτσι, όταν το σώμα αντιλαμβάνεται ‘έλλειψη τροφής’ ενεργοποιεί άμεσα δεκάδες μηχανισμούς που έχουν ως σκοπό την αποφυγή απώλειας λιπώδους ιστού, μιας κι αυτός αποτελεί εξ ορισμού αποθήκη ενέργειας. Μερικοί από αυτούς είναι η μείωση των καύσεών μας, η χρήση άλλων υποστρωμάτων ενέργειας (π.χ. ‘καίμε’ μυϊκό ιστό) και η αποδοτικότερη παροχή ενέργειας (κετογέννεση) από το ίδιο το σωματικό λίπος. Το αξιοσημείωτο είναι πως ο μεταβολισμός μας συνεχίζει και δρα περίπου με τον ίδιο τρόπο ωσότου καλυφθεί το χαμένο βάρος - ίσως και λίγο παραπάνω - ώστε να είναι ακόμα καλύτερα προετοιμασμένος για την επόμενη ‘εποχή των ισχνών αγελάδων’.

Προσθέστε τώρα και το γεγονός ότι το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα μιας αυστηρής δίαιτας στις διατροφικές μας συνήθειες είναι μάλλον επιβλαβές. Άλλωστε, η παρατεταμένη στέρηση μας αποδίδει το ρόλο ενός ελατηρίου ασφυκτικά συμπιεσμένου, που κάποια στιγμή θα εκτονωθεί και θα φτάσει πολύ πιο ψηλά από το αρχικό του σημείο... Οι αντιδραστικές, ψυχολογικές συνέπειες θα είναι φυσικά να υποτροπιάσουμε όχι μόνο στις παλιές κακές συνήθειες αλλά πιθανότατα να υιοθετήσουμε νέες, λανθασμένες τακτικές ακόμα και διατροφικές ακρότητες ή απωθημένα. Θα οδηγηθούμε έτσι στην επαναπρόσληψη βάρους, κάτι που επιδιώκει άλλωστε και το ίδιο το σώμα, όπως είδαμε παραπάνω.

Σε όλη αυτήν την ιστορία, το ‘κερασάκι στην τούρτα’ της αποτυχίας είναι ουσιαστικά η έλλειψη προετοιμασίας και εκπαίδευσης του ατόμου όχι μόνο ως προς τις παραπάνω έννοιες, αλλά κυρίως ως προς τη διατροφική του συμπεριφορά εν γένει. Η διατροφή δεν είναι μια παρένθεση στη ζωή μας, π.χ. σαν μια φαρμακευτική αγωγή που αρχίζει και τελειώνει και μετά τη συντηρούμε -όπως υποθετικά κάνουμε με μια δίαιτα-. Οι διατροφικές μας συνήθειες έχουν κοινωνικο-οικονομικά, συναισθηματικά και γενικότερα βιωματικά υπόβαθρα και προεκτάσεις που είναι και μέρος του χαρακτήρα μας.

Θα παραήταν εύκολο να τις αλλάζαμε με μια δίαιτα αφού καμία δεν μπορεί να εξασφαλίσει κάτι τέτοιο, όσο καλά σχεδιασμένη και να είναι. Το πρόβλημα της παχυσαρκίας είναι πολυπαραγοντικό και πολύπλοκο, άρα και η λύση του ανάλογη, αφού απαιτεί κάτι παραπάνω από ενασχόληση μόνο με το ‘τι θα φάμε’…

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Χαμογελάστε, είναι μεταδοτικό

Χαμογελάστε και όλος ο κόσμος θα χαμογελάσει μαζί σας. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η ευτυχία είναι μεταδοτική και ότι για το χαμόγελο που σχηματίζεται στο πρόσωπό σας θα έπρεπε να ευχαριστήσετε αγνώστους.
Σε μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στη Βρετανική Ιατρική Επιθεώρηση, Αμερικανοί ερευνητές παρακολούθησαν τη ζωή 4.700 ατόμων στο χωριό Φράμινχαμ της Μασαχουσέτης ως μέρος μιας έρευνας για την καρδιά, που διεξήχθη από το 1983 έως το 2003.
Όταν ανέλυσαν τα στοιχεία που είχαν συγκεντρώσει αναζητώντας τάσεις σχετικά με την ευτυχία, βρήκαν ότι οι χαρούμενοι άνθρωποι μετέδιδαν την ευτυχία τους ακόμα και σε εκείνους που δεν γνώριζαν προσωπικά - και αυτή η μεταβίβαση της ευτυχίας κρατούσε έως και έναν χρόνο.
«Η ευτυχία δεν εξαρτάται μόνο από σένα», παρατηρεί ο Νικόλας Χριστάκης, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και ένας εκ των συντακτών της έκθεσης.
«Δεν εξαρτάται μόνο από τις ενέργειες, τη συμπεριφορά και τις πράξεις σου, αλλά και από εκείνες ανθρώπων τους οποίους δεν γνωρίζεις». Σε τρεις κύκλους Γι΄ αυτήν την έρευνα εξέτασαν ερωτηματολόγια που ζητούσαν από τους συμμετέχοντες να αξιολογήσουν την ευτυχία τους και εντόπισαν χαρούμενες και δυστυχισμένες ομάδες μεγαλύτερες απ΄ ό,τι υπολόγιζαν.
Η ευτυχία διαρκούσε έως και τρεις κύκλους: σε φίλους των φίλων των φίλων.
Οι χαρούμενοι άνθρωποι τείνουν να βρίσκονται στο κέντρο κοινωνικών δικτύων και έχουν πολλούς φίλους που επίσης είναι ευτυχείς. Οι χαρούμενοι σύζυγοι βοηθούν επίσης, αλλά όχι τόσο όσο οι χαρούμενοι φίλοι του ίδιου φύλου. Οι συνάδελφοι δεν δείχνουν να αλληλοεπηρεάζονται. Οι δύο επιστήμονες διαπίστωσαν πως κάθε ευτυχισμένος φίλος αυξάνει τις δικές μας πιθανότητες για ευτυχία κατά 9%. Οι μουτρωμένοι φίλοι τις μειώνουν κατά 7%.
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008

Χοιρινό θρεπτικό σαν... ψάρι

Χοιρινό θρεπτικό σαν... ψάρι
«Χοιρινό πλούσιο σε Ω3 λιπαρά οξέα». Η παραπάνω ταμπέλα είναι τοποθετημένη δίπλα στο προϊόν στα ψυγεία των σούπερ μάρκετ. Δεν πρόκειται, όμως, για τυπογραφικό λάθος των υπευθύνων του καταστήματος που μπέρδεψαν τον σολομό - ψάρι πλούσιο σε Ω3 - με το χοιρινό.
Είναι κρέας που περιέχει Ω3 λιπαρά οξέα. Κι αυτό διότι τα χοιρινά τρέφονταν με ζωοτροφές πλούσιες σε Ω3. Το χοιρινό με τη διατροφική αξία... σολομού δεν είναι η μοναδική περίπτωση «έξυπνης τροφής» που μπορεί να βρει ένας καταναλωτής στα ράφια των καταστημάτων. Τα «λειτουργικά τρόφιμα» - όπως είναι η επιστημονική ορολογία για τα τρόφιμα στα οποία έχει γίνει προσθήκη βιταμινών, ιχνοστοιχείων και άλλων ουσιών - έχουν πάρει διαστάσεις διατροφικής μανίας.
Ενδεικτικό είναι ότι στα ψυγεία των καταστημάτων οι καταναλωτές μπορούν να βρουν ακόμα και χυμό πορτοκαλιού που είναι εμπλουτισμένος με Ω3 λιπαρά οξέα. Όπως λένε οι ειδικοί, η εξάπλωσή τους οφείλεται στο γεγονός ότι οι καταναλωτές απομακρύνονται συνεχώς από την παραδοσιακή διατροφή. Συνεπώς, οι εταιρείες τροφίμων έρχονται να καλύψουν τις νέες διατροφικές ανάγκες των πολιτών. Ενδεικτικό της εξάπλωσης είναι επίσης ότι, έπειτα από μελέτη που πραγματοποίησε το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο σε ένα σούπερ μάρκετ, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι στα ράφια διατίθενται 800 διαφορετικοί κωδικοί λειτουργικών τροφίμων.
Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με εκτιμήσεις στελεχών της ΑΒ Βασιλόπουλος, προϊόντα εμπλουτισμένα με λιπαρά οξέα Ω3 παρουσίασαν φέτος αύξηση στις πωλήσεις της τάξης του 15% σε σύγκριση με την περσινή χρονιά και δεν αποκλείεται η αύξηση να συνεχιστεί κι άλλο και έως το τέλος του έτους να φτάσει το 20%.
Οι επιφυλάξεις Οι διατροφολόγοι, πάντως, τονίζουν ότι τα λειτουργικά τρόφιμα αποτελούν μία εναλλακτική λύση, αλλά πρέπει να καταναλώνονται με προσοχή. «Για όσους κάνουν κακή διατροφή τέτοιου είδους προϊόντα είναι πολύτιμα. Και για όσους μπορεί να μην καταναλώνουν μία συγκεκριμένη κατηγορία τροφίμων είναι επίσης χρήσιμα και ωφέλιμα για τον οργανισμό τους», λέει στα «ΝΕΑ» ο διαιτολόγος- διατροφολόγος στη Μονάδα Διατροφής του Ανθρώπου του Γεωπονικού Πανεπιστημίου κ. Γρηγόρης Ρίσβας. Και συνεχίζει: «Αυτό που πρέπει να κάνει ένας καταναλωτής είναι να διαπιστώσει- με τη βοήθεια ειδικού ή μόνος του- εάν χρειάζεται να καταναλώνει τέτοιες τροφές. Για παράδειγμα, εάν ένας πολίτης δεν τρώει φρούτα είναι καλό να καταναλώνει προϊόντα με πρόσθετες φυτικές ίνες. Εάν όμως τρώει συχνά ψάρι- και άρα παίρνει τα καλά λιπαρά Ω3-τότε δεν χρειάζεται να καταναλώσει τον χυμό με προσθήκη Ω3. Το παν είναι να ενημερώνεται για τις ανάγκες του οργανισμού του». Ο διατροφολόγος συμπληρώνει, πάντως, ότι οι επιλογές των καταναλωτών πρέπει να γίνονται με προσεκτικό τρόπο. «Τα λειτουργικά τρόφιμα δεν είναι φάρμακα. Οι καταναλωτές δεν πρέπει να νομίζουν ότι βάζοντας μία κουταλιά μαργαρίνη με φυτοστερόλες στο ψωμί τους θα ρίξουν αυτόματα τη χοληστερίνη.
Πρέπει να ελέγχουν στις ετικέτες των προϊόντων. Να ελέγχουν δηλαδή τι ποσότητα βιταμινών ή άλλων ουσιών περιέχουν κι αν χρειαστεί να συμβουλεύονται κάποιον ειδικό». Οι πολίτες σημειώνει «πρέπει να κατανοήσουν δηλαδή, σε τι βαθμό τους βοηθάει ένα προϊόν να πετύχουν έναν στόχο». Στο μεταξύ άλλοι επιστήμονες διατυπώνουν ενστάσεις για αυτού του είδους τα τρόφιμα, υποστηρίζοντας ότι η αλόγιστη κατανάλωσή τους μπορεί να προκαλέσει ακόμη και βλάβες στον οργανισμό. «Εάν κάποιος ακολουθεί σωστή διατροφή δεν έχει νόημα να τρέφεται με τέτοια προϊόντα. Η υπερβολική πρόσληψη κάποιων ουσιών μέσω αυτών των τροφών, π.χ. η υπερβολική πρόσληψη σιδήρου μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην υγεία», αναφέρει ο καθηγητής Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης κ. Αντώνης Καφάτος.
Οι συμβουλές των επιστημόνων
* Να τα αγοράζουν όσοι τα χρειάζονται για λόγους υγείας ή λόγω κακής διατροφής
* Να ελέγχουν τις ποσότητες των πρόσθετων βιταμινών και των άλλων στοιχείων στις ετικέτες
* Να συμβουλεύονται ειδικό διατροφολόγο, γιατρό 800 είδη στα ράφια Ολοένα διευρύνεται η γκάμα των λειτουργικών τροφίμων που μπορούν να αγοράσουν οι πολίτες στα καταστήματα. Μπορούν να βρουν από γάλατα με προσθήκη ασβεστίου και σιδήρου για την ενίσχυση του παιδικού οργανισμού, γιαούρτια με πρεβιοτικά που βοηθούν τη λειτουργία του εντέρου, ψωμί του τοστ με προσθήκη φυτικών στερολών που μειώνουν τη χοληστερόλη, χυμούς, κοτόπουλο ακόμη και κράκερ με Ω3 και Ω6 λιπαρά οξέα που βοηθούν στην προστασία της καρδιάς.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των φρυγανιών. Στα ράφια των σούπερ μάρκετ οι καταναλωτές έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν ανάμεσα σε 3 διαφορετικές λειτουργικές φρυγανιές ανάλογα με τις διατροφικές τους ανάγκες. Φρυγανιές με Ω3 και Ω6 λιπαρά από λιναρόσπορο, φρυγανιές με πρεβιοτικές ίνες που συμβάλλουν στην ισορροπία του πεπτικού συστήματος και φρυγανιές με ασβέστιο, μαγνήσιο και βιταμίνες. Διαστάσεις μανίας, λέει ο καθηγητής Αντώνης Καφάτος, έχει πάρει η κατανάλωση τέτοιων τροφίμων στην Αμερική. «Εκεί έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχουν περίπου 120 προϊόντα με προσθήκη ασβεστίου». Πάντως οι καταναλωτές πρέπει να είναι προσεκτικοί στις αγορές τους και για έναν ακόμη λόγο: τα λειτουργικά τρόφιμα είναι ακριβότερα από τα συμβατικά.
Τα Ω3 περνούν στο κρέας μέσω των ζωοτροφών Διαφορετικές μεθόδους χρησιμοποιούν οι επιστήμονες προκειμένου να προσθέσουν και να εμπλουτίσουν τα τρόφιμα με βιταμίνες, λιπαρά οξέα και άλλες ουσίες. Για παράδειγμα η εταιρεία Φάρμα Μητσόπουλος που πρόσφατα άρχισε να παράγει χοιρινό κρέας με Ω3 είπε στα «ΝΕΑ» ότι «η παραγωγική διαδικασία του χοίρειου κρέατος πλούσιου σε Ω3 λιπαρά οξέα βασίζεται καθαρά στην επιστήμη διατροφής των ζώων. Στα χοιρινά παρέχονται σιτηρέσια αποτελούμενα από αγνές πρώτες ύλες, καθώς και έλαια πλούσια σε Ω3 λιπαρά οξέα.
Η περιεκτικότητα της τροφής σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα είναι πολύ υψηλή σε σχέση με τις ημερήσιες ανάγκες του ζώου, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα ο οργανισμός του να χρησιμοποιεί την ποσότητα πολυακόρεστων λιπαρών οξέων που χρειάζεται για τη σωστή λειτουργία του και το πλεόνασμα να το εναποθέτει στον λιπώδη ιστό του, βελτιώνοντας με αυτό τον τρόπο την τελική του σύνθεση». Προσθέτουν μάλιστα ότι παρέχουν στους χοίρους, μέσω της διατροφής τους, περίσσεια βιταμινών και ιχνοστοιχείων με αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Με παρόμοιο τρόπο, δηλαδή μέσω των ζωοτροφών επιτυγχάνεται και η παραγωγή αυγών με Ω3, αναφέρει ο επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Επιστήμης Διαιτολογίας Διατροφής του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου δρ. Γεώργιος Μπόσκου. Άλλη τεχνική, προσθέτει, είναι αυτή της μικροενθυλάκωσης σε μοριακό επίπεδο λιπαρών οξέων ή βιταμινών στις τροφές, π.χ. σε παιδικές τροφές σε σκόνη. Όσο για τα λεγόμενα «λειτουργικά γιαούρτια», ο καθηγητής λέει ότι εμπλουτίζονται με καλλιέργειες βακτηρίων τις οποίες οι ειδικοί απομονώνουν από διαφορετικές πηγές, για παράδειγμα από τη μικροχλωρίδα νεογνών.
πηγη "Τα Νεα"

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

ενα τραγουδι για ολους και για τις ομορφες στιγμες μας

Είναι κάτι στιγμές,τρυφερές και λεπτές,σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι,σε γυρνούν απαλά,σε μεθούν σιωπηρά,σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...

για όλα αυτά που ζητάς,για πολλά που πονάς,για το τίποτε μιας ευτυχίας,και γυρνάς σαν τρελός,του καθρέφτη εαυτός,θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.

Πλημμυρίζουν το χθεςμαγεμένες σκιές,που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,με κρατούνε θαρρώσαν αλήθειες παλιέςσε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά

Είναι κάτι στιγμές,σα μικρές πινελιέςζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,λείπουν λίγα ακριβάτων χρωμάτων νερά,για να δώσουν του τόπου τη γνώση

Για τους κήπους της γης,για το ροζ της αυγής,για το κύμα που απόμεινε μόνο,να χαϊδεύει με αφρούς,τους πικρούς μας καημούςκαι να διώχνει της πίκρας τον πόνο.

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

Κάνε τον φόβο σύμμαχο!

Θα φανταζόσουν ποτέ ότι ο φόβος στην ουσία είναι ένας πολύτιμος φίλος, ένας σύμμαχος που μπορεί να σε προστατεύσει από τους κινδύνους; Αντί να τον βλέπεις σαν έναν τύραννο, που σε περιορίζει και σε καταπιέζει, εκμεταλλεύσου τον προς όφελός σου.

Η πραγματικότητα: ο φόβος έχει πολλά πρόσωπα, αν και ο καθένας από εμάς αντικρίζει συνήθως μία όψη του τη φορά, την οποία είτε αναγνωρίζουμε είτε όχι. Όπως και να χει, ο φόβος θεωρείται η μητέρα που γεννά όλα τα υπόλοιπα δυσάρεστα συναισθηματα και οι εκφράσεις του έχουν διάφορα ονόματα: ανασφάλεια, άγχος, δυσφορία, ανησυχία, αίσθηση ανεπάρκειας, σύγχυση, κατάθλιψη, άρνηση, πανικός, παράλυση και, ακόμα, θυμός, μίσος, επιθετικότητα, βία, ζήλια κ.λπ.

Τι σημαίνει αυτό; Απλούστατα, ότι ένα μεγάλο μέρος της συμπεριφοράς μας καθορίζεται από το φόβο, ακόμα και όταν δεν συνειδητοποιούμε ότι, παραδείγματος χάριν, πίσω από το θυμό ή την οργή μας, την ανασφάλεια ή το άγχος μας κρύβεται αυτός.

Οι ψυχολόγοι αναφέρουν ότι υπάρχουν καταγεγραμμένες πάνω από τετρακόσιες διαφορετικές φοβίες, που, αν και, όπως θα δούμε και παρακάτω, διαχωρίζονται εννοιολογικά από το φόβο, είναι ωστόσο απόρροιά του. Υπάρχουν λοιπόν οι πιο συνηθισμένες, όπως η φοβία της ομιλίας σε μια δημόσια συγκέντρωση, και οι πιο ασυνήθιστες και «παράλογες», όπως η φοβία για τα κουνούπια, για το ασανσέρ ή ακόμα και για το υγρό απορρυπαντικό πιάτων!
Κάποιες απ αυτές, όπως η αγοραφοβία, η υδροφοβία (φόβος για το νερό) ή η πετοφοβία (φόβος για το αεροπλάνο), παραλύουν το άτομο και δεν του επιτρέπουν να ζει ελεύθερα.

Υπάρχουν φόβοι και φοβίες φανεροί, λίγο ως πολύ αναμενόμενοι και λογικοί, που τους αναγνωρίζουμε και τους αποδεχόμαστε ως κοινούς για όλους. Έτσι λοιπόν φοβόμαστε το θάνατο, την απόρριψη και την αποτυχία, την απώλεια και την ασθένεια.

Υπάρχουν όμως και φόβοι ασυνείδητοι, που μπορεί να μην τους παραδεχόμαστε, ούτε καν να γνωρίζουμε την ύπαρξή τους μέσα μας, αλλά, παρ όλα αυτά, μας επηρεάζουν το ίδιο καταλυτικά: ο φόβος της διατήρησης της επιτυχίας, ο φόβος της δέσμευσης και της ανάληψης ευθυνών, ο φόβος της ανεξαρτησίας ή ο φόβος της αλλαγής. Ουσιαστικά λοιπόν ο φόβος είναι ένας σύντροφος στη ζωή μας, που χρειάζεται να τον κατανοήσουμε καλύτερα, ώστε η συμβίωσή μας μαζί του να είναι πιο ισορροπημένη και αρμονική.

Τι είναι τελικά ο φόβος; Στην ουσία, πρόκειται για έναν πολύτιμο φίλο, ένα σύμμαχο που μας προστατεύει από τους κινδύνους. Είναι μια συναισθηματική αντίδραση που ενεργεί σαν ένα προειδοποιητικό σημάδι σε καταστάσεις που γίνονται αντιληπτές ως επικίνδυνες. Πρόκειται για έναν έμφυτο μηχανισμό, που εξυπηρετεί την επιβίωσή μας και ενεργοποιείται από πολύ μικρή ηλικία. Μας διδάσκει να αποφεύγουμε αυτό που μας απειλεί και μας ωθεί σε δράση όταν κινδυνεύουμε. Πολύ λίγα θα είχαμε καταφέρει, όχι μόνο ως άτομα, αλλά και ως είδος, αν δεν υπήρχε ο φόβος να λειτουργήσει ως κίνητρο για να εξασφαλίσουμε ένα ασφαλές περιβάλλον για την επιβίωσή μας.

Πώς έγινε λοιπόν και αυτός ο πολύτιμος φίλος και σύμμαχος έχει καταντήσει για κάποια άτομα ένας δυνάστης;

Το κρίσιμο σημείο βρίσκεται στην αντίληψη του νου σχετικά με το τι είναι αυτό που μας απειλεί: Φόβος ονομάζεται η συναισθηματική αντίδραση απέναντι σε κάτι που αντικειμενικά στοιχειοθετεί απειλή, όπως π.χ. η πυρκαγιά, ενώ φοβία ονομάζεται η αντίδραση απέναντι σε μια κατάσταση που, ενώ αντικειμενικά δεν μπορεί να μας βλάψει, ο νους την εκλαμβάνει ως απειλή, όπως για παράδειγμα η αγοραφοβία ή η κλειστοφοβία.
Με άλλα λόγια, ο φόβος είναι μια λογική αντίδραση σε μια αντικειμενική απειλή για τη ζωή και την επιβίωσή μας, ενώ η φοβία είναι μια παράλογη αντίδραση σε κάτι που νομίζουμε ότι μας θέτει σε κίνδυνο.
Εξοικίωση με το φόβοΜιας και, όπως είδαμε, ο φόβος είναι πάντα παρών στη ζωή μας, χρειάζεται να μάθουμε να συμβιώνουμε με αυτόν και να αξιοποιούμε τις θετικές πλευρές του, οι οποίες μας ωθούν να κινητοποιήσουμε το δυναμικό μας. Όπως μας λένε οι ειδικοί, η κατανόηση της φύσης του φόβων μας είναι καθοριστική, ώστε να τους χειριστούμε και να τους ξεπεράσουμε.
Η ψυχίατρος δρ Σούζαν Τζέφερς, ειδική στην αντιμετώπιση των φοβιών και συγγραφέας πολλών βιβλίων για το ίδιο θεμα (το βιβλίο της Κάν το... κι ας φοβάσαι κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Διόπτρα»), αναφέρει κάποιες αλήθειες για το φόβο:
α. Στο βάθος του κάθε φόβου σου υπάρχει απλώς η φοβία ότι δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις ό,τι θα φέρει η ζωή στο δρόμο σου.

Όπως λέει η δρ Τζέφερς, π.χ., «φοβάμαι τη μοναξιά» σημαίνει ότι βαθιά μέσα μου υπάρχει η υποσυνείδητη πεποίθηση ότι δεν μπορώ να την αντιμετωπίσω κ.ο.κ.
Αυτό λοιπόν που υπάρχει πίσω από κάθε φόβο είναι η μειωμένη αίσθηση αυτοεκτίμησης, που λέει «ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ». Σκεφτείτε για μια στιγμή όλα αυτά που φοβάστε, όλα αυτά που δυσκολεύεστε να κάνετε, και απαντήστε σε μια απλή ερώτηση: «Αν ξέρατε ότι θα τα καταφέρνατε να αντιμετωπίσετε οτιδήποτε σας φέρει η ζωή στο δρόμο σας, τότε ποιος θα ήταν ο φόβος σας;».

Η απάντηση είναι μία: Κανένας! αυτή η διαπίστωση είναι σημαντική. Σημαίνει ότι μπορείτε να χειριστείτε τους φόβους σας, χωρίς να χρειάζεται να ελέγχετε τον εξωτερικό κόσμο, τις συνθήκες ή τη συμπεριφορά άλλων ατόμων.
β. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις για να ελαττώσεις το φόβο σου είναι να εμπιστευτείς περισσότερο την ικανότητα που έχεις να αντιμετωπίζεις οτιδήποτε παρουσιάζεται στο δρόμο σου!

Κάθε φορά που αισθάνεσαι φόβο, λέει η δρ Τζέφερς, θυμηθήσου ότι αυτό συμβαίνει επειδή δεν νιώθεις αρκετά καλά με τον εαυτό σου. Αυτό, από μόνο του, ίσως να μην αρκεί για να ξεπεράσεις το φόβο, ωστόσο η συνειδητοποίησή του είναι πολύ σημαντική, διότι στρέφει την προσοχή σου εκεί που είναι η πηγή κάθε φοβίας, δηλαδή στον εαυτό, και όχι στο αντικείμενο του φόβου. Σε βοηθάει να κατανοήσεις ότι ο φόβος είναι απλώς μια συναισθηματική αντίδραση δικιά σου, κάτι που μπορείς να μάθεις να χειρίζεσαι και να ελέγχεις. Η δρ Τζέφερς συνοψίζει την πραγματικότητα του φόβου σε πέντε αλήθειες, που η κατανόησή τους είναι ένα εξαιρετικό βοήθημα για να μπορέσουμε να τον κατανοήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν χρειάζεται να τον... τρέμουμε!

Πρώτη αλήθεια: ο φόβος ποτέ δεν θα φύγει, όσο εγώ συνεχίζω να αναπτύσσομαι.
Είναι σημαντικό να κατανοήσεις ότι το να φοβάσαι δεν αποτελεί προβλημα, αλλά μια καθαρά ανθρώπινη κατάσταση. Εκτός κι αν ο φόβος είναι τέτοιος, που να σε παραλύει και να σε ακινητοποιεί οπότε πρέπει να ζητήσεις τη βοήθεια κάποιου ειδικού, δεν χρειάζεται και να... ιδρώσεις για να απαλλαγείς απ' αυτόν.
Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, ο φόβος δεν φεύγει ποτέ από τη ζωή μας! Σε κάθε στάδιο της εξέλιξής μας, αλλάζει πρόσωπα, αλλά είναι πάντα παρών. Αυτό όμως που μπορεί να αλλάξει είναι το πώς σχετιζόμαστε μ αυτόν και εδώ βρίσκεται η ανακούφιση και η ελπίδα, αφού κάθε φόβος είναι μόνο μία πλευρά του εαυτού μας, άρα κάθε άνθρωπος είναι «μεγαλύτερος» απ αυτόν.
Δεύτερη αλήθεια: αν θέλεις να κάνεις κάτι αλλά φοβάσαι, καν το!
Αυτό ακούγεται αντιφατικό σε σχέση με την πρώτη αλήθεια, αλλά δεν είναι.
Ο φόβος για συγκεκριμένες καταστάσεις διαλύεται όταν τις αντιμετωπίζουμε. Πρώτα έρχεται η δράση, και μετά ο φόβος χάνεται. Η παγίδα στην οποία πέφτουμε συνήθως είναι η σκέψη «όταν αντιμετωπίσω το φόβο μου, θα κάνω αυτό...» ή γενικά «όταν δεν θα φοβάμαι πια, τότε...».
Αυτό το παιχνίδι του ΟΤΑΝ / ΤΟΤΕ δεν είναι τίποτα άλλο από αναβλητικότητα, δηλαδή, άλλο ένα πρόσωπο του φόβου.

Τρίτη αλήθεια: ο μόνος τρόπος για να νιώσω καλύτερα με τον εαυτό μου είναι να πραγματοποιήσω αυτό που έχω σχεδιάσει.

Πρόσεξε αυτό το σημείο: Το «πραγματοποιώ» συμβαίνει ΠΡΙΝ από το «νιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου»». Κάθε φορά που καταφέρνεις να κάνεις κάτι όχι μόνο διώχνεις το φόβο της συγκεκριμένης κατάστασης μακριά, αλλά κερδίζεις και ένα μεγάλο δώρο: προχωράς πολλά βήματα προς το χτίσιμο της αυτοεκτίμησής σου.

Κάθε φορά που καταφέρνεις να διώξεις το φόβο, νιώθεις καλά και διαπιστώνεις ότι υπάρχουν και άλλα πράγματα που θα ήθελες να πετύχεις. Τι γίνεται τότε; Ο φόβος εμφανίζεται ξανά, αλλά εσύ δεν είσαι το ίδιο ακριβώς άτομο. Τώρα έχεις την ανάμνηση μιας επιτυχημένης προσπάθειας και λίγο περισσότερη αυτοπεποίθηση. Μ' αυτόν τον τρόπο φτιάχνεις μέσα σου τη στάση που σε βοηθάει να ξεπερνάς κάθε φόβο, τη στάση που λέει: «Μπορώ να αντιμετωπίσω οτιδήποτε θα μου φέρει η ζωή στο δρόμο μου».

Τέταρτη αλήθεια: δεν φοβάμαι μόνο εγώ κάθε φορά που αντιμετωπίζω κάτι καινούργιο, αλλά και οποιοσδήποτε άλλος το επιχειρεί.

Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και οι άνθρωποι που θαυμάζεις για τη γενναιότητά τους, που φαίνεται να κατορθώνουν πράγματα απίστευτα, τα οποία εσύ δεν θα δοκιμάζεις ποτέ, ακόμα κι αν εκείνοι φοβούνται. Η διαφορά σου είναι ότι εκείνοι προχωράνε μπροστά. Όλοι οι άνθρωποι, από ένστικτο, φοβούνται τη φωτιά. Το ίδιο κάνουν και οι πυροσβέστες. Βασίζονται όμως στην πλευρά του εαυτού τους που έχει εκπαιδευτεί και όχι στην πλευρά τους που υπολογίζει τις συνέπειες μιας πυρκαγιάς.

Η τέταρτη αλήθεια: πάντα έχεις μέσα σου τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις το φόβο σου για να δράσεις.
Όλοι φοβούνται, αλλά δεν αντιδρούν το ίδιο. Γενναίος είναι αυτός που παρά το φόβο του προχωράει. Αυτός που ισχυρίζεται ότι δεν φοβάται καθόλου απλώς λέει ψέματα στον εαυτό του κάτι που κάλλιστα μπορεί να αποτελεί μια ψυχολογική άμυνα απέναντι στο φόβο του.
Πέμπτη αλήθεια: το να σπρώξεις τον εαυτό σου να περάσει μέσα από το φόβο είναι λιγότερο τρομακτικό από το να ζεις με το μόνιμο φόβο που πηγάζει από την αίσθηση της ανημποριάς.
Η πέμπτη αλήθεια είναι πολύ σημαντική, γιατί δείχνει μία από τις μεγάλες παγίδες που βάζει στο δρόμο μας αυτό το συναίσθημα. Όχι μόνο υποχωρούμε μπροστά του και του επιτρέπουμε να μας κυριεύσει, αλλά προγραμματίζουμε και τον εαυτό μας ώστε να μην τολμά και παράλληλα να αισθάνεται τύψεις γι αυτό, εξασφαλίζοντας έτσι τη διαιώνιση της κατάστασης και το ρίζωμα μιας αίσθησης ανημποριάς στην καρδιά μας. Κάθε φορά που παραδίνεσαι στο φόβο, επιλέγεις ασυνείδητα να προσθέσεις περισσότερο στη ζωή σου. Αν σπρώξεις τον εαυτό σου να κάνει το πρώτο βήμα για να περάσει μέσα από αυτόν, θα κινητοποιήσεις αμέσως τη δύναμη και την αυτοεκτίμησή σου. Ο φόβος που πηγάζει από την αίσθηση της απελπισίας είναι μόνιμος, γι' αυτό είναι και πολύ χειρότερος από κάθε άλλον.
Συμπερασματικά: δεν μπορούμε να δραπετεύσουμε από το φόβο. Μπορούμε όμως να τον μεταμορφώσουμε σε ένα σύντροφο που δεν μας καταπιέζει ή μας καθηλώνει, αλλά μας βοηθάει να κινητοποιηθούμε και να προχωρήσουμε μπροστά στο μονοπάτι της προσωπικής ψυχικής ωρίμανσης και εξέλιξης!

πηγη... http://www.womenonly.gr

Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS




Για έλλειψη ενημέρωσης και αύξηση των κρουσμάτων του AIDS στις μικρές ηλικίες μιλούν οι διεθνείς οργανισμοί, ενώ δραματική είναι η έλλειψη φαρμάκων στις τρίτες χώρες. Ο ιός ΗIV σαρώνει και τις ανεπτυγμένες χώρες: ένας στους τέσσερις ανθρώπους που έχουν προσβληθεί από τον HIV είναι ηλικίας κάτω των 25 ετών.


Η 1η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS το 1988 και έκτοτε κάθε χρόνο πραγματοποιούνται εκστρατείες ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο για την ευαισθητοποίηση και τη στήριξη του αγώνα για την καταπολέμηση του ιού IHV, o οποίος εξακολουθεί να αποτελεί μάστιγα στο σύγχρονο κόσμο.



Η ανθρωπότητα δεν πρέπει να εφησυχάσει τώρα που η μάχη κατά του HIV έχει αρχίσει να αποδίδει, δήλωσε ο γγ του ΟΗΕ, προσθέτοντας ότι «βρισκόμαστε στην αυγή μιας νέας εποχής. Λιγότεροι άνθρωποι μολύνονται από τον HIV και λιγότεροι πεθαίνουν από AIDS (...) Βρισκόμαστε όμως ακόμη στην αρχή. Δεν υπάρχουν περιθώρια για εφησυχασμό».




«Το AIDS δε θα εξαφανιστεί σύντομα. Η ταχύτητα με την οποία οι άνθρωποι μολύνονται από τον HIV είναι μεγαλύτερη από αυτή με την οποία μπορούμε να τους περιθάλψουμε. Το AIDS παραμένει ανάμεσα στις δέκα βασικές αιτίες θανάτου παγκοσμίως, ενώ είναι ο υπ’ αριθμόν ένα δολοφόνος στην Αφρική» υπογράμμισε.



Η UNAIDS (υπηρεσία του ΟΗΕ κατά του AIDS) δεν ανακοίνωσε φέτος νέα στοιχεία για τον αριθμό των νέων μολύνσεων και τους θανάτους στη διάρκεια του 2008, καθώς η συλλογή και επεξεργασία των δεδομένων δεν έχει ολοκληρωθεί, σύμφωνα ωστόσο με στατιστικές που παρουσιάστηκαν στο Διεθνές Συνέδριο κατά του AIDS που πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο στο Μεξικό, το 2007 ζούσαν με τον ιό περίπου 33 εκατ. άτομα.




Στην Ελλάδα, ο αριθμός των νέων κρουσμάτων αυξήθηκε το 2008 – καθώς σημειώθηκαν 547 νέες μολύνσεις έως το τέλος Οκτωβρίου - και έως το τέλος του έτους αναμένεται να φτάσει σε επίπεδα υψηλότερα ακόμα και σε σχέση με την περίοδο 2005 - 2006, κατά την οποία είχε καταγραφεί σημαντική αύξηση των φορέων.



Ο συνολικός αριθμός οροθετικών ατόμων – δηλαδή των φορέων του ιού HIV - που έχουν δηλωθεί μέχρι σήμερα στη χώρα μας από την αρχή της επιδημίας ανέρχεται σε 9.229 άτομα, από τα οποία 7.409 ήταν άνδρες και 1.772 γυναίκες.



Περίπου 1,9 εκατομμύρια παιδιά ανά τον κόσμο πάσχουν από τον ιό του AIDS και από αυτά μόνο τα 200.000 έχουν πρόσβαση στα απαραίτητα για τη ζωή τους αντιρετροϊκά φάρμακα. Τα εννέα στα δέκα παιδιά δηλαδή δεν λαμβάνουν θεραπεία και σύμφωνα με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, τα μισά από αυτά πεθαίνουν προτού συμπληρώσουν το δεύτερο έτος της ηλικίας τους.



Η μεγάλη πλειονότητα των παιδιών μολύνονται με το HIV μέσω της μετάδοσης από τη μητέρα κατά τη διάρκεια της κύησης, της γέννας ή του θηλασμού. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να καταβληθούν μεγαλύτερες προσπάθειες ώστε να προληφθεί η μετάδοση από τη μητέρα στο παιδί. Στις ανεπτυγμένες χώρες, η μόλυνση με HIV στα παιδιά έχει σχεδόν εκλείψει μέσω της επιτυχημένης πρόληψης μετάδοσης από τη μητέρα στο παιδί. Το πρόβλημα, ωστόσο, παραμένει στις μικρές ηλικίες, καθώς ένας στους τέσσερις ανθρώπους που έχουν προσβληθεί από τον HIV είναι ηλικίας κάτω των 25 ετών.



Σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας στο τέλος του 2000, 36,1 εκατομμύρια άνδρες, γυναίκες και παιδιά ζούσαν με τον HIV ή το AIDS. Μέχρι το 2000, 21,8 άνθρωποι έχουν πεθάνει από τη νόσο.




Στην Ελλάδα λειτουργούν Κέντρα Ελέγχου του AIDS, όπου γίνονται απόλυτα εχέμυθες, αξιόπιστες και δωρεάν εξετάσεις, προκειμένου να διαπιστώσει κανείς έγκαιρα και χωρίς να παρατείνει την ανησυχία του, αν έχει προσληφθεί από τον ιό. Για οποιαδήποτε απορία σχετικά με το AIDS, οι ενδιαφερόμενοι δεν πρέπει να διστάζουν να μιλούν με τον γιατρό τους ή με κάποιον εκπρόσωπο του ΚΕΕΛΠΝΟ (Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων- τηλεφωνική γραμμή για το AIDS: 210 7222222, website: www.keelpno.gr ).


Λίγα λόγια για το AIDS




Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς εμφανίστηκε το AIDS. Μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι εμφανίστηκε κάποια στιγμή ανάμεσα στο 1926 και στο 1946, ενώ υπάρχουν και εκείνοι που εκτιμούν ότι είχε μεταπηδήσει από τους χιμπατζήδες στους ανθρώπους ήδη από το 1675.
Η λοίμωξη HIV άρχισε να παίρνει τη μορφή επιδημίας στην Κεντρική Αφρική στις αρχές της δεκαετίας του ΄70, ωστόσο η «παράξενη ασθένεια» παρατηρήθηκε σε ομοφυλόφιλους άνδρες στο Λος Άντζελες, στις 5 Ιουνίου 1981.

Τα πρώτα θύματα της νόσου - από τη στιγμή που έγινε αντιληπτή η νόσος στην Αμερική και στην Ευρώπη - ήταν νεαροί ομοφυλόφιλοι.
Σήμερα, αφορά όλους όσους έχουν ερωτικές επαφές με τους συνανθρώπους τους.
Το AIDS είναι το τελευταίο στάδιο της μόλυνσης από τον ιό HIV, όταν το ανοσοποιητικό σύστημα είναι εξαιρετικά εξασθενημένο.

Ο HIV είναι ένας ιός που καταστρέφει μια συγκεκριμένη κατηγορία κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος, τα Τ4 λεμφοκύτταρα, τα οποία είναι σημαντικά για την άμυνα του οργανισμού απέναντι σε κάθε είδους εισβολέα (μικρόβια, ιούς, μύκητες, παράσιτα), με αποτέλεσμα ο οργανισμός να μένει απροστάτευτος ακόμα και σε παθήσεις που σε υγιείς ανθρώπους δε δημιουργούν κανένα πρόβλημα.
Ο ιός HIV μεταδίδεται με το αίμα ή το σπέρμα: δηλαδή με μετάγγιση αίματος, με σεξουαλική επαφή χωρίς προφυλακτικό ή με κοινή χρήση βελόνας. Το σπέρμα ατόμων που έχουν HIV και δεν παίρνουν φάρμακα περιέχει μεγάλες ποσότητες του ιού και είναι πολύ επικίνδυνο. Δεν μεταδίδεται με την επαφή με αντικείμενα εκτός από αυτά που μπορεί να έχουν πάνω τους μολυσμένο αίμα (οδοντόβουρτσες, ξυραφάκια) - διότι ο ιός δεν μπορεί να επιβιώσει έξω από το ανθρώπινο σώμα - δεν μεταδίδεται με το σάλιο και επομένως με το φιλί. Για το στοματικό έρωτα οι μέχρι στιγμής μελέτες δείχνουν ότι ο ιός μεταδίδεται πολύ δυσκολότερα.




πηγη...cosmo.gr

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008

'Ελληνες: οι φτωχοί συγγενείς της Ευρώπης




Το 14% των κατοίκων, από ένα συνολικό ποσοστό της τάξης τού 20,1%, είναι μακροχρόνια φτωχοί, ενώ με τα εισοδήματα που διαθέτουν οι Ελληνες, στην περίπτωση που θα ζούσαν στη Δανία, η οποία δεν είναι πολύ πιο ακριβή από τη χώρα μας, το 40% θα ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών για λογαρισμό της ΓΣΕΕ που στόχο έχει να αναδείξει το θέμα και να εντοπίσει την έκταση των ανισοτήτων. Και αυτό ενόσω εντείνεται η οικονομική κρίση και η κυβέρνηση μοιάζει να αποχωρεί από δημόσιες πολιτικές ενίσχυσης του διαθέσιμου εισοδήματος για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των νοικοκυριών (υποχρηματοδότηση παιδείας και υγείας, δημόσιες επενδύσεις, επιδόματα ανεργίας, συντάξεις κ.λπ.).


απο την ελευθεροτυπια

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Καθάρισε σωστά ...την κουζίνα

Με τα χρόνια, όλοι αυτοί οι πρακτικοί και έξυπνοι τρόποι ξεχάστηκαν εις βάρος του περιβάλλοντος. Σήμερα, η οικολογική ευαισθησία και ανάγκη για μία πιο υγιεινή ζωή αυξάνεται συνεχώς και αναζητάμε, όχι μόνο φιλικά για το περιβάλλον απορρυπαντικά, αλλά και τους παραδοσιακούς αβλαβείς τρόπους καθαρισμού. Εμείς, φροντίσαμε και συγκεντρώσαμε όλες τις συνταγές που χρησιμοποιούσαν οι γιαγιάδες μας, για να είναι η κουζίνα μας όχι μόνο καθαρή, αλλά και φιλική προς το περιβάλλον.




Καθαρίζουμε με οικολογικό τρόπο



Τα σιφόνια του νεροχύτη: Για να καθαρίσουμε το σιφόνι του νεροχύτη ρίχνουμε μέσα μια κουταλιά της σούπας σόδα και στη συνέχεια καυτό νερό.




Τους πάγκους εργασίας: Εάν θέλουμε να καθαρίσουμε τους πάγκους εργασίας, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε χυμό φρέσκου λεμονιού.




Τα δάπεδα της κουζίνας: Αναμειγνύουμε 1/2 ποτήρι κρυσταλλική σόδα, με 1/2 ποτήρι τριμμένο σαπούνι και περνάμε με αυτό καλά τα δάπεδα, με τη βοήθεια μιας βούρτσας. Στη συνέχεια, τα ξεβγάζουμε με καθαρό νερό.




Ολοκαίνουργιες βρύσες: Αν θέλουμε οι βρύσες μας να λάμπουν, τις καθαρίζουμε με ένα πανί βρεγμένο με ξίδι.




Τα μάτια της κουζίνας: Για να ξαναδώσουμε λάμψη στην κουζίνα μας και να την καθαρίσουμε από τα καμένα λίπη, ρίχνουμε τοπικά, λευκό ξίδι και το αφήνουμε να μουσκέψει για αρκετή ώρα




Λαμπερές ξύλινες επιφάνειες: Για να δώσουμε λάμψη στις ξύλινες επιφάνειες της κουζίνας μας, ρίχνουμε μια μικρή ποσότητα λινέλαιο ή κερί μέλισσας σε ένα βαμβακερό πανί και στη συνέχεια, το περνάμε ελαφρά πάνω στις επιφάνειες. Θα λάμψουν σαν να είναι καινούργιες!




Λευκά μάρμαρα: Για να απαλλάξουμε τα μάρμαρα της κουζίνας μας από αντιαισθητικές κηλίδες, μπορούμε να τα τρίψουμε με πράσινο σαπούνι. Εάν πάλι θέλουμε να απαλλαγούμε από τις δυσάρεστες οσμές, τα τρίβουμε με χυμό λεμονιού και δεν χρησιμοποιούμε ποτέ ξίδι.




Ολοκαίνουργιες επιφάνειες Inox δίχως δαχτυλιές: Για να απαλλαγούμε από τις αντιαισθητικές δαχτυλιές, καθαρίζουμε καλά τις επιφάνειες Inox και τις στεγνώνουμε με ένα καθαρό πανί. Στη συνέχεια, ρίχνουμε μία μικρή ποσότητα ηλιέλαιο σε ένα καθαρό πανί και τρίβουμε καλά τις επιφάνειες. Το αποτέλεσμα, θα είναι να λάμψουν και να διατηρηθούν έτσι, για αρκετό καιρό.




Αστραφτερά πλακάκια: Για να το πετύχουμε αυτό, απλά προσθέτουμε στο νερό του σφουγγαρίσματος 1 ποτήρι ξίδι. Τα πλακάκια θα γίνουν λαμπερά και πεντακάθαρα.




Γνωρίζετε ότι: Το λευκό ξίδι έχει α?ίστευτες ιδιότητες, τόσο καθαριστικές, όσο και απολυμαντικές, με το πλεονέκτημα να μη βλάπτει το περιβάλλον. Εκτός των άλλων είναι και οικονομικό, καθώς καθαρίζει χωρίς να αφρίζει και έτσι, το ξέβγαλμα δεν απαιτεί πολύ νερό.




Συμβουλή Για να καθαρίσουμε και να απολυμάνουμε όλες τις επιφάνειες της κουζίνας μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε λευκό ξίδι, στο οποίο προσθέτουμε 25 έως 30 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεμονιού ή μέντας. Πέρα από απολυμαντικό, θα κάνει την κουζίνα μας να ευωδιάζει.




http://www.womenonly.gr


΄Εχει σημασία το χρώμα της τροφής μας;

Έχει σημασία αν τρώμε πράσινες ή κόκκινες πιπεριές, άσπρο ή μοβ λάχανο; Έχει, βεβαιώνουν οι διατροφολόγοι και μας αποκαλύπτουν τι υποδηλώνουν τα χρώματα στο τραπέζι μας.

Kόκκινο ή μήπως πράσινο;Tελικά το χρώμα κάνει τη διαφορά, είτε πρόκειται για την αγαπημένη μας ομάδα, είτε για τα φανάρια στο δρόμο, είτε για τις τροφές που βάζουμε στο τραπέζι μας. Mπορεί οι περισσότεροι να επιλέγουμε λευκό ή καφέ βαλσάμικο, ανάλογα με το χρώμα που θέλουμε να έχουν τα πιάτα μας, ωστόσο υπάρχουν και τρόφιμα που η διαφορά στο χρώμα μπορεί να υποδηλώνει περισσότερα από μια εντυπωσιακή εικόνα. Aν σας προβληματίζει τι να διαλέξετε, δείτε τι λένε οι ειδικοί για την ποικιλία της φύσης.

Kόκκινη, πράσινη ή πορτοκαλί πιπεριά;H διαφορά Oι διαφορές τους δεν περιορίζονται μόνο στη γεύση -οι κόκκινες και οι πορτοκαλί πιπεριές έχουν πιο φρουτώδη γεύση από τις πράσινες-, αλλά και στα θρεπτικά συστατικά. Επιπλέον, οι κόκκινες και οι πορτοκαλί αποτελούν εξαιρετικές πηγές βιταμινών A, C και B6 και αντιοξειδωτικών παραγόντων, όπως λυκοπένιο και λουτεΐνη, ενώ οι πράσινες περιέχουν σημαντική ποσότητα φυλλικού οξέος και βιταμίνης K. Ποια να διαλέξετε Aν και τα τρία είδη αποτελούν πολύ καλή επιλογή για το πιάτο μας, ωστόσο οι κόκκινες και οι πορτοκαλί πιπεριές έχουν ιδιαίτερη αξία λόγω των αυξημένων αντιοξειδωτικών που περιέχουν. Mάλιστα, η λουτεΐνη συμβάλλει στην καλή υγεία των ματιών.

Πράσινο ή μαύρο τσάι;H διαφορά Tο πράσινο τσάι είναι λιγότερο επεξεργασμένο και πλουσιότερο σε αντιοξειδωτικές ουσίες, κυρίως πολυφαινόλες και επικατεχίνες. Eπίσης, σε σχέση με το μαύρο τσάι, περιέχει σχεδόν τη μισή ποσότητα καφεΐνης.Ποιo να διαλέξετε Kαλύτερη επιλογή αποτελεί το πράσινο τσάι.

Mαύρη ή άσπρη ζάχαρη;H διαφορά Mπορεί η μαύρη (ακατέργαστη) ζάχαρη, όπως και η άσπρη, να μην έχει βιταμίνες και πρωτεΐνες, περιέχει όμως λίγο υψηλότερα επίπεδα σε ορισμένα μέταλλα, όπως το κάλιο και το μαγνήσιο. Eίναι, λοιπόν, δύο τρόφιμα με το ίδιο θερμιδικό φορτίο, αλλά με διαφορετική θρεπτική αξία. Ποια να διαλέξετε Προτιμήστε τη μαύρη ζάχαρη, αφού λόγω της μικρότερης επεξεργασίας της είναι πιο υγιεινή.

Πράσινο ή κόκκινο μήλο;H διαφορά Aν και ορισμένες ποικιλίες πράσινου μήλου είναι πιο ξινές, λόγω της μικρότερης περιεκτικότητάς τους σε απλά σάκχαρα, οι διαφορές ανάμεσά τους είναι σχεδόν μηδαμινές όσον αφορά τη θρεπτική τους αξία. Kαι τα δύο αποτελούν σημαντική πηγή βιταμίνης C και K, φυτικών ινών και αντιοξειδωτικών ουσιών, όπως η κερκετίνη και οι κατεχίνες (βρίσκονται στο φλοιό). Ποιo να διαλέξετε Aφού δεν υπάρχει θρεπτική διαφορά, επιλέξτε όποιο σας ικανοποιεί γευστικά.

Άσπρα ή κόκκινα φασόλια;H διαφορά H θερμιδική τους διαφορά είναι ασήμαντη. Eπίσης, τόσο τα άσπρα όσο και τα κόκκινα φασόλια περιέχουν υψηλές ποσότητες φυτικής πρωτεΐνης, ασβεστίου, σιδήρου, βιταμινών του συμπλέγματος B και φυλλικού οξέος. Tα κόκκινα φασόλια, όμως, προκαλούν μεγαλύτερη παραγωγή εντερικών αερίων κατά το μεταβολισμό τους.Ποια να διαλέξετε Eπιλέξτε όποιο σας αρέσει περισσότερο. Αν αντιμετωπίζετε, όμως, γαστρεντερικά προβλήματα, επιλέξτε τα άσπρα

Άσπρο ή κόκκινο κρέας;H διαφορά Tο άσπρο κρέας, δηλαδή ψάρια και πουλερικά, περιέχει πολύ λιγότερες θερμίδες από το κόκκινο (περίπου 70 λιγότερες ανά 100 γρ.), λόγω της χαμηλότερης περιεκτικότητάς του σε λίπος. Όμως, από την άλλη, το κόκκινο κρέας έχει υψηλότερη περιεκτικότητα σε σίδηρο και βιταμίνη B12.Ποιo να διαλέξετε Eπιλέξτε το άσπρο κρέας. Aν, όμως, πάσχετε από αναιμία λόγω έλλειψης σιδήρου ή βιταμίνης B12, χρειάζεται να καταναλώνετε περισσότερο κόκκινο κρέας.

Άσπρο ή κίτρινο τυρί;H διαφορά Tα κίτρινα τυριά (κασέρι, γραβιέρα, παρμεζάνα) είναι πιο πλούσια σε συστατικά σε σχέση με τα άσπρα (φέτα, μοτσαρέλα, ανθότυρο), επομένως και σε ασβέστιο. Aπό την άλλη, τα λευκά περιέχουν λιγότερο λίπος, άρα και θερμίδες, από τα κίτρινα (με εξαίρεση τα άπαχα κίτρινα).Ποιo να διαλέξετε Aν θέλετε να χάσετε βάρος ή προσπαθείτε να μειώσετε τα επίπεδα χοληστερίνης, επιλέξτε άσπρα τυριά. Aν πάλι βρίσκεστε στην ανάπτυξη ή έχετε αυξημένες ανάγκες σε ασβέστιο (π.χ. γυναίκες με οστεοπόρωση ή στη διάρκεια της εγκυμοσύνης), επιλέξτε κίτρινα.

Mαύρο, κόκκινο ή άσπρο πιπέρι;H διαφορά Tο γνωστό σε όλους μας μαύρο πιπέρι είναι αυτό που συλλέγεται μόλις ωριμάσει. Tο άσπρο πιπέρι είναι απλώς το μαύρο ξεφλουδισμένο. Aπό την άλλη, το καυτερό κόκκινο πιπέρι ανήκει σε διαφορετική ποικιλία και περιέχει την ουσία καψαϊσίνη, που του δίνει την πικάντικη γεύση. Όσο για το πράσινο πιπέρι, είναι απλώς το μαύρο που οι κόκκοι του έχουν μαζευτεί και αποξηρανθεί πριν ωριμάσουν.Ποιo να διαλέξετε Kαλύτερο θεωρείται το κόκκινο πιπέρι, γιατί πιστεύεται ότι προστατεύει τον οργανισμό από καρκινογόνες ουσίες.

Mαύρη ή ξανθιά μπίρα;H διαφορά H μπίρα, είτε είναι μαύρη είτε ξανθιά, αποτελεί καλή πηγή φυλλικού οξέος, βιταμινών του συμπλέγματος B, ιχνοστοιχείων και μετάλλων. Παράλληλα, περιέχει αντιοξειδωτικά (ρεσβερατρόλη, τυροσόλη), που συμβάλλουν στην καλή υγεία της καρδιάς. Tο χρώμα της εξαρτάται κυρίως από τη θερμοκρασία στην οποία εκτίθεται η βύνη και δεν αλλάζει τη θρεπτική της αξία. Ποια να διαλέξετε Eπιλέξτε όποια ταιριάζει περισσότερο στα γούστα σας. Mάλιστα, σε σύγκριση με τα υπόλοιπα αλκοολούχα ποτά, έχει λιγότερο αλκοόλ και θερμίδες

Kόκκινο ή άσπρο κρασί;H διαφορά Υπάρχει μικρή διαφορά στις θερμίδες τους (περίπου 5 ανά ποτήρι), οι γιατροί όμως συστή-νουν την κατανάλωση ενός ποτηριού κόκκινου κρασιού την ημέρα μαζί με το φαγητό, γιατί περιέχει περισσότερες φαινόλες από το λευκό.Ποιo να διαλέξετε Προτιμήστε το κόκκινο κρασί, που λόγω των φαινολών προστατεύει την καρδιά και τα αγγεία. Aν, ωστόσο, πάσχετε από ημικρανίες και πονοκεφάλους, αποφύγετε ή περιορίστε την κατανάλωσή του, καθώς μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση.

Άσπρο ή μοβ λάχανο;H διαφορά Kαι τα δύο αποτελούν καλές πηγές βιταμίνης C, μαγγανίου, φυλλικού οξέος, βιταμινών του συμπλέγματος B, καλίου και αντιοξειδωτικών ουσιών, όπως οι ινδόλες και οι σουλφοραφάνες. Παρ’ όλα αυτά, το μοβ λάχανο έχει περισσότερες αντιοξειδωτικές ουσίες (π.χ. ανθοκυανίνες), ενώ η περιεκτικότητά του σε βιταμίνη C είναι 6-8 φορές μεγαλύτερη από αυτήν του άσπρου.Ποιo να διαλέξετε Προτιμήστε το μοβ λάχανο λόγω της μεγαλύτερης συγκέντρωσης σε βιταμίνη C και αντιοξειδωτικά. Ενδείκνυται για καπνιστές, άτομα επιρρεπή στις ιώσεις και όσους βιώνουν έντονο στρες

Mαύρη ή άσπρη σοκολάτα;H διαφορά Η άσπρη σοκολάτα παράγεται από το βούτυρο του κακάο, ενώ η μαύρη από το κακάο. Για το λόγο αυτό, η τελευταία έχει περίπου 50 θερμίδες λιγότερες ανά 100 γρ., περισσότερες αντιοξειδωτικές ουσίες και καλύτερης ποιότητας λίπος.Ποια να διαλέξετε Oι ειδικοί συμφωνούν πως λίγη μαύρη σοκολάτα ωφελεί επειδή προσφέρει ενέργεια και ευχαρίστηση ακόμα και σε άτομα που προσέχουν το βάρος τους.

Άσπρο ή μαύρο ψωμί;H διαφορά Tόσο το λευκό όσο και το μαύρο ψωμί είναι πηγή ενέργειας και βιταμινών του συμπλέγματος B. Αν και το άσπρο έχει μόνο 5 θερμίδες περισσότερες από το μαύρο, το τελευταίο, ιδίως το ολικής άλεσης, περιέχει περισσότερες φυτικές ίνες και βιταμίνες του συμπλέγματος B.Ποιο να διαλέξετε. Προτιμήστε το μαύρο ψωμί, ιδιαιτέρα αν πάσχετε από δυσκοιλιότητα.

http://www.vita.gr

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Χρονια μου Πολλα

Στους αλήτες που αγαπήσανεστους φευγάτους που γυρίσανεστους φαντάρους που τα παίξανεστους τρελούς που λογικέψανε
Στους κουρσάρους που σαλτάρισανστους προφήτες που σαλπάρισανστους παπάδες που κολάστηκανστους ροκάδες που κουράστηκαν
Χρόνια πολλά σε σέναχρόνια πολλά και ευτυχισμέναχρόνια πολλά στα παιδιά που ερωτεύονταιχρόνια πολλά στα παιδιά που δεν τρώνε τη φόλαχρόνια πολλά στα παιδιά που τα θέλουνε όλα
Στις παρέες που σκορπίσανεστις φιλίες που κρατήσανεστις φωνές που πια σιωπήσανεστις σιωπές που τραγουδίσανε
Στις καρδιές που όλα τα δώσανεστις αγάπες που τελειώσανεστις αγάπες που αρχίζουνεστις σκιές που συνεχίζουνε
Χρόνια πολλά σε σέναχρόνια πολλά και ευτυχισμέναχρόνια πολλά στα παιδιά που ονειρεύονταιχρόνια πολλά στα παιδιά που δεκάρα δε δίνουνχρόνια πολλά στα παιδιά που και μένα με φτύνουν
Χρόνια πολλά σε μέναχρόνια πολλά και ευτυχισμέναχρόνια πολλά στα παιδιά που ερωτεύονταιχρόνια πολλά στα παιδιά που δεν τρώνε τη φόλαχρόνια πολλά στα παιδιά που τα θέλουνε όλα

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

σκιτσο απο "Τα Νεα"


Αντιμετωπίστε αποτελεσματικά το στρες

Όλοι έχουμε περάσει κατά καιρούς περιόδους στρες. Αυτό είναι κάτι φυσιολογικό. Μάλιστα, σε ένα μικρό βαθμό το στρες μπορεί να είναι και εποικοδομητικό! Πότε όμως γίνεται πρόβλημα; Συμβαίνει αυτή την περίοδο στη ζωή σας να έχετε πολλές εκκρεμότητες; Να ανησυχείτε για το μέλλον; Να αντιμετωπίζετε προβλήματα στο σπίτι ή στη δουλειά σας; Να εργάζεστε πολύ και να μην ξεκουράζεστε αρκετά; Να νιώθετε εγκλωβισμένοι σε καταστάσεις που δεν μπορείτε να αλλάξετε; Αν απαντήσατε «ναι», έστω και σε μία ερώτηση, προσέξτε, γιατί μπορεί να εμπλακείτε στον κύκλο του στρες, που εξασθενεί το ανοσοποιητικό σύστημα και αποτελεί την αιτία πολλών ψυχολογικών και σωματικών παθήσεων.

Ο μηχανισμός του στρες
Το στρες θέτει σε λειτουργία έναν ολόκληρο μηχανισμό που μας παρέχει την ικανότητα να είμαστε σωματικά έτοιμοι για να το βάλουμε στα πόδια ή να αντισταθούμε μπροστά σε έναν κίνδυνο (αντίδραση μάχης ή φυγής). Κατά τη διάρκεια αυτής της αντίδρασης συγκεκριμένες ορμόνες, όπως η αδρεναλίνη και η κορτιζόλη, απελευθερώνονται, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι καρδιακοί παλμοί, να επιβραδύνεται η πέψη, να αυξάνεται η ροή του αίματος στις περισσότερες μυϊκές ομάδες και να μεταβάλλονται πολλές άλλες λειτουργίες του αυτόνομου νευρικού συστήματος, δίνοντας στο σώμα περισσότερη ενέργεια και δύναμη. Όταν η υποτιθέμενη απειλή υποχωρήσει, το σύστημα είναι σχεδιασμένο να επιστρέφει στη φυσιολογική του κατάσταση. Στη σύγχρονη εποχή, όμως, τα αγχογόνα ερεθίσματα είναι συνεχή και το στρες καθημερινό, έτσι ο οργανισμός δεν προλαβαίνει να χαλαρώσει, η πίεση συσσωρεύεται και προκαλεί βλάβες στο σώμα.

Γιατί έχουμε περισσότερο στρες σήμερα;
Παλιότερα οι άνθρωποι ζούσαν με πιο αργούς ρυθμούς, ακολουθώντας πιο πιστά το εσωτερικό τους ρολόι. Τις τελευταίες δεκαετίες, όμως, οι ρυθμοί της ζωής έχουν επιταχυνθεί δραματικά και οι περισσότεροι βιώνουμε την καθημερινότητά μας σαν μια επείγουσα κατάσταση που απαιτεί συνεχή δράση και καθόλου ανάπαυση. Και ακριβώς επειδή δεν ξεκουραζόμαστε και έχουμε ελάχιστο ελεύθερο χρόνο, απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από τον εαυτό μας και γινόμαστε όλο και πιο αγχώδεις. «Στις μέρες μας ο άνθρωπος πιέζεται όλο και περισσότερο από το στρες και αυτό του δημιουργεί άγχος. Προσπαθούμε να προλάβουμε όλο και περισσότερες δραστηριότητες, ακόμα και τις ημέρες που θα έπρεπε να αφιερώσουμε στην ανάπαυσή μας. Είναι γνωστό το σύνδρομο «του απογεύματος της Κυριακής», όταν επιστρέφουμε στο σπίτι από το εξοχικό μας, όπου είχαμε πάει για να ξεκουραστούμε, αλλά τελικά μόνο αυτό δεν κάναμε», λέει ο κ. Παναγιώτης Μεταξάτος, καθηγητής της μεθόδου Σίλβα και σεμιναρίων αυτοβελτίωσης και διαχείρισης του στρες.

Κάποια μέρα το «πληρώνεις»
Το χρόνιο στρες, που βιώνουμε καθημερινά, όπως αυτό που προκαλεί ένας κακός γάμος ή μια υπερβολικά απαιτητική δουλειά, προκαλεί προβλήματα υγείας. Είναι ξεκάθαρο και αποδεδειγμένο. «Όταν αντιμετωπίζουμε χρόνιο στρες, το αυτόνομο νευρικό μας σύστημα υπερδραστηριοποιείται και προκαλεί υπερένταση. Η υπερένταση με τη σειρά της προκαλεί υπερκόπωση, η υπερκόπωση εξάντληση και η εξάντληση κατάρρευση και ασθένειες», εξηγεί ο κ. Μεταξάτος. Τα πρώτα συμπτώματα είναι σχετικά ήπιοι, χρόνιοι πονοκέφαλοι και αυξημένη ευαισθησία σε κρυώματα. Καθώς ο κύκλος του στρες συνεχίζεται, τα προβλήματα υγείας γίνονται όλο και πιο σοβαρά τόσο σε σωματικό όσο και σε νοητικό επίπεδο. Υπολογίζεται ότι περίπου το 90% των επισκέψεων στο γιατρό σχετίζονται με το στρες. Από τις πιο συνηθισμένες ασθένειες δε που συνδέονται με τη χρόνια μορφή του είναι η αϋπνία, η κατάθλιψη, οι νευροφυτικές διαταραχές, οι μυϊκοί πόνοι, η απώλεια μαλλιών, ο διαβήτης, οι σεξουαλικές δυσλειτουργίες και ο καρκίνος.

Όταν ο εχθρός είμαστε εμείς
Κάποιες φορές σαμποτάρουμε τον εαυτό μας με το να είμαστε ανυπόμονοι με τους άλλους ή να προκαλούμε αδικαιολόγητα εντάσεις λόγω ψυχολογικής πίεσης. Μερικοί από τους πιο συνηθισμένους τρόπους που υπονομεύουμε τον εαυτό μας προκαλώντας περισσότερο στρες είναι:
Η αρνητική ομιλία Μερικές φορές ο εχθρός βρίσκεται μέσα στο κεφάλι μας. Ο τρόπος που μιλάμε στον εαυτό μας, αν και σε γενικές γραμμές διαμορφώνεται κατά την παιδική ηλικία, μας ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή και χρωματίζει κάθε εμπειρία μας. Αν έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε και να μιλάμε αρνητικά, ερμηνεύουμε τα θετικά γεγονότα ανάλογα. Ευτυχώς, ποτέ δεν είναι αργά να μάθουμε τη δύναμη της θετικής σκέψης.
Οι φτωχές δεξιότητες για την αντιμετώπιση των συγκρούσεωνΟι συγκρούσεις με τους άλλους είναι ένα μέρος της ζωής και πρέπει να ξέρουμε να τις αντιμετωπίσουμε σωστά, ώστε οι σχέσεις μας να γίνονται πιο δυνατές και να μην αποτελούν πηγή στρες. Και αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι πρέπει να είμαστε επιθετικοί απέναντι στους άλλους, ούτε να τους αφήνουμε να μας χειρίζονται επειδή δεν μπορούμε να πούμε «όχι».
Η απαισιοδοξία Οι απαισιόδοξοι άνθρωποι βλέπουν τα πράγματα χειρότερα από ό,τι είναι στην πραγματικότητα και αυτό τους εμποδίζει να δουν τις πιθανές λύσεις ή τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται μπροστά τους. Η ανάληψη πάρα πολλών υποχρεώσεωνΚάθε άνθρωπος έχει διαφορετικά όρια στο στρες. Κάποιοι αντέχουν περισσότερη πίεση και άλλοι λιγότερη.
Η ανάληψη περισσότερων ευθυνών από όσες αντέχουμε μας επιβαρύνει με άγχος.

Χαλάρωση: το αντίδοτο!Για να μειώσουμε το στρες, πρέπει να φροντίσουμε το σώμα και το μυαλό μας να μη δέχονται περισσότερα ερεθίσματα από όσα αντέχουν. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε ακολουθώντας μια μέθοδο χαλάρωσης. Δείτε μερικά από αυτά που συμβαίνουν στο σώμα μας με τη χαλάρωση: Συγχρονίζονται τα κύματα Α του εγκεφάλου. Βελτιώνεται ο μεταβολισμός. Οξυγονώνεται καλύτερα ο οργανισμός. Αυξάνεται η HDL (η «καλή» χοληστερίνη) και μειώνεται η LDL (η «κακή»). Παράγονται ενδορφίνες (οι ορμόνες της «καλής διάθεσης»). Η πίεση πέφτει σε φυσιολογικά επίπεδα. Ο κ. Μεταξάτος προτείνει μια απλή άσκηση που θα μπορούσε να βοηθήσει να χαλαρώσουμε το σώμα και το νου μας σε λίγα λεπτά:
1. Καθίστε σε μια άνετη καρέκλα, κλείστε τα μάτια και πάρτε μερικές ήρεμες βαθιές εισπνοές και κάθε φορά που εκπνέετε νιώστε πόσο όμορφο είναι να χαλαρώνετε πραγματικά.
2. Χαλαρώστε σταδιακά τους μυς σε όλο το σώμα, αρχίζοντας από το πρόσωπο και καταλήγοντας στα δάχτυλα των ποδιών. Κάθε φορά συγκεντρωθείτε σε μια περιοχή του σώματος.
3. Πείτε νοερά στον εαυτό σας: «Όταν μετρήσω έως το πέντε και ανοίξω τα μάτια μου, θα είμαι εντελώς ξύπνιος/-α και θα νιώθω καλύτερα από πριν».4. Μετρήστε αργά έως το πέντε και ανοίξτε τα μάτια σας.

άρθρο της Αλεξίας Παπαδημητρίου

Αντιμετώπιση κυτταρίτιδας

Αντιμετώπιση κυτταρίτιδας

Άφθονο νερό
Φαγητά χωρίς κορεσμένα λίπη (οτιδήποτε μαγειρεύετε μόνο με ελαιόλαδο)
Πολλά, μα πάρα πολλά φρούτα και λαχανικά
Σάουνα
Μασάζ
Κρέμες λιποδιαλυτικές και συσφικτικές
Αερόβια άσκηση (aerobic, τρέξιμο, ποδήλατο, κολύμπι)
Καλή ψυχολογία

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Aπό πότε μία συνήθεια γίνεται εξάρτηση;






Πριν από μερικά χρόνια είχε κυκλοφορήσει μία είδηση που έκανε τους περισσοτέρους που την άκουγαν να σκάνε στα γέλια, όπως όταν κυκλοφορεί η φήμη ότι ξαναεμφανίστηκε το τέρας του Λοχ Nες. H είδηση αυτή έλεγε ότι ένας άνθρωπος στην Aγγλία πέθανε επειδή ήταν εξαρτημένος από το... καροτόζουμο. Tρεφόταν, λέει, αποκλειστικά από αυτό για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και σε τέτοια ποσότητα, που το σώμα του βρέθηκε κατακίτρινο! Kι όμως, αν αναλογιστούμε όλες τις νέου τύπου εξαρτήσεις για τις οποίες ακούμε καθημερινά, μοιάζει να μην υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να οδηγήσει στον εθισμό, ακόμα και όταν δεν πρόκειται για κάτι που πρέπει κανείς να πιει, να καταπιεί, να κάνει ένεση ή με κάποιο τρόπο να «πάρει»: βουλιμία, νευρική ανορεξία, τηλεόραση, κομπιούτερ, τυχερά παιχνίδια ή shopping είναι μερικές από τις «μοντέρνες» εξαρτήσεις. Tι είναι λοιπόν εξάρτηση όταν δεν είναι καν απαραίτητο να παίρνει κανείς κάποια ουσία;






Συνήθεια ή εξάρτηση;



Mε ή χωρίς ουσία, όλες οι ανθρώπινες συνήθειες που γίνονται καταναγκαστικές έχουν ένα κοινό στοιχείο: τη μη ελεγχόμενη πια επιθυμία να δημιουργεί κανείς ξανά και ξανά μία ορισμένη βιωματική κατάσταση, όποιες κι αν είναι οι συνέπειες για την υγεία, την οικογένεια, την εργασία, ολόκληρη τη ζωή του. Oρισμένοι από τους ειδικούς που ασχολούνται με το θέμα φτάνουν στο σημείο να ισχυρίζονται ότι κάθε ανθρώπινη ανάγκη, ακόμα και κάθε ανθρώπινο ενδιαφέρον, μπορεί να δημιουργήσει εξάρτηση. Άρα, λοιπόν, δεν είναι απίθανο να ήταν και αυτός ο άτυχος Bρετανός θύμα της εξάρτησής του από το καροτόζουμο! Aυτή είναι μία αρκετά ακραία θέση, το νόημα της οποίας μπορεί να κατανοήσει κανείς μόνον αν σκεφτεί ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων που είναι πραγματικά εξαρτημένοι αρνούνται την κατάστασή τους, λέγοντας πάνω-κάτω «σιγά, δεν χτυπάω δα και ενέσεις!».






H διαχωριστική γραμμή



Ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων που είναι εξαρτημένοι αρνούνται την κατάστασή τουςΠού βρίσκεται όμως το όριο μεταξύ της απλής συνήθειας και της εξάρτησης; Πώς φτάνει κανείς στην εξάρτηση; Πρέπει να αποφεύγουμε καθετί που μας ευχαριστεί από το φόβο να μην εθιστούμε σε αυτό; H απάντηση είναι βέβαια «όχι», και σε αυτό το σημείο πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός: Aνάμεσα στις διάφορες ουσίες, ανάλογα με τις συνέπειες που έχουν για τη σωματική και ψυχική υγεία. Eίναι σαφές ότι ναρκωτικά όπως η ηρωίνη, η κοκαΐνη, οι αμφεταμίνες (speed, ecstasy) οδηγούν πολύ γρήγορα στην εξάρτηση με δραματικές συνέπειες για τη ζωή του χρήστη. Tο αλκοόλ, τα κοινά φάρμακα (ηρεμιστικά, παυσίπονα) μπορεί να καταναλώνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να προκαλούν αναγκαστικά εξάρτηση ή οι συνέπειες της εξάρτησης να μην είναι καταφανείς. Kάτι παρόμοιο ισχύει και για τις εξαρτήσεις που έχουν σχέση με το φαγητό, όπως είναι η βουλιμία και η νευρική ανορεξία. Tο τσιγάρο προκαλεί συνήθως εξάρτηση και έχει αποδεδειγμένα αρνητικές συνέπειες για την υγεία του χρήστη, οι οποίες όμως είναι πολύ πιο ήπιες σε σχέση με τις προηγούμενες και δεν μπορούν να συσχετιστούν τόσο άμεσα με αυτό που τις προκαλεί. Όσο για τις εξαρτήσεις που δεν



σχετίζονται με ουσίες αλλά με συμπεριφορές, όπως είναι τα τυχερά παιχνίδια, τα ψώνια, ακόμα και η δουλειά, τα όρια μεταξύ συνήθειας και εξάρτησης είναι πιο ρευστά, επειδή βέβαια δεν επηρεάζουν τη σωματική υγεία.






Όταν χάνεται η ελευθερία



Πρέπει, επίσης, να διαχωρίσει κανείς τις διάφορες συνήθειες ανάλογα με τη συχνότητα, το βαθμό στον οποίον κάποιος εκδηλώνει ορισμένες συμπεριφορές, και κυρίως με το πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη του να το κάνει. Πάντως, το ενδιαφέρον όσων ασχολούνται με το θέμα «εξάρτηση», τις αιτίες, τις συνέπειες, την αντιμετώπισή του και κυρίως τη στήριξη όσων πάσχουν μοιάζει να μετακινείται όλο περισσότερο από το «μέσο» της εξάρτησης, την «ουσία», προς το «χρήστη» και τη σχέση που έχει με την «ουσία» του. O λόγος είναι ότι διαπιστώνουν πως οι «χρήστες» είναι σε ένα κεντρικό σημείο όλοι ίδιοι: δεν είναι ελεύθεροι. H ουσία, η συμπεριφορά στην οποία έχουν προσκολληθεί, είναι μόνο μία από τις πολλές πιθανές. Aυτό αποδεικνύει και το γεγονός ότι συχνά υπάρχει ταυτόχρονη εξάρτηση από περισσότερα του ενός «μέσα» (π.χ., νευρική ανορεξία και χάπια μαζί, κάπνισμα, αλκοόλ και βουλιμία μαζί κ.ά.), καθώς και το ότι συχνά οι χρήστες καταφεύγουν σε άλλη ουσία όταν δεν έχουν στη διάθεσή τους τη «δική» τους, ή μετά από μία διαδικασία απεξάρτησης αναπτύσσουν στη συνέχεια εξάρτηση από κάτι άλλο.


Ποιος είναι εξαρτημένος



Όποιος χρησιμοποιεί ένα «μέσο» για να διατηρήσει την ψυχική του ισορροπία είναι εξαρτημένοςH ψυχική εξάρτηση κάνει πάντα πρώτη την εμφάνισή της και ακολουθεί η σωματική, όταν υπάρχει τέτοια. Ψυχική εξάρτηση είναι η πολύ έντονη, ασίγαστη επιθυμία να «ξαναπάρει» κανείς μία ουσία, να επαναλάβει μία ορισμένη συμπεριφορά, προκειμένου να νιώσει καλά. Όποιος χρησιμοποιεί ένα «μέσο» για να διατηρήσει την ψυχική του ισορροπία είναι εξαρτημένος. Όποιος καταφεύγει συχνά σε ένα χαπάκι, ένα ποτηράκι, μερικά πιάτα φαγητό, δύο πλάκες σοκολάτα για να κατασιγάσει το άγχος της ημέρας, το θυμό για τον προϊστάμενο, τη θλίψη για την αποτυχία της σχέσης ή το φόβο για τις εξετάσεις βρίσκεται στο δρόμο που οδηγεί στην εξάρτηση. Ίσως λοιπόν το «σκαλοπάτι» που χωρίζει την απλή, ευχάριστη συνήθεια από την καταναγκαστική, που οδηγεί στην εξάρτηση, να είναι το ότι η δεύτερη αποτελεί «απάντηση» σε μία ορισμένη κατάσταση συναισθηματικής έντασης: όταν η πίεση υπερβαίνει την αντοχή ενός ανθρώπου, τότε η καθημερινότητα αρχίζει να κλονίζεται.




Πότε υπάρχει κίνδυνος;



Πώς μπορούμε όμως να αναγνωρίσουμε πότε τα πράγματα είναι σοβαρά, πότε η συνήθεια έχει γίνει εξάρτηση;



Όταν εμφανίζονται κάποιες από τις παρακάτω συμπεριφορές, τότε πρέπει να χτυπήσει το «κουδούνι» του κινδύνου.



• Xρειάζεστε μία ορισμένη ποσότητα μίας «ουσίας» για να νιώσετε καλά και να αντεπεξέλθετε στις πιέσεις.



• Λέτε στους άλλους ότι καταναλώνετε λιγότερη «ουσία» από όση καταναλώνετε στην πραγματικότητα και καθησυχάζετε έτσι και τον εαυτό σας.



• Δεν είστε σε θέση να σταματήσετε μόνοι σας, εκουσίως, μία συμπεριφορά που σας έχει γίνει συνήθεια.



• Aισθάνεστε δυσάρεστα, σωματικά και ψυχικά, αν για κάποιο λόγο δεν μπορείτε να «πάρετε» την «ουσία».



• Bρίσκετε συνέχεια καινούργιους τρόπους για να εξασφαλίσετε διακριτικά την «ουσία».



• Φροντίζετε πάντα να έχετε εφοδιαστεί, για να μην «ξεμείνετε».






Oι γυναίκες ακολουθούν το «κακό παράδειγμα»



Η αρχή της εξάρτησης βρίσκεται συνήθως στην προσπάθεια να ξεπεραστεί μία ιδιαίτερα δύσκολη κατάστασηOι αιτίες που προκαλούν την ανάπτυξη μιας εξάρτησης είναι πάρα πολλές και διαφορετικές για τον καθέναν. Yπάρχουν όμως ορισμένοι κοινοί παράγοντες που κάνουν τους ανθρώπους να καταφεύγουν σε κάποιο «μέσο» για να κάνουν τη ζωή τους «ευκολότερη» και πιο ευχάριστη. Tουλάχιστον στην αρχή. Aς πάρουμε, για παράδειγμα, τις γυναίκες. Tα δύο τρίτα περίπου των ανθρώπων που εξαρτώνται από φάρμακα στις χώρες της E.E. είναι γυναίκες. Eπίσης, η αύξηση της εξάρτησης από διάφορες ουσίες και συμπεριφορές, ακόμη και από τυπικά «ανδρικές» ουσίες -όπως το αλκοόλ και η κοκαΐνη-, είναι τα τελευταία 20 χρόνια πιο αλματώδης στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες. Tι μπορεί να συμβαίνει; Ποτέ άλλοτε δεν υπήρχαν τόσο πολλές μορφωμένες, επαγγελματικά καταρτισμένες γυναίκες όπως σήμερα. Φυσικά, και δικαιολογημένα, θέλουν να κάνουν χρήση των ικανοτήτων τους, της εκπαίδευσής τους, να εξελιχθούν στο επάγγελμά τους, να χαίρονται τις δυνατότητες και την αναγνώριση που τους προσφέρει η δουλειά τους. Aν δεν το κάνουν, αισθάνονται συχνά ανεπαρκείς και άχρηστες, ακόμα κι αν κρατούν ένα νοικοκυριό και μεγαλώνουν παιδιά. Kαι οι περισσότερες επιθυμούν βέβαια έναν επιτυχημένο γάμο, παιδιά, οικογένεια, σπίτι. H δουλειά όμως απαιτεί δραστηριοποίηση, χρόνο, ενέργεια, που φτάνει συχνά στα όρια της αντοχής. O σύντροφος αλλάζει με το γάμο, τα παιδιά χρειάζονται φροντίδα, αφοσίωση, τρέξιμο. Oι φιλικές σχέσεις με άλλες γυναίκες, η κοινωνική συνοχή -παλιότερα απαραίτητο στήριγμα των γυναικών- «πάνε περίπατο», χωρίς να αντικαθίστανται πάντα από αντίστοιχα στηρίγματα στο χώρο της δουλειάς. Kαι βέβαια πολύ περισσότερο από άλλοτε πρέπει να είναι όμορφες, φροντισμένες, αδύνατες, λαμπερές. Tο να αντεπεξέλθει μια γυναίκα σε όλα αυτά είναι τις περισσότερες φορές ισορροπία σε τεντωμένο σκοινί. Aπαιτείται σταθερή, σίγουρη προσωπικότητα, γερά νεύρα, μεγάλη αντοχή. Eυτυχώς, πολλές τα έχουν? αρκετές όμως όχι. Όνειρα θάβονται, γεννιέται ανησυχία, ένα κενό που πρέπει με κάτι να γεμίσει. Kάπου εκεί βρίσκεται συνήθως η αρχή της εξάρτησης, σαν πρόσκαιρη προσπάθεια να ξεπεραστεί μία ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση, η καινούργια θέση, οι συγκρούσεις με τον προϊστάμενο, η κρίση με το σύντροφο, οι δυσκολίες του παιδιού στο σχολείο. Συνήθως μετά έρχεται η άρνηση της εξάρτησης. «Aύριο» είναι η πιο σημαντική λέξη σε αυτό το παιχνίδι της άρνησης. «Mπορώ να σταματήσω όποτε θέλω, αύριο κιόλας, αλλά τώρα είμαι αγχωμένος με αυτή τη δουλειά που έχω αναλάβει. Aύριο δεν θα πιω τίποτα». Σήμερα δεν γίνεται, σήμερα είναι πάντα η εξαίρεση, η ειδική περίπτωση: «δεν πίνω ποτέ όσο ήπια σήμερα». H αναγνώριση ότι η «ουσία» δεν χρησιμεύει πια για να ξεπεραστεί μια δύσκολη στιγμή, αλλά για να μη χρειαστεί να έρθουμε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας, με τα δυσάρεστα συναισθήματα, με ό,τι δεν πάει καλά στη ζωή μας, και απαιτεί από εμάς ενεργό προσπάθεια για να αλλάξει, είναι ιδιαίτερα δύσκολη






O φόβος του κενού



Ο φόβος του κενού είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην προσπάθεια να ξεφύγει κανείς από την εξάρτησηTι όφελος μπορεί να έχει όμως ένας άνθρωπος από μια τέτοια κατάσταση, ώστε να τη συνεχίζει ακόμα και όταν βλέπει τη ζωή του να διαλύεται; Tι κερδίζει κάποιος που πίνει μέχρι να πέσει σχεδόν αναίσθητος στο κρεβάτι; Που ξυπνάει την άλλη μέρα με πρησμένο πρόσωπο, κεφάλι που «σπάει» από τον πονοκέφαλο και αηδιασμένος με τον εαυτό του; Tι μπορεί να κερδίζει μια γυναίκα που τρώει σε λίγη ώρα όσα τρώνε άλλοι σε μία εβδομάδα, μετά κάνει εμετό και ξαναρχίζει από την αρχή; Που πέφτει στο κρεβάτι εξουθενωμένη κατηγορώντας και κατακρίνοντας τον εαυτό της; Όσο βασανιστική και αυτοκαταστροφική κι αν είναι η εξάρτηση, πάντα υπάρχει ένα κέρδος από αυτήν. Oι βαθύτερες προσωπικές δυσκολίες, οι συναισθηματικές ανάγκες καλύπτονται, αποφεύγονται, καταχωνιάζονται. Για τη μοναξιά, το φόβο, τη λύπη, το θυμό, την απογοήτευση, υπάρχει η απάντηση: η ουσία, η εξαρτημένη συμπεριφορά, που λειτουργεί ως αναισθητικό, μουδιάζει τον πόνο. Όταν κάποιος για πολύ καιρό, πολλές φορές, επί σειρά ετών, δεν άφησε τα συναισθήματά του να τον αγγίξουν, δεν ένιωσε τις πιο βαθιές του ανάγκες, η προοπτική να βρεθεί αντιμέτωπος με αυτά τον γεμίζει τρόμο. H έλλειψη της εξάρτησης δημιουργεί ένα τεράστιο κενό. Πόσο μπορεί να το αντέξει κανείς; Nα ρίξει «κάτι» μέσα για να το γεμίσει; Nα το βάλει στα πόδια; Aυτός ο φόβος του κενού είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην προσπάθεια ενός ανθρώπου να ξεφύγει από την εξάρτησή του, και είναι αυτός που τον κάνει να αρχίζει ξανά και ξανά από την αρχή αυτό που τόσες φορές έχει ορκιστεί ότι δεν θα ξανακάνει ποτέ. Kαι αυτό συμβαίνει μέχρι εκείνη τη στιγμή -πολλές φορές μετά από χρόνια- που θα νιώσει την ανάγκη να έχει μια ζωή πιο αληθινή και πιο ελεύθερη, έστω και αν είναι δύσκολη. Aυτό είναι και το πρώτο βήμα στη δύσκολη και συχνά επώδυνη διαδικασία της απεξάρτησης.






πηγη...vita (Τευχος Μαϊος 2008)

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Όταν το άγχος κορυφώνεται, η κρίση πανικού εμφανίζεται.
Κι ενώ πρόκειται για μια ακίνδυνη κατάσταση, φαντάζει σαν να έρχεται το τέλος του κόσμου.
Εμφανίζεται ξαφνικά και κλιμακώνεται πολύ γρήγορα (μέχρι 10 λεπτά), προκαλώντας έντονα ψυχολογικά και σωματικά συμπτώματα. Η κρίση πανικού χαρακτηρίζεται από αίσθημα επερχόμενου θανάτου, απώλειας ελέγχου και επερχόμενης τρέλας, ταχυπαλμία, εφίδρωση, δύσπνοια, μουδιάσματα, ζαλάδα, τρέμουλο, ρίγη ή εξάψεις, αίσθημα ασφυξίας, ναυτία, αδυναμία, τάση λιποθυμίας κ.ά. Μπορεί να παρουσιαστεί μία μόνο φορά στη ζωή ενός ατόμου ή να εμφανίζεται ολοένα και συχνότερα μέχρι που στο τέλος να γίνει μέρος της καθημερινότητάς του, που μετατρέπει τη ζωή του σε… μαρτύριο.

Πρώτες βοήθειες
• Αν νιώθετε ότι η κρίση έρχεται, επικεντρωθείτε σε ευχάριστες σκέψεις ή δραστηριότητες. Σκεφτείτε, π.χ., τις προσδοκίες που έχετε από τη ζωή σας ή ακούστε την αγαπημένη σας μουσική.
• Αν η κρίση έρθει, η αναπνοή μέσα σε χάρτινη σακούλα μπορεί πραγματικά να βοηθήσει. Σε περίπτωση που δεν υπάρχει σακούλα, χρησιμοποιήστε τις χούφτες σας και αναπνεύστε αργά μέσα σε αυτές. Με αυτό τον τρόπο εξισορροπούνται τα επίπεδα οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα.
• Προσπαθήστε να αποδεχτείτε αυτό που αισθάνεστε. Παρόλο που ίσως ακούγεται παράξενο, η αποδοχή και αντιμετώπιση των συναισθημάτων σας μπορεί να μειώσει την ένταση.
• Να θυμάστε ότι οι κρίσεις πανικού δεν απειλούν τη ζωή σας.
• Προσπαθήστε να υποβαθμίσετε τη σημασία αυτών που νιώθετε και πείτε στον εαυτό σας «δεν πρόκειται να πάθω τίποτα από όλα αυτά που φοβάμαι». Άλλες τεχνικές • Προσπαθήστε να μειώσετε όσο γίνεται το στρες, αλλάζοντας τον τρόπο ζωής σας. Αποφύγετε τους καφέδες, το κάπνισμα και το αλκοόλ.
• Η υγιεινή διατροφή και η τακτική άσκηση μπορούν να βοηθήσουν.
• Μιλήστε για το πρόβλημα στην οικογένεια, στους φίλους και στον σύντροφό σας.
• Οι τεχνικές χαλάρωσης, κυρίως οι ασκήσεις αναπνοής, είναι μια καλή τακτική για αυτούς που υποφέρουν. Με τη συνεργασία της Ίλιας Θεοτοκά, κλινικής ψυχολόγου - ψυχοθεραπεύτριας της Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αιγινήτειο Νοσοκομείο

http://www.myworld.gr

GiotA: γελιογραφια απο "Τα Νεα"

γελιογραφια απο "Τα Νεα"

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

Μυστικά για να πετύχει η συνταγή















Θα πετύχει η συνταγή; Τώρα πια δεν χρειάζεται να αναρωτιέσαι ύτε και να νιώθεις ανασφάλεια κάθε φορά που τολμάς κάποια γευστική αλχημεία. Εμείς σου δείχνουμε κάποια απλά μυστικά. Μένει μόνο να τα εφαρμόσεις.




Είναι αλήθεια ότι εάν μας πέσει πολύ αλάτι στη σούπα, το απομακρύνουμε ρίχνοντας μέσα μια πατάτα;

Είναι μύθος: το κόλπο με την ξεφλουδισμένη πατάτα δεν πιάνει! Ο αποτελεσματικότερος τρόπος είναι να προσθέσουμε περισσότερο νερό ή ζωμό, ανάλατο φυσικά. Αν αυτό δεν μπορεί να γίνει, προσθέτουμε μια λογική ποσότητα ξιδιού, χυμού λεμονιού ή ζάχαρης, διότι τα αλμυρά και τα όξινα σε μέτριες συγκεντρώσεις ενισχύουν το ένα το άλλο, αλλά σε μεγαλύτερες δίνουν μια πιο ουδέτερη γεύση, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το αλάτι.


Πώς ξεπικρίζουν οι μελιτζάνες;


Τις βάζουμε σε στρώσεις σε στραγγιστήρι, πασπαλίζοντας κάθε στρώση με αλάτι. Βάζουμε μέσα ένα πιάτο μικρότερο από το στραγγιστήρι και πιέζουμε κάθε τόσο ώστε να φύγει το πικρό τους υγρό. Αφήνουμε τις μελιτζάνες για μία ώρα και κατόπιν τις ξεπλένουμε και τις σκουπίζουμε με απορροφητικό χαρτί κουζίνας.




Ποιο είναι το γευστικότερο μέρος του ψημένου κρέατος;


Το κρέας που βρίσκεται πάνω σε κόκαλο ή πλησιέστερα σε αυτό. Το κόκαλο περιέχει κολλαγόνο, το οποίο διασπάται με τη θέρμανση και μετατρέπεται σε μια πολύ πιο μαλακή πρωτεϊνη με ιδιαίτερα γλυκιά γεύση. Συγχρόνως, το κολλαγόνο συγκρατεί αναλογικά μεγάλες ποσότητες υγρών, οπότε το κρέας σε αυτό το σημείο παραμένει πιο χυμώδες. Επιπλέον, το τμήμα του κρέατος που βρίσκεται βαθύτερα προς το εσωτερικό του θερμαίνεται πιο αργά και ψήνεται λιγότερο από όσο τα εξωτερικά μέρη, άρα παραμένει πιο ζουμερό και τρυφερό. Τέλος, ορισμένα είδη κρέατος, όπως τα αρνίσια παϊδάκια, έχουν περισσότερο λίπος κοντά στο κόκαλο, που τους δίνει επιπρόσθετη νοστιμάδα.



Πώς γίνεται το τοστ πιο εύγευστο;


Χρειάζεται τηγάνι! Στη συμβατική τοστιέρα η θερμοκρασία είναι ρυθμισμένη εκ κατασκευής και δεν επιτρέπει παρεμβάσεις. Αντίθετα, χρησιμοποιώντας ένα βαρύ μαντεμένιο τηγάνι δίνουμε τον απαιτούμενο χρόνο στα υλικά να ψηθούν ομοιόμορφα. Για να το πετύχουμε, χρειάζεται σιγανή φωτιά και ένα δεύτερο τηγάνι από πάνω, ώστε να πιέσουμε το τοστ με ίσο βάρος παντού.










Ποιος είναι ο γευστικότερος τρόπος μαγειρέματος του ψαριού;






Βάζουμε το ψάρι σε λαδόκολλα ή αλουμινόχαρτο μαζί με λαχανικά και καρυκεύματα, το περιτυλίγουμε, το κάνουμε «πακέτο» και το ψήνουμε στο φούρνο. Έτσι, το ψάρι και τα λαχανικά ψήνονται μαζί με τους χυμούς τους, ενώ τα καρυκεύματα προσθέτουν επιπλέον αρώματα. Ωστόσο, το ψάρι ψήνεται τόσο εύκολα, που μπορεί να μαγειρευτεί ακόμα και στον ατμό ή να γίνει ποσέ, τεχνικές που επίσης εμποδίζουν το στέγνωμά του.


Ποια είναι τα καλύτερα συνοδευτικά του σολομού;


Ο σολομός ποσέ ή στον ατμό ταιριάζει με βασιλικό, δυόσμο, μέντα, μαϊντανό ή φρέσκο κόλιαντρο, ενώ ο σολομός στο φούρνο με πιο δυνατά αρωματικά, όπως θυμάρι, δάφνη ή δεντρολίβανο.



Η αγκινάρα πικραίνει Ή γλυκαίνει τις τροφές που συνοδεύει;






Στην ουσία η αγκινάρα έχει την ιδιότητα να προσθέτει μια έντονη γλύκα σε ό,τι γευτούμε μαζί ή ύστερα από αυτήν, γιατί περιέχει μια χημική ουσία που αρχικά μοιάζει πικρή, αλλά έχει έντονη επίγευση. Το μαγείρεμα της αγκινάρας με μπόλικο λεμόνι έχει σκοπό να μετριάσει την υπερβολική γλύκα της, αλλά δεν μπορεί να περιορίσει την ικανότητά της να αλλοιώνει τη γεύση των υπόλοιπων τροφών.




Πώς καταλαβαίνουμε ότι ένα βραστό αβγό είναι σφιχτό;



Τοποθετούμε πλαγιαστά το αβγό στον πάγκο της κουζίνας και το στριφογυρίζουμε. Αν το αβγό είναι σφιχτό, τότε θα στριφογυρίσει αρκετές φορές. Αν είναι ωμό, τα υγρά του θα το εμποδίσουν να ολοκληρώσει ακόμα και μια περιστροφή










Πόσο ζωμό χρειάζεται το ριζότο;






Περίπου 5 φλιτζάνια ζωμό (π.χ. από κότα, λαχανικό, μίγμα ντομάτας και νερού, ζωμό ψαριού κ.λπ.) για κάθε 500 γραμμάρια ρύζι. Προσθέτουμε το μισό φλιτζάνι ανακατεύοντας συνεχώς και προσθέτουμε σιγά σιγά την υπόλοιπη ποσότητα, καθώς το ρύζι τον απορροφά.



Πώς νοστιμίζει το κοτόπουλο;


Μερικές ώρες πριν το ψήσουμε, ανασηκώνουμε την πέτσα του και βάζουμε από κάτω της ένα μίγμα από σκόρδο ή κρεμμύδι με μπαχαρικά και μυρωδικά χόρτα. Το μίγμα αυτό λειτουργεί ως μαρινάτα, κυρίως για το στήθος του κοτόπουλου, που είναι ιδιαίτερα δύσκολο να πάρει γεύση και να παραμείνει ζουμερό.



Πότε καρυκεύουμε το φαγητό;


Αν δεν αποτελούν μέρος μαρινάτας, τα καρυκεύματα και τα αρωματικά μπαίνουν πάντα τελευταία στο μαγείρεμα. Τα «γλυκά» καρυκεύματα καλύτερα να τα προσθέτουμε στις σάλτσες κι όχι στο κυρίως φαγητό.



Συνδυάζονται διαφορετικά είδη αλκοόλ σε μια μαρινάτα;


Βεβαίως και συνδυάζονται. Οι πιο γευστικές λύσεις είναι: λευκό κρασί και ούζο για τις γαρίδες, κόκκινο κρασί και κονιάκ για τα μοσχαρίσια φιλέτα, γλυκό κρασί και ρούμι για τα φρέσκα φρούτα.




Εξατμίζεται όλο το αλκοόλ του κρασιού στο μαγείρεμα;


Η απάντηση είναι όχι! Οι ατμοί που δημιουργούνται κατά το βρασμό αποτελούνται από μίγμα νερού και αλκοόλης. Έτσι, το αλκοόλ δεν εξατμίζεται πλήρως και στο πιάτο θα υπάρχει πάντα μια ποσότητά του, ενίοτε και μεγάλη. Μια λύση είναι να βράσουμε το κρασί πρώτα χωριστά.



Πότε αλατίζουμε το φαγητό;


Στο βράσιμο των λαχανικών από την αρχή. Στις σούπες και στις σάλτσες το βάζουμε σχεδόν από την αρχή. Στο τηγάνισμα των ψαριών το προσθέτουμε στο τηγάνι. Στα κρέατα το βάζουμε στο τέλος, αν και υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις.


Πώς αφαιρούμε το λίπος από σούπες και ζωμούς;

Μια λύση είναι να αδειάσουμε τη σούπα ή το ζωμό σε ειδικό διαχωριστή, οπότε το υδαρές τμήμα θα πάει στον πυθμένα, αφήνοντας πίσω το επιφανειακό στρώμα λίπους. Μια άλλη λύση είναι να μοιράσουμε το περιεχόμενο της σούπας σε μικρότερα δοχεία και να τα βάλουμε στο ψυγείο. Το στρώμα του λίπους θα κρυώσει και θα στερεοποιηθεί, οπότε τότε μπορούμε να το αφαιρέσουμε πολύ εύκολα από την επιφάνεια.



Ποιο κρασί είναι καταλληλότερο για μαγείρεμα;



Τα λαχανικά μαγειρεύονται με λευκό κρασί. Το κόκκινο κρασί είναι ιδανικό για το «σβήσιμο» του κρέατος και το πλέον κατάλληλο για κρέατα και πουλερικά που θέλουμε να συνδυάσουμε με πλούσια σάλτσα. Η σαμπάνια κάνει τις πιο νόστιμες σάλτσες για το σολομό.